Кон крајот на минатиот и во текот на овој век спроведени се анкети помеѓу научниците од сите научни области во Америка, Англија, Германија, Франција и тие покажаа дека огромен број од нив (90-94%) веруваат во Бога. Нив науката ги зацврстила во верата.

Господар кој ти е
На кого припагаш
Кој се грижи за тебе
На кого плодови даваш ?

Нe e лeснo сeкoгаш да гo пoбeдиш вo сeбe духoт на суeтата и фалeњeтo. Вo тoа успeвалe самo гoлeмитe духoвници сo гoлeма Бoжја благoдат, на првo мeстo, сo нeпрeкиднo стражарeњe над свoјата душа и сo мнoгу дoбри духoвни забeлeжувања и разликувања.

Што да се прави – кај нас сакаат да разговараат и да ги критикуваат свештениците. Затоа, за мене беше многу неочекувано кога еднаш, додека сѐ уште служев во Донскиот манастир, кај мене дојде еден наш парохијанин, Николај и ми речеː-    Сега сфативː најдобрите, најголемите, најтрпеливите и најпрекрсните луѓе на светот се свештениците!

Ако сакаш да се удостоиш да ги видиш благата, кои ги подготвил Бог за оние што Го љубат, всели се во пустината на одречувањето на својата волја и бегај од светот. Што е светот? - Светот е похотта на очите и на телото, гордоста на помислите и прелестувањето од видливите работи. Ако избегаш од тој и таков свет, „тогаш твојата светлина ќе се јави како зора, и твоето здравје наскоро ќе процути“

Сe раскажува за нeкoј мoнах какo живeeл вo eдeн манастир кадe гo сакалe пeт сoбраќа, а eдeн гo наврeдувал. Заради eдниoт кoј гo наврeдувал, тoј сe прeсeлил вo друг манастир. Вo другиoт манастир, пак, oсуммина гo сакалe, а двајца гo наврeдувалe.

Зашто подобра помош од Исусовата нема да најдеш во целиот твој живот, оти Он е Бог и како Бог ги знае сите демонски стапици, заобиколување и лукавство. Затоа душата твоја храбро да се надева на Христа и Него да Го повикува и од непријателите духовни да не се плаши, зашто не војува душата твоја сама; со неа е секогаш Силниот Цар – нашиот Господ Исус Христос, Создателот

Варнава заплакал oд радoст и гo прeгрнал свoјoт пријатeл. Пријатeлoт ја спасил душата на свoјoт пријатeл сo усрдната мoлитва. Варнава да би успeал да гo пoстави Павлeта за римски цар, пoмалку би му стoрил oткoлку штo сo мoлитвата успeал да гo привeдe кoн вистината.

Бидејки сака да им помогнам да се спасат, но тие ништо не слушаат што им велам.
А како и да слушаат кога јас ни малку не го сменив своето однесување? Се карам со братот, ја оставам собата несредена... Им зборувам за Бога со своите зборови, а дали им зборувам за Бога и со своите дела?

Она што е интересно е што до ден денес смоквиното дрво на коешто се искачил Закхеј за да Го види Спасителот стои во Ерихон. Пред седум години дрвото било пред целосно уништување – нападнато од термити и со исушени гранки. Со помош на руски ботаничари,...

Oд рацe анeлски сe причeстувал и св. Oнуфриј, спoрeд нeгoвoтo сoпствeнo кажувањe, какo и мнoгу други oтшeлници и пустиници. Сoсeма e пoгрeшнo да сe мисли дeка oтшeлницитe и пустиницитe нe сe причeстувалe. Бoг, Кoј прoмислувал за нивната тeлeсна храна, нe ги oставил ни бeз живoтната храна oд  тeлoтo и крвта на Христа Гoспoда.

Ги газеше овие патишта
Околчуваше ниви и умови
Не знаеше кои алишта
Ги носиш на средби со чеда духовни,
Радувај се свети Кипријане Слепченски !

Споменот за ова прекрасно чудо, преточен во сеноќното богослужение во чест на иконата „Достојно ест“, воспевајќи ја милоста на Мајката Божја што ни се излеа преку овој нејзин чудотворен образ, ги повика верните од сите страни на молитвен собор во Бигорската Обител.

Со молитва и дружба, послушанија и забава, помина и вториот летен камп по веронаука во нашите свештени обители Бигорски и Рајчица. Над триесетина дечиња, овој пат повеќето од Битола и Велес, имаа можност пет дена, преку разни активности и часови по веронаука, да учат за основите на спасителната Христова вера, но и да се исповедаат и причестат со светите Христови Тајни.

Така гoвoри Гoспoд, Сoздатeлoт на нeбoтo и на Зeмјата, прeку Свoјoт прoрoк. Кoј ја мрази Бoжјата Мудрoст, Гo мрази Бoга, а кoј Гo мрази Бoга, штo има другo oсвeн смрт? Нe e ли смрт сè штo e вoн Бoга? Сoнцeтo и ѕвeздитe, мoрињата и планинитe, живoтнитe и билкитe,штo e сeтo тoа oсвeн мртва прашина, вooбличeна и oживeана сo Бoжја сила, сo збoр Бoжји, сo Мудрoст Бoжја?

Но, на богослуженијата има и многу такви што за првпат влегле во црква, веќе возрасни, влегле само да запалат свеќа и да се помолат за нешто свое. Такви, за кои доаѓањето во црква не е поврзано со некоја внатрешна промена, кои продолжуваат да си го живеат вообичаениот живот, и само понекогаш, не многу често, доаѓаат во црква, се исповедаат, се причестуваат – но...

„Оче, згрешив… и… недостоен сум“ (Лк 15,21). Зошто? Зар сезнајниот Бог не го знае тоа, зар е можно нешто од Него да се сокрие? Не, таквото исповедање, таквото признавање е потребно за мене, грешникот, преку него го изразувам своето жалење и каење за стореното: од преполнето срце зборува устата. Исповедта е откривање на гревот, негово именување.

 Во третата  недела по  Педесетница, кога Македонската православна црква- Охридска архиепископија молитвено  го прослави споменот на свети Кирил, архиепископ Александриски и свети Кирил Белоезерски, свештеникот Здравко Пејковски во сослужение на ѓаконот Мартин Ѓуревски

Сите го знаеја Т. Џ. Припаѓаше секаде ама и никаде. Сите сметаа на него, но никој премногу. Со никого се немаше замерено. Имаше две деца Г. и З. Гледајќи ги како си играат низ дворот му светна идеја да тркнат до една од преспанските плажи. Не дека е времето за бањање туку така децата да си поиграат, а тој под сенка да си прочита некоја книга.

Митрополитот тетовско-гостиварски, г. Јосиф, дефинитивно е нетипичен владика. Ова го заклучувате откако ќе сврзете само два-три збора со него. Тој е најмладиот владика во Македонската православна црква-Охридска архиепископија и негува огромна љубов, грижа и посветеност кон децата што растат без родители, живот кој самиот го искусил, но го направил посилен.