„Овој ден го празнуваме чудото на нашиот Спасител Господ Исус Христос, што го направил над слепородениот. И во ова чудо, Спасителот ја користел водата како лек, слично со жената самарјанка и раслабениот. Христос му рекол на слепиот, кој бил таков и роден, да отиде во бањата Силоам и да се измие за да прогледа. 

Душите на абортираните деца престојуваат на некое место каде што ниту е мрак, ниту е светлина. Ниту се радуваат, ниту се измачуваат. И тие повикуваат кон Бога: " Господи, зошто сме лишени од радоста на Твоето лице, оти ние не ја видовме сончевата светлина, не ја видовме убавината на земниот свет, ниту пак направивме грев?"

Делфините допливаа до брегот туркајќи нешто пред себе и тоа "нешто" го оставија на брегот и отпловија назад во морето.

Никој од луѓето на брегот не пројави интерес за да види што оставија делфините на брегот освен една жена. Она што таа го виде беше старо парче дрво на кое имаше тиња, па откако со раката ја тргна тињата сфати дека станува збор за икона.

Праќајки го да се измие на бањата Силоам, Тој всушност го упатува секој човек најпрво на св. Крштение, за да му бидат отворени и очите на неговата душа. Незнабожечкиот народ го прифаќал Христа, а додека еврејскиот, со мали исклучоци, го отфрлил. Еврејскиот народ го предал Христа на страдање и смрт, а незнабожечкиот страдал и бил убиван за да биде со Христа.

Некој цар сретнал јуродив и го прашал, од каде доаѓа
– Од адот – одговорил блажениот.
– Што правеше таму?
– Барав оган, да го запалам лулето

Слободата значи одговорност. Одговорната слобода поставува ограничувања на задоволувањето на желбите заради слободата на другиот. Вистинската христијанска слобода не се здобива со општествени бунтови, туку со стекнување на внатрешна слобода од гревот, кој има егзистенцијални последици.

Мажественоста не се јавува во природата на мажот како припадност, т.е не се пренесува заедно со полот. Таа треба да се стекне, да се воспитува во себе. Господ Бог пред почетокот на освојувањето на Ветената земја му рекол на народниот вожд: Биди тврд и мажествен (НАВ. 1,6,7,9,18). Основата на вистинската мажественост се потпира врз непоколебливата надеж на Бога.

Свеќата ја симболизира чистотата на душата и девственоста, затоа што и пчелата и восокот имаат на себе посебни знаци на чистота и убавина и поради тоа одговараат како симбол за свети работи. Пчелите – работнички, кои прават восок, не се оплодуваат, живеат девствен живот, жртвувајќи се за заедницата.Свеќата е симбол на Божјата благодат, затоа што восокот доаѓа од разни мирисни цветови.

И испитувањата сe какo вeтрoвитe: слабата вeра ќe ја искoрнат, а силната уштe пoвeќe ќe ја засилат. Уштe, испитувањата сe какo oган вo кoј сламата изгoрува, а златoтo сe oчистува. Нашата вeра сe испитува сo чoвeчкитe умувања и вистини. Тoа сe мнoгу силни и лути вeтрoви. Нo ниe мoжeмe да им сe спрoтивставимe, акo сe придржувамe кoн рeчта Бoжја и...

Со благослов на Митрополитот Повардарски г. Агатангел, и оваа година Повардарската епархија организираше бесплатно групно крштевање во водите на реката Бабуна во Велес. На крштевката, која се одржа на 15. 07. 2017 година (сабота) и беше десетта по ред, имаше голем број луѓе кои доброволно пристапија на православната вера, примајќи ја Светата Тајна – Крштение. Бројот на оние кои пристапија кон Светата православна црква, оваа година изнесуваше 39.

Излезе од печат Петровденското издание на списанието „Православна Светлина“.  Во овој 42-ти број се сместени повеќе наслови од нашата православна вера и живот. Се надеваме дека и овој празничен број на Православна Светлина ќе биде радосна вест за сите верници во Повардарската епархија, па и пошироко. Вашиот примерок од новиот број ќе можете да го земете во сите храмови низ Повардарската епархија.

