Змија се вовлече во близина на пилата и се пресече на неа. Таа се сврте наоколу и го гризна дрвосечачот и уште повеќе се повреди. Не разбирајќи што и се случува и мислејќи дека тестерата ја нападнала, решила да се замота околу неа и да ја задави со телото, стискајќи  колку што може.

Среде падот, обидете се да не генерализирате: „Не правам ништо добро. . . Никогаш нема да успеам. . .“ Нема поголема замка. Всушност, тоа е автогол за нашата вредност како луѓе. Она што не издвојува не се нашите грешки, туку целиот наш живот. Сè е преобразено со Христос. Животот е постојана промена. Ти не си статуа, ти си река што тече меѓу бреговите на животот.

Затоа, огромна е разликата кога ќе влезете во храм од 13 век и во новонасликан храм од современи уметници, кои не се придржуваат до преданието на отците. Во стариот храм боите се смирени, ја пијат светлината, те предизвикуваат на молитва. А во новонасликан храм боите се диви, дречливи, ја одбиваат светлината поради пластичниот акрилик, за жал, не доловуваат духовна состојба.

Честопати и мене ме прашуваат зошто примам или им помагам на луѓе за кои мнозина од искуство тврдат дека мамат и дека нема што да губам време со нив? Иако често и јас ја имам истата проценка, им одговарам дека човекот досега мене лично не ме излажал и дека должен сум да му дадам шанса, можеби после односот со мене ќе се промени. И така, ако ме излаже, нема да има никаков проблем со мене, туку – за среќа, директно со Бог.

Сите христијани, кои Го љубат Бога, во себе имаат еден копнеж: сакаат и тие да се преобразат. Не сакаме нашиот живот да остане телесен, не сакаме нашиот живот да остане на ниско и земно ниво, и да се сведе на празнотија, страсти и гревови. Можеби сме грешни и острастени, но во длабочината копнееме по нешто друго. 

Дете воспитано во христијанско семејство слуша како се зборува за Бога уште од првите денови на неговиот живот. Мајката го прекрстува кога си легнува; таа му вели: „Бог нека те заштитува.Таа му ги покажува иконите, му дава да ги целива, прави да живее во присуство и под погледот на Бога.

На Гората имало осум, но се гледале само шестмина: тројца – Петар, Јаков и Јован, кои се искачиле заедно со Исус, ги виделе како со Него стојат и разговараат Мојсеј и Илија, така што заедно биле шестмина; но заедно со Господа, секако, биле и Отецот и Духот Свет: Отецот – сведочејќи со гласот Свој, дека Овој е Неговиот возљубен Син, а Духот Свет – кој засветлил со Него во светол облак

Кондак 1
     Избран и Единствен Посредник помеѓу Бога и луѓето, вистински Емануиле, Христе Исусе, Кој небесните и земните  ги соедини и со живите и мртвите завладеа! Ти на избраните сведоци од живите и мртвите, од небото и од земјата, кои пред Тебе на Тавор застанаа, ...

Мојсеј влегол во тој облак и му било дозволено да разговара со Бога како пријател со пријател; му било дозволено да види како Бог поминува покрај него, сè уште без име, сè уште без лик. А сега, апостолите го гледале лицето на воплотениот Бог. Го гледале Неговиот лик, ја гледале Неговата слава како сјае во трагедијата. Она што го согледале била славата, она што го согледале било чудото на бивањето таму, во славата Божја,

и сакаат да ги врзуваат тие околу себе
не им е важно што ги кочат
и што ги влечат кон своето тло
а луѓето, како и птиците
се создадени и да летаат
не само да одат
по прашината и асфалтот

12.     И влезе Исус во храмот Божји и ги истера сите, што продаваа и купуваа во храмот, ги растури масите на менувачите и столовите на оние, што продаваа гулаби,
13.     и им рече: „Напишано е: »Домот Мој, дом за молитва ќе се нарече«, а вие го направивте како разбојничка пештера.”
14.     И дојдоа при Него во храмот слепи и хроми, и Он ги излекува.

Богородичниот, односно Успенскиот пост настапува еден месец по празнувањето на Соборот на светите апостоли Петар и Павле, а пред големите празници на Преображението Господово на гората Тавор и Успението на Божјата Мајка (познат во нашиот народ и како Голема Богородица). Успенскиот пост трае две седмици, од 14/1 август, до 27/14 август.

Овој пост е востановен во чест на Христовото Преображение и Успението на Пресвета Богородица и се пости на следниов начин: во понеделник, вторник, среда, четврток и петок не се јаде масло.

 Масло се употребува само во сабота и недела. Риба се разрешува само на Преображение.

Постењето има за цел да нè поучи, да сфатиме дека „само едно нешто е потребно“. Постењето ни помага Бога да Го ставиме на прво, а нашите желби на второ место, ако не и на последно. Како такво, тоа нè подготвува да станеме лири на Божјата волја, слично на Мојсеевиот пост, но и оној на Спасителот.Постот нè одвраќа од себеси и нè свртува кон Бога. Во суштина, ни помага да ѝ се уподобиме на Богородица, слугинката Божја, која Го слушнала Неговото слово и го пазела подобро од било кој друг.

Испраќањето на искушенијата е соодветно според болеста на страстите и гревовната гнилост што е во нас, па судејќи според нив, горчливата чаша на Божјата промисла е растворена за нас построго или помилосрдно. Кога гревовната материја, која се напластила во нас –

Но, што значи тоа дека некој ќе влезе и ќе излезе и дека пасиште ќе најде?
Тргнувајќи секогаш од персоналното начело на македонско-светогорската исихастичка школа (наспроти антиохиската историска и александриската алегориска школа), како основно при толкувањето на Евангелието, зборовите ќе влезе, и ќе излезе, и пасиште ќе најде го означуваат токму духовниот развој и восовршување на човекот,