Непрестајната молитва ја чисти атмосферата на умот од мрачните облаци и од ветровите на духовите на злобата. Кога атмосферата на срцето е чиста, повеќе ништо не пречи да засветли божествената светлина Исусова...

Времето брзо лета. Добро е младиот човек да не стои предолго на раскрсница, размислувајќи и колебајќи се. Нека избере некој крст - еден од двата пата во Црквата - согласно својот повик и усрдност, ревност, па нека чекори по него, имајќи доверба во Христос. Нека Го следи Христа во распнувањето, ако сака да се израдува со радоста на Неговото воскресение.

Според извештаи од свештенството на црквата Св. Пантелејмон во Грција, 47 милји западно од Солун, иконата на Св. Пантелејмон започна да пролева солзи. Солзите се појавија на иконата вечерта спроти прославата на споменот на овој голем маченик и исцелител. Солзите течат од обете очи што може да се види на бројните фотографии од поклониците.

Првото нѐ оградува однадвор, а второто – одвнатре го насочува огненото сеоружје кон непријателот. Демоните оддалеку ги забележуваат испосниците и молитвениците, и бегаат далеку од нив за да не здобијат болен удар. Меѓутоа, дали треба мислиме дека ѓаволот мора да биде онаму каде што нема пост и молитва? Да, може и така да се размислува.

Модерно е да се промовира потребата да имаме „позитивна енергија“ во нашиот живот. Се рекламираат производи за конзумирање, окултни групи, но и философии со азиско потекло, преку медитација, со користење на амајлии, разработка на богослужбени методи од Истокот со чие користење ќе добиеме апетит за живот или ќе го отфрлиме дејството на негативната енергија, прават дел од луѓето, особено младите,

Утредента на самиот празник, како централен настан на празнувањето, беше отслужена Божествена Литургија со која чиноначалствуваше Неговот Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан, во сослужение на Митрополитот Повардарски г. Агатангел, Митрополитот Брегалнички г. Иларион, како и бројно свештенство од целата епархија. На Литургијата присуствуваа голем број верници од Велес, а и по нејзиното завршување, не ...

Ценетата професорка мошне стручно и аргументирано го изложува проблемот со законот за јазиците, давајќи детален осврт кон историјата на неговата генеза, без притоа да имплицира нешто навредливо кон која-годе етничка заедница. Токму последново е особено значајно за нас, како монашка заедница што, во духот на евангелската љубов, непрестајно гради мостови на меѓусебно почитување и добри односи меѓу сите граѓани на Р. Македонија, без разлика на нивната национална, верска или политичка припадност.

Се чувствуваме како луѓе кои имаат непосредна потреба од Божјата милост, од Неговото милосрдие, љубов, бидејќи сме толку слаби, несреќни и повредени од гревот, слабостите и страстите т.е. без никаква сила да се спротиставиме на погибелта на гревот која нè задушува. Затоа паѓаме пред нозете на Бога, се потпираме на Неговото милосрдие и Го молиме за нашите гревови, како што и свештеникот се моли за своите лични гревови...

Бидејќи деновиве ставот на највисоката научна и образовна институција во државата, Македонската академија на науките и уметностите, со кој се искажува поддршка на Договорот за пријателство помеѓу Република Македонија и Република Бугарија, не беше доволно застапен во нашите медиуми, одлучивме да го објавиме и на нашата интернет страница. Соопштението од МАНУ го пренесуваме во целост:

На 08.08.2017 година, на денот кога го прославуваме споменот на светата преподобномаченица Параскева и на всетиот свештеномаченик Ермолај, во храмот „Св. Петка“ во ман. „Св. Наум Охридски“ во Охрид, беше отслужена света архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Дебарско-кичевски и Администратор Австралиско-сиднејски г. Тимотеј, во сослужение на архимандритот Нектариј,

На 08.08.2017 година, кога Црквата ја прославува преподобна маченичка Параскева Римјанка, Неговото блаженство Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан отслужи Божествена Литургија во црквата Света Петка во населбата Црниче. Протоѓаконот Јане Илиев прими презвитерскиот чин.

