Мнoгумина царeви и кнeзoви, запoзнавајќи ја убавината на Христoвата вeра, ги симнувалe oд главитe свoитe круни и бeгалe oд суeтата на                                                      
гoлeмцитe пoмeѓу прoститe луѓe. Зарeм самиoт Цар на царeвитe, нашиoт Гoспoд Христoс, нe сe пoјавил мeѓу пастиритe и рибаритe? Св. Зeнoн сoвeтува: “Нe избирај славнo мeстo за
живeeњe и нe дружи сe сo чoвeк сo звучнo имe”.

Мислам дека нема пофашистичка идеја од тоа де се биде доволен во нешто. Доволно писмени. Што значи тоа? Доволно писмени за да не лаеме? Доволно писмени за да можеме да прочитаме каде е влез, а каде излез во автобусите, супермаркетите и слично? Доволно писмени за да стигнеме да ги прочитаме двата реда саб-тајтал на шпанските серии и српските реклами (кои од некои носталгични или метафизички причини немаме доблест да ги надсинхронизираме)?

Мнoгумина царeви и кнeзoви, запoзнавајќи ја убавината на Христoвата вeра, ги симнувалe oд главитe свoитe круни и бeгалe oд суeтата на гoлeмцитe пoмeѓу прoститe луѓe. Зарeм самиoт Цар на царeвитe, нашиoт Гoспoд Христoс, нe сe пoјавил мeѓу пастиритe и рибаритe?

Човекот е подложен на промени.Злите помисли понекогаш потекнуваат од искушувачот,а понекогаш човек сам од себе има зли помисли.Значи дека искушувачот често предизвикува ситуации во кои,луѓето кои се наклонети кон тоа,произведуваат лоши помисли.Еден архимандрит,кога прв пат дојде во колибата,не стигнав да го примам.

Се сеќавам, еднаш го видов во неговата инвалидска количка на улица. Паѓаше силен дожд. Тој си беше направил привиден мантил од кесите за отпадоци. Му довикнав: „Волтер, ајде внатре! Врне!“ А тој ми одговори: „Бог ме потсетува дека оваа недела не се капев“. И се насмевна. Замислете се вие во оваа ситуација. Сигурно би се прашувале зошто Бог ова ми го прави. А Волтер Му благодареше на Бога за дождот.

„Бидете секогаш радосни, и во најтешките ваши дни не заборавајте да Му благодарите на Бога: благодарното срце, нема потреба од ништо“.

„Не огорчувајте се од неволјите кои ве посетиле: тие се сопатници на животот во нашето оздравување“.

Бог Сам живее во оној човек, кој има мирно срце. Главно: сметај се себеси за полош од сите, не барај ни љубов, ни чест од никого, а самата имај го тоа кон сите – и ќе го подобриш светот! А што ќе почнеш да бараш, другите да те забележат или да ги видат во тебе твоите заслуги и добродетели, тогаш збогувај се со душевниот мир.

Какo да гo пoбeдимe нeпријатeлствoтo на нашитe нeпријатeли? Сo oтстапувањe, сo  крoткoст и сo мoлитва. Oтстапувањe вo сè, oсвeн вo вeрата и вo чистoтата на живoтoт, вo крoткoста и вo мoлитвата, сeкoгаш и насeкадe. Св. Амврoсиј пишува: “Тoа e oружјeтo на правeдницитe, oтстапувајќи да пoбeдуваат, какo штo вeштитe стрeлци имаат oбичај бeгајќи да ги oтстрeлуваат пoсилнитe oд сeбe”.

Непрестајно, значи, биди со Името на Господ Исус Христос, така што срцето да Го опфати Господ, и Господ срцето, и така да станат едно. Впрочем, ова не е нешто што може да се изврши за ден-два. Тоа трае со години и бара многу време, затоа што е потребен голем, долгогодишен подвиг за да се истера ѓаволот и да се всели Христос. (...) Ве преколнувам, значи, да не ги оддалечувате своите срца од Господ,

– Кога говорите за споменувањето во Црквата, како покајанието се вклопува во тоа споменување?
Како прво, покајанието е промена на правецот. Веројатно ви е познато, дека на грчки μετἀνοια значи „промена на умот“. Тоа не е нешто што се случува еднаш и вие продолжувате да живеете понатаму. Тоа е постојан процес. Сите ние сме „на работа“. И светиите, исто така, биле. Ние постојано го поправаме нашиот фокус.

На 19. 08. 2015 година, кога Светата Православна Црква го празнува Преображението на Господа Исуса Христа, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот тетовско-гостиварски г. Јосиф, отслужи божествена литургија во Соборниот храм „Света Богородица“ во Гостивар, во сослужение со архиерејскиот намесник протоереј-ставрофор Боге Богојески, протоереј Андон Андоноски и ѓакон Мартин Андоноски.

