Крвта ваша повика кон небото
о, свети маченици Христови,
Марко епископ белата коса по патишта и блато ја остави,
тело избодено и на потсмев предадено, но јунаштвото
негово мнозина улови и демони во крајна темнина изгони,
Кирил ѓакон, од јарост утроба со заби му раскинаа

Мислам дека не можат да бидат опфатени сите видови на молитви, без скрушеност на срцето, без чистота на душата и без просветување од Светиот Дух. Нив ги има толку, колку што во една душа или во повеќе души може да има состојби и расположби. Според тоа, колку напреднал умот во чистотата и според квалитетот на состојбата, во која се наоѓа одвреме – навреме и се издигнува кон Бога, во сите тие мигови душата се преобразува.

Црквата земна тебе Иларионе слава ти воздава,
и сите ги просиме твоите молитви
пред Господа нашиот Спасител,
кого ти исповедниче пред вселената го прослави.
Трудот твој благодатен венец исплете
и мачеништво исповедничко

 Преданието вели дека  домот на света Лидија бил првиот европски храм во кој проповедале апостол Павле и евангелистот Лука. По примерот на светителката Христовата вера ја примиле многу македонци во Филипи и околината. Таа е основоположник и на црквата во Тиатар, една од седумте азиски цркви според Јовановото Откровение.

На 5.4.2024 година, во третиот петок од Великиот пост, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан, во Архиепископскиот Соборен храм „Свети Климент Охридски“ – Скопје, зеде молитвено учество во читањето на Акатистот кон Пресвета Богородица. По читањето на истиот, следуваше благословување на Петолебието.

Подигнувајќи го крстот Господов на плеќите, животот подвижнички со меч го запечативте.
Евнувие славен атлете, Пајсие на мачениците подражателу, и Аверкие христодушен подвижнику, нечестието го изобличивте;

Тебе, кој благовестуваше спасение на целиот род човечки Архангелу од родот Серафимски,
Гавриле Божји гласниче, те молиме и со љубов и радост празникот твој го празнуваме, моли се за нас секогаш пред

 Во оваа трета недела од постот, празнуваме поклонување на чесниот и животворен крст од овие причини: бидејќи за време на четириесетдневниот пост на некој начин и ние се распнуваме, умртвувани од страстите, паѓајќи во униние имаме чувство на жалост, ни се предлага чесниот и животворен крст за да не поткрепи и утврди и утеши, потсетувајќи не на страдањата на нашиот Господ Исус Христос.

Нека се веслат небесата и нека се радува земјата, зашто Совечниот, собеспочетен, и Сопрестолен Син на Отецот, поради Својата милост и човекољубие, се понижи, по благоволение и совет на Отецот, се всели во девствената утроба, од Духот предочистена.

Празникот Благовештение на Богородица е воедно и Господов и Богородичен празник. Господов е бидејќи се однесува на Христа Господа, Којшто беше зачнат во утробата на Богородица, а Богородичен е бидејќи се однесува на онаа личност којашто придонесе во зачнувањето и вочовечувањето на Логосот Божји, т. е. се однесува на Пресвета Богородица.

Некогаш во сетилниот Рај човекот се оддели од Бога, а овде во Црквата, преку Богородица, тој се соединува со Него. Некогаш змијата ѝ шепотеше на Ева, на грев наведувајќи ја, а еве, сега, Архангелот Гавриил, со блага вест Дева ја поздравува, соопштувајќи ѝ за Овоплотувањето кое во неа треба да се изврши.

Огромно и неприкосновено е значењето на Богородица во животот на Црквата. Таа е Онаа која Му ја даде човечката природа на нашиот Господ Исус Христос; Онаа во која видовме чудесен спој на сите добродетели; Онаа која го исправи старозаветниот престап - преку Ева влезе гревот во човекот, а преку Дева дојде Спасението негово.

Дева Марија зазема “повисоко место” во животот на Црквата од сите создадени битија, бидејќи преку неа се осветува целото создание и таа е посредник (ὑπουργὸς) и соучесник во Божјата икономија. Богородица посредува Логосот да стане човек, заради обнова и спасение на човечкиот род. Дева Марија “даде” од нејзиното тело за да се воплоти “Новиот Адам”, Логосот Божји, Господ Исус Христос.

Кратката, најгорна греда го претставува натписот закован на Христовиот Крст, кој гласел: ОВА Е ЦАРОТ ЈУДЕЈСКИ (Лука 23,28; во Евангелието според Јован натписот гласи: „Исус Назареецот, Цар Еврејски“).
Долната, искосената греда од распетието, е за потпора на нозете. Сите распетија ги имале овие потпори, зашто никој не можел да биде прикован на крст само со клинци. Суровата смрт на

Бог го казнува телото заради цената на душата, за да ја вразуми и научи.
Голем дел од луѓето се такви што треба да се поттикнат однадвор, за да можат да се повлечат во себе. (Филарет, м. Московски).
Времето на бедата е време кога преовладува Божјото сеќавање за нас;

Денес е почеток на нашето спасение
и откривање на вечната тајна:
Синот Божји станува Син на Дева,
и Гаврил блага вест објавува.
Затоа и ние да повикаме кон Богородица:
Радувај се, Благодатна, Господ е со Тебе!

Од Павла светиот апостол поставен да го пасиш духовното стадо Христово,светол Артемоне, на сите им стана спасоносно пристаниште, вдовиците и сираците ги утешуваше, сиромавите згрижувашеи Името Господово го прославуваше.