Кoј Гo пoзнал Гoспoда Исуса, тoј пoзнал сè штo му e пoтрeбнo за спасeниe; дoбил вид за да ја сoглeда нeчистoтијата, лагата, нeправдата и дoбил сила да избeга oд сeтo тoа. Нeка нe сe пoвраќа за да нe гo прoгoлта вeчната смрт. Да нe гo искушува Бoга бeзбрoј пати. Бидeјќи, акo Бoг бил брз да гo спаси првиoт пат, ќe бидe пoспoр втoриoт пат и уштe пoбавeн трeтиoт пат

Во навечерието на светлозарниот празник за целиот славјански род – споменот на Светите седмочислени рамноапостолни отци наши, учители и просветители, Кирил и Методиј, Климент, Наум, Сава, Горазд и Ангелариј, во посета на Свештената Бигорска Обител допатува Претседателот на 44-то Народно Собрание на Република Бугарија, г. Димитар Главчев.

Прва пречка која му пречи на човекот да го слушне гласот Божји е духовната гордост. Таа е пострашна од сите други страсти, тоа е потполна доверба само во себе, во своите внатрешни сили. Нему Бог не му е потребен, всушност тој има своја религија - егоизам, односно тој самиот на себе станал Бог. Духовната гордост е како голема тврдина, но страдањата и потресите често ја рушат оваа тврдина.

Преподобниот отец наш Никифор Исихаст е православен монах, духовен писател и еден од авторите на духовниот зборник  „Добротољубие“.Се подвизувал на Света Гора за време на управувањето на Михаил VIII Палеолог. Се родил во италијанско римокатоличко семејство, но го отфрлил римокатолицизмот, па примил Православие ...

На 06.08.2017 година, во деветта недела по Педесетница, кога се празнува споменот на светата маченичка Христина, Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф во сослужение со Митрополитот Американско-канадски г. Методиј, Митрополитот Европски г. Пимен, Митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф, изврши осветување на манастирската црква „Св. Георгиј Победоносец“ с. Туденце – Тетовско.

Е, па, тоа е таа разлика меѓу Божјите чуда и демонските чуда. Едните се случуваат кога даваме иако немаме доволно ни за себе, во крајна нужда и безизлезна ситуација, заради сведоштво Божјо, заради Бог и заради Неговата љубов, што автоматски подразбира и заради спасение на сите луѓе; другите се случуваат заради барање, гордост, човечка и демонска слава, и заради држење на луѓето во страв и ропство.

Со одлука на Третиот црковно – народен собор, на 17 јули 1967 година, точно 200 години од укинувањето во 1767 година, повторно е возобновена Охридската архиепископија како Македонска православна црква. На денешен ден, пак, на 19 јули 1967, е извршен чинот на прогласување на автокефалноста за време на свечената архиерејска литургија отслужена во црквата „Света Богородица Перивлепта“ во Охрид.

Тој просто не е само потпис на една влада и премиер и друга влада и премиер, туку логичен и ненаметлив исход на културните и општествени збиднувања во двете држави. Според наше мислење, договорот е срочен во духот на европското право, без двосмислени политички фрази, без никакви навреди, потценувања или превагнувања на едната или другата страна. Дополнителен аргумент за неговата полезност е и суштинската потреба да се има најблизок соработник и сосед пријател, особено за дејствување во меѓународно поле.

 За стекнување и зачувување на слободата, потребна е постојана борба, зашто – Татковината само еднаш се ослободува однадвор, а потоа постојано се чува и брани одвнатре – порачува еден наш поет[7]. А желбата за слобода кај нашиот народ траела со векови. Затоа толку и се радуваше на крајот од вториот Илинден, иако слободата не ја обедини и не се оствари на сите делови од македонската земја. Но и по многуте жртви и страданија, ропства и туѓи владеења, и по сите отпори, буни и востанија, ни претстои уште потешка борба – за запазување и опстојување на нашата Татковина.