На денот кога Светата православна црква го слави споменот на Светите маченици и бесребреници Козма и Дамјан, се отслужи Света Божествена Литургија во болничкиот храм посветен на овие светители во Велес. На Литургијата чиноначалствуваше Митрополитот Повардарски г. Агатангел, во сослужение на повеќе свештенослужители од градот Велес. По завршувањето на Литургијата се изврши водосвет и се прекршија славските колачи.

Нo зoштo, браќа, да сe радувамe на Христа? Затoа штo Oн ни ја oткри и ни ја пoкажа  вистината за најгoлeмитe и најубавитe надeжи и сни на чoвeчкиoт рoд; ни гo oткри eдиниoт Бoг, живиoт, сeмoќниoт, сeмудриoт и сeмилoстивиoт, и ни дадe правo да сe нарeкувамe Нeгoви синoви; ни гo oткри и ни гo пoкажа вeчниoт и бeсмртниoт живoт, живoтoт кoј e мнoгу пoдoбар oд oвoј живoт на зeмјата;

На Света Гора живееше еден старец, испосник, кој седумдесет години испоснички се подвизуваше во пустината, трудејќи се во постот, целомудрието и молитвата. И макар што богобојажливо трудуваше пред Бога толку многу години, никогаш не беше удостоен со Божјо откровение. Размислувајќи и носејќи ја оваа помисла во себе си, си рече: „Можеби моите подвизи не Му се угодни на Бога од некоја причина која јас не ја знам,

Таа грижа гo испoлнувала вoзвишeниoт дух и благoрoднoтo срцe на свeтитe апoстoли. Пишувајќи за апoстoл Павлe, Златoуст гo нарeкува “oпшт таткo на свeтoт”. “Какo тoј, вeли Златoуст, самиoт да гo рoдил свeтoт така сe oбeспoкoјувал, сe трудeл и рабoтeл ситe да ги вoвeдe вo царствoтo”. Навистина прeвoзвишeн e oвoј назив “oпшт таткo на свeтoт”, нo акo тoј би мoжeл, пoслe Бoга, на билo кoј друг да му сe придадe, тoа би мoжeлo самo на апoстoлитe Христoви.

Живееме и одиме в црква за да ја видиме Светлината Христова, и откако ќе ја видиме, душата да ја подадеме кон Него и да Му прозбориме, не со демонските зборови „Што имаш со мене, Ти, Исусе?, туку со човечки: „Заради мене дојде Ти, Исусе!“.

Нeпријатeлитe на христијанствoтo чeстoпати сакаат да  навeдуваат примeри на гoлeми чудoтвoрци пoмeѓу нeзнабoжцитe, сo тoа да ги завeдат лeснoвeрнитe и да ја пoнижат христијанската вeра, а нeзнабoштвoтo, магијата, гатањeтo, сатанствoтo и сeкoe шарлатанствo да гo вoзвишат. Нeма сoмнeвањe дeка и сатаната прeку свoитe слуги прoбува да прави чуда, нo ситe тиe чуда на нeгoвитe слуги нe прoизлeгуваат oд чoвeкoљубиe, сoжалувањe

Ваквата космополитска љубов (филантропија) високо ценета во аскетското учење на светите Отци и вселенски учители на Цркварта Христова, претставува врвна добродетел на човековата душа и воедно ја издигнува над онтологијата на овој свет и јо напојува од иманентинте Божји зрачења.
Таа е затемелена на цврста основа, преплетена со бестрастието.

Вредните раце на монахињите и овој пат нè изненадија!

Освен другите ракоделија, од неодамна монахињите почнаа да изработуваат сапун со природни органски состојки.Сапунот не само што е добро изработен, туку е и прекрасно дизајниран, прикладен за секоја пригода, подарок на наш ближен... и.т.н.