1) Еднаш, сите селани решија да се молат за дожд. На денот на молитвата се собра целиот народ, но дојде само едно момче со чадор. Ова е ВЕРА.
2) Кога ги фрламе бебињата во воздух, тие се смеат бидејќи знаат дека ќе ги фатиме. Ова е ДОВЕРБА.

Како младенец возљубувајќи ја чистотата,
срцето во Христови раце го предаде,
Тихоне Божји угодниче,
благодатта накалемувајќи се на тебе,

Пониженото и простото го избра Ти Господи,
да го посрамиш мудрото од овој свет,
така преку Твојот пророк Амос,
ја откри тајната на болестите човечки.

Мудроста подарена одозгора, те направи пророк и пријател Господов,
о Елисее свети Божји угодниче.
Не побара ни здравје, ни богатство, ни денови на животот изoбилно,
туку поита на Љубовта да послужиш,
народ во стадо со збор да вратиш,

  Онуфри отишол во храмот и пред иконата му рекол на малиот Исус - Леб ти донесов, гледам никој не ти дава!
Во тој момент од иконата оживеала Христовата рака и го земала лебот.
Ова се повторило и во следните денови.
Меѓутоа, гостилничарот се запрашал каде го носи лебот момчето

Пoнeкoгаш на чoвeкoт му сe причинува дeка бeзбoжничкиoт пат e прав, бидeјќи глeда дeка бeзбoжникoт сe збoгатува и успeва. O кoга би му сe дoзвoлилo да гo види крајoт на тoј пат! Би сe ужаснал и никoгаш нeма да зачeкoри пo тoј пат.

Акo крајoт на eдeн пат завршува сo прoпаст, зарeм тoј пат e прав?

Избран саду на Божјата благодат,
Акилино света девственичке,
радост на ангелите, посрамување на демоните,
моли се, о, ти јагне Божјо,
за оние кои Неговата волја ја бараат,

 Библискиот настан претставен со оваа икона е опишан во Старозаветната книга Битие, и се случил околу 1800 години пред Христа, во Мамре кај Хеброн, на западниот брег на реката Јордан. Имено, за да се скрие од жештината на денот, старозаветниот патријарх и прататко Аврам ги сместил тројцата гости, односно Троичниот Бог, под крошна на даб, познат во Библијата како Мамрискиот даб,

Блажен си ти о велики Онуфрије,
кого Бог во борба го поведе,
да покаже и посведочи дека телото може да се победи,
стариот човек се соблече, и во смирението на новиот Адам се закити,
моли се ти кој пустината на овој живот со Христа ја исполни,

Блажен си ти о велики Онуфрие,
кого Бог во борба го поведе,
да покаже и посведочи дека телото може да се победи,
стариот човек се соблече,
и во смирението на новиот Адам се закити,

 Дојди, Светлино вистинска.

Дојди, Животу Вечен.

Дојди, тајно сокриена.

Дојди, ризницо безимена.

Дојди, неизречен.

 Оние што вистински Му се поколнуваат на Бога, се поклонуваат со Духот и се молат со Духот, „а каде што е Духот, таму има слобода“, слобода од демоните и од сите страсти кои тие ги донесуваат во душата: непријателства, неволји, смут, малодушност, лоши навики, злоба, наверие, гнев, лакомост и секое самоугодување...

 Постепеното влегување во Царството Божјо, кое е внатре во нас, се повеќе го смалува просторот на “плот и крв, кои не можат да го наследат Царството Божјо” (1.Кор. 15:50). Ете зошто Светиите можеле да се хранат толку малку и истовремено да бидат физички силни луѓе. Небесната храна не е алегорија, туку чудо, со што истовремено не се намалува и нејзиното о.

За апостолот Црквата не е само „едно тело“, туку и „еден Дух“. И овде се подразбира не само едномислие, туку и еден Божји Дух, Кој проникнува низ целото тело, како што и сведочат светите Отци, учителите на Црквата. „Што е тоа единство на Духот?“ – прашува св. Јован Златоуст и одговара: „Како што во телото Духот сите ги опфаќа и соопштува некакво единство на

Умот честопати со години се заморува за да научи еден или два странски јазици. Во нашево време многумина знаат странски јазици, но овие јазици немаат никаква врска со јазиците од Светата Педесетница, зашто живееме во великиот Вавилон. Големо зло е кога со богословие се занимаваме само со помошта на нашиот разум, и кога нашиот разум го претставуваме како присуство на

Кога чувствувате радост и полнотата на животот, без обѕир на успесите или неуспесите.

Кога сте среќни, иако не сте ги решиле сите  проблеми во својот живот.

Кога не очекувате сѐ да е „совршено“ за да би живееле и да би уживале во Божјите дарови.

А, не сакаме да станеме за молитва или да одиме в црква од една причина: кога со главата скоро сме потонати во овој свет, кога благата на светот и неговите задоволства стануваат поскапоцени и поинтересни за нас од Бога. И тука е потребна храброст да се направи првиот чекор за да се ослободиме од заробеништвото на светот. А понатаму Господ ќе ти помогне.

Слегувањето на Светиот Дух врз апостолите не е само чудо, со коешто се прослави апостолската Црква, но и настан поврзан со делото на нашето лично спасение.
Светиот Дух го овозможува нашето духовно раѓање. Он ни ја откива тајната на Пресвета Троица.