Не ли е испит земниот живот за човекот? Неговите дни, зарем не се како дни на наемник? Како слуга што копнее за сенка и како наемникот што го чека крајот на својата работа,
така и јас добив наследство од суетни месеци; тажните ноќи ми се избројани.

А денеска, тој труд, а и оваа јубилејна година, беа крунисани со издавањето на уште една прекрасна монографија, насловена „Манастирите во дебарско-кичевската епархија“, во која се опфатени петнаесет поголеми и позначајни духовни светилишта од нашата епархија, светилишта возобновувани во изминатите години, преродени и во нивниот надворешен изглед, но и во нивниот внатрешен, духовен живот.

Монографијата е плод на соработката со Македонската православна црква - Охридската архиепископија и Православниот богословски факултет „Свети Климент Охридски“. Монографијата претставува капитално дело посветено на ликот и делото на блаженоупокоениот

Кондак 1.

Препрославен од Господа, светителу и чудотворче Спиридоне! Прославувајќи го сега твојот сечесен спомен, со верба дека имаш голема сила да ни помогнеш со молитвите твои кон Христа Кој тебе те прослави, умилно ти воскликнуваме. Избави нé од секое зло и невоља, за да ти пееме со благодарност:

Ноќта кога Магда ја грабаа месечината се капеше во сопствениот отсјај, расплодена по езерата и соголените брда. Маглата натежнуваше, со куршуми од слана ги напаѓаше посевите, им задаваше тешкотија во дишењето на зовичаните. Мостот се прелеваше како прстен пред темното платно и сета природа беше како изведена од некоја приказна од Магдината книга. 

Научното дело на Блаже Конески во областа на јазикот вклучува сознанија за потеклото и историјата на македонскиот јазик, за македонската жива народна реч, за дијалектологијата, фонологијата и граматиката на македонскиот јазик, како и сознанија за консолидацијата на македонската наука за јазикот во 19 век и почетокот на 20 век. Тоа негово дело го афирмира македонскиот јазик во меѓународните лингвистички кругови од највисоко рамниште

Чествувањето на Блаже Конески е чествување на кодот на нашата држава и нација, кодот на нашиот бит и нашиот идентитет. Денес, не е доволно само свечено да го чествуваме делото на Блаже Конески, неопходно е да ги почитуваме неговите научни придобивки за континуитет на македонскиот јазик, културна и национална историја.

Нашата литература е млада. Не се редат зад неа долг ред имиња. Ќе се свртиме назад. Таму стоат тројцата наши загинати другари - до Рацина и Колета Неделковски – Никола Јонков Вапцаров. Под нивниот строг и драг поглед ние одиме напред“.

„Пораката на Блаже Конески е прво дека македонскиот јазик е нашата идеална Татковина или како што кажа тој тотална или целосна Татковина, тоа значи Татковина која што е духовна и која што го обединува македонскиот народ каде и да се наоѓа во светот“, истакна Катица Ќулафкова, академик.

Така и во наши дни, кога гледаме како многумина се одрекуваат... токму оние кои не само што ги поучуваа другите, но и ги поучуваа своите срца да го набљудуваат она на што ги учи устата, кои не беа само столб што го покажува патот, туку и самите чекореа по него, водејќи ги и другите, пред нас се поставува прашањето - што е за нас Свети Никола и како го почитуваме неговиот свет спомен? Ако тој е небесниот епископ на кого му се

Гледаме дека Господ се поистоветува (дури и најмногу) со секој еден страдалник. Затоа, секогаш кога со своето богатство ќе му помогнеме на еден од овие најмали Христови браќа што страдаат, ние не собираме за себе, туку се богатиме во Бог. Со други зборови, само на тој начин можеме да Му благодариме на Бог, кога Неговите дарови повторно Нему Му ги принесуваме: „

Но јас веќе ги имав читано Браќа Карамазови и Идиот, и веќе добро ја знаев срцевината на Достоевски – верата во Христа. Ја знаев и уште тогаш ја користев неговата максима: и кога би ми докажале дека вистината е надвор од Христос, јас и натаму би останал со него, а не со вистината. Ја користев повеќе од суетната потреба да покажам дека сум пред моите врсници во нешто, отколку како верна молитва на моето срце.

Кој го признава законот како збир од сите морали, тој ја познава само корицата на книгата за моралот.
Кој ја признава љубовта како збир од моралот,тој го гледа и чита и го познава духот и животот на моралот.
Кој ја признава душата како причинител (праузрок) на светот,тој ги гледа и ги чита само буквите во книгата за светот.