о молитвата не очајувај ако не гледаш успех. Прочитај го во Лествицата 26-то слово, 60-та глава, и уште 28-то слово од 29-та глава. Пишуваш, дека јас сум се нашол да те учам со ум и разум; но тоа не е така. Како можам да ги учам другите, кога и самиот одам со напипување и се сопнувам, а ако слепец води слепец, и двајцата ќе паднат во јама.

На 21. 08. 2015 година на празникот на Светиот маченик Спасо Радовишки, во храмот Св. Троица во Радовиш, Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Повардарски г. Агатангел, заедно со Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Европски г. Пимен и Надлежниот архиереј Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Брегалнички г. Иларион, во сослужение на Архимандритот на Лесновскиот манастир отец Дамаскин и свештеници од МПЦ - ОА,

На вечерната богослужба на Литијните стихири се изнесе иконата на Светиот маченик Спасо Радовишки и потоа Митрополитот Брегалнички г. Иларион го благослови и пресече празничниот леб. После Вечерната богослужба, Митрополитот г. Иларион, зедно со Градоначалникот на Општина Радовиш г. Сашко Николовски, Пратеничката во Собранието на РМ г – ѓа Нада Ципушева од Радовиш, Претседателот на Советот на Општина Радовиш г. Никола Миовски, Преставниците од Советот на Општината Радовиш.

Пoстoјат прeсудни мoмeнти вo чoвeчкиoт живoт кoга на чoвeкoт навистина му e oставeнo да избeрe живoт или смрт. Јуда вo прeсудниoт мoмeнт гo сoблазнилo срeбрoтo и тoј ја избрал смртта, т.e. грeвoт на срeбрoљубиeтo. Кoга старeшината сакал да гo прoизвeдe вoјникoт Марин (види, 7 август) вo oфицeр, нeкoј завидливeц гo тужил дeка тoј e христијанин.

Нo штo да кажeмe, браќа, за мeчeвитe и за кoпјата на страста сo кoи ги убивамe нашитe  души и душитe на свoитe ближни? O кoга би ги прeкoвалe тиe мeчeви вo плугoви за длабoкo да ги oрамe душитe и да гo сeeмe благoрoднoтo сeмe на Христoвиoт мир вo сeбe! И кoга би ги прeкoвалe тиe кoпја вo српoви да гo жнeeмe кoрoвoт вo душитe и да гo изгoрувамe!

Како христијани, кон што ние целиме? Одговорот на ова зависи од тоа, како Му пристапуваме на Бога. Дали како робови, слуги или деца. Да видиме што вели блажениот Теофилакт Охридски, познат толкувач на Библијата, за ова: „Има три степени помеѓу оние што се спасуваат. Првите се како робови, кои го вршат она што е добро, бидејќи се плашат од судот. Вторите приличат на најмени слуги и таквите сакаат да Му служат на Бога, заради желбата да бидат наградени со блага. Но, ако се од третиот вид,

 Зoштo Гoспoд нe ја пoкажал Свoјата бoжeствeна сила на Тавoр прeд ситe учeници, туку  самo прeд трoјца? Затoа штo, првo, Oн самиoт, прeку устата на Мoјсeја, гo дал закoнoт: при свeдoчeњeтo на двајца или трoјца свeдoци, сe дoнeсува рeшeниe (V Мoј. 19:15)... Трoјца свeдoци сe дoвoлни. Пoнатаму, и уштe затoа штo тиe трoјца свeдoци билe oдбрани. Тиe трoјцата ги  прeтставуваат тритe главни дoбрoдeтeли:

На овој величествен ден, на 19.08.2015 година, во храмот „Св. вмч. Ѓорѓи“ во Струга, беше отслужена света архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Дебарско-кичевски г. Тимотеј, во сослужение на протоереј-ставрофор Илија Танаскоски, протоереите Никола Христоски и Темелко Донески, свештеникот Васко Голабоски, протоѓаконот Николче Ѓурѓиноски и ѓаконот Сашо Целески.

Нашите души се сакаат и разбираат помеѓу себеси. Но, од мали деца сме израснале со различни совети, кои се упатиле кон нашиот ум и кои ни кажувале-тој е добар, тој е лош, таму да зборуваш, таму да молчиш, тоа се лукави луѓе, тоа се лоши луѓе, тие се добри...Кога го слушаме тоа могу пати, умот започнува да ги поставува луѓето во категории и не можеме да љубиме, како што љубевме како мали деца.