Има многу луѓе кои сакаат да се оженат, но не го прават тоа (а како изговор кажуваат дека немаат пари или убава работа), сакаат да станат монаси, но не одат во манастир (како аргумент велат дека немале знак), сакаат да почнат свој бизнис, но не се осмелуваат. Сакаат нешто, но во пракса покажуваат дека не сакаат.

Старецот Амфилохиј беше голем приврзаник на силата на монаштвото и на христијанската мисија. Самиот патуваше како свештенопроповедник во текот на сите воени години. Исто така основач е на многу манастири на разни грчки острови и беше одговорен за детските домови и за разни човекољубиви установи. Беше близок духовно со старец Филотеј Зервакос и со свети Нектариј Егински.

Две госпоѓи од Калаврита имаа голема почит кон отецот Порфириј и често го посетуваа. Беа загрижени затоа што имаа еден брат, кој беше комунист, и кој иако беше сосема необразован, имаше дар на говорништво и лесно ги убедуваше луѓето. Тој, со неговите говори имаше кренато седум села и ги преобрати кон комунизмот.

Чудни нешта. Чудно функционира нашиот живот без неговиот Градител – Христос. Он го води нашиот живот. Додека богаташот од приказната имал секакви убави нешта и си велел на себеси: „Одмори си! О, колку пари имам во банката! Со тие пари ќе живеат и моите внуци! Добро сме! Немаме никаков проблем!“ И одеднаш – бам! – неочекуваното!

Биди внимателен, воздржлив, не осудувај, чувај го умот и срцето од лоши помисли, и сметај дека сите луѓе се добри и дека Господ сите ги сака. Заради таквите смирени мисли, благодатта на Светиот Дух нема да те напушта и ќе велиш: Милостив е Господ.
Доколку осудуваш, доколку ропташ, доколку си самоволен, душата ќе ти опустоши, дури и ако многу се молиш на Бога.

Негувајќи голема трудољубивост кон Бог и пламена љубов кон Спасителот, а бидејќи незадоволен со обичното исполнување на правилото на постот, побожноста и молитвите, Прокопиј почнал да бара начин како да Му угоди на Бога со уште поголеми подвизи. Иако ќелијата му била сосема блиску, не се задоволувал со тоа. Неговото смртно тело се исушило од постот, но и тоа му се чинело

На смртта треба последователно да се гледа со зборовите Божји: „Сакам да се ослободам и да бидам со Христа“, така гледал апостол Павле и сите светии. Земниот живот е еден вид прогонство поради поправање. Како што се излегува радосно од темница или логор, исто така, подобро кажано, со неизмерна радост се излегува од мрачниот земен живот. Ти ќе речеш:

Срцето на Мајката Божја, нејзините мисли, целата нејзина душа, беа обземени со Господа. Меѓутоа, нејзе и беше дарувано уште нешто: таа ги љубеше луѓето и равносно се молеше за нив, за нови христијани, за Господ да ги укрепи. Таа се молеше за целиот свет, сите да се спасат. Во таа молитва Богородица наоѓаше радост и утеха тука на земјата.

Решаваш многу работи, сакаш многу работи, но без Гостоприемникот, како што велиме, Гостоприемникот на овој живот, Оној Кој нѐ засолнува во овој живот, Оној Кој ни дозволува да пребиваме во овој живот, е нашиот Творец. Оној, Којшто некогаш рекол и сме се родиле, Кој некогаш дал заповед и сме биле зачнати во утробата на нашата мајка, ни дал дишење и живот. Тој имено ќе го

Дали нафтоводот Кистоун треба да се изгради? Дали глобализацијата е добро нешто? За која политичка партија треба да гласам? Овие прашања беа причина за многу дебати, викотници и масовни протести, а понекогаш и насилства. Прашањето е: дали Црквата Божја треба да се впушта во идеолошки расправии и да се вклучува во протести? Дали треба да маршираме и да носиме транспаренти?

Кој ги читал житијата на светиите, знае дека облеката и предметите на светителите лечеле болести со еден допир.
Облеката на Атанасиј Андреевича, исто така и предметите, кој ги држел во раце, имале сила и делувале посебно на оние луѓе кои биле опседнати од нечисти духови.
Еднаш добив разгледница од Атанасиј Андреевич, на која беа два каранфила.

Дошло до ова: што и да правел Макариј, што и да зборувал - се се вртело против него. Во такви тешки услови на духовно живеење, ракополагањето во свештенички чин се одложувало на неопределено време. Монахот се одржувал исклучиво од молитвите на старецот. Еднаш во присуство на Макариј, јеросхимонахот Јован ја спомнал смртта. Инокот за тоа му раскажал на еден жител на Корената обител,

Aко треба да дадеме најкратка дефиниција и најверодостојна карактеристика за науката на Господ Исус Христос и христијанството воопшто, треба да речеме дека тоа е љубов. Можат да се дадат и други дефиниции за христијанството дека е вера во троединиот Бог, вера во воплотениот Бог, вера во спасението на човековиот род, но сите овие дефиниции претпоставуваат љубов.

Неодамна, со благослов на Митрополитот Струмички г. Наум излезе од печат книгата „Мисли за женската душа: есеи за психологијата на животот“ од д-р Дмитриј Авдеев и Јоана Беседина, во издание на списанието „Премин“. Издавањето на книгата го овозможи манастирот „Светите Петнаесет Тивериополски свештеномаченици“, Струмица.

„Ништо не се случува вон законите создадени од Творецот на се, од Бога. Животот на човекот создаден е по образ и подобие Божјо. На создаденото тело, Бог му даде душа, која во себе содржи закон, неменлив и непреоден - вечен. Во тој Божји закон се наоѓа една прва, основна и најголема заповед. Законикот, сакајќи да го искуша Исуса Христа, Го прашува која е најголема заповед во Законот?

Бог не не‘ создал сите подеднакви, еднакво умни, прекрасни, богати, силни, затоа што тогаш  не би останало на земјата место за љубов. Љубовта ги покрива сите недостатоци: Ти си богат, другиот е беден- љуби го и Љубовта ќе ја исполни неговата сиромаштија. Ти си умен, образуван, а другиот неумен, неук- љуби го и Љубовта ќе те натера да му дадеш знаење.

Неволјата на човекот е во тоа што постојно се брза, но брза суетно, бесплодно. Човекот ги привижува  планините со својата енергија, подигнува и руши цели градови за многу кратко време. Но, ако се загледаме во таа негова енергија и ги погледнеме нејзините последици, ќе забележиме дека таа не го умножува доброто во светот.