Преку падот, ние излеговме надвор, се отуѓивме од вистинскиот живот; затоа треба да се вратиме назад; подобро речено да се вратиме кон самите себе, ослободувајќи се од прилепеноста за надворешните работи.Невозможно ни е да се помириме со Бога и да се сродиме со Него, се` дотогаш, додека најпрвин не се вратиме назад кон самите себе, додека однадвор не влеземе внатре. Само внатрешниот живот е вистинскиот христијански живот. За тоа сведочат сите Отци.

Сиот наш земен живот, од раѓањето до последното воздивнување, во својата конечна форма ни изгледа како еден единствен, краток акт. Неговата содржина и квалитет може да се види во еден миг. Претставете си сад од идеално чисто стакло, исполнет со вода. Еден поглед е доволен за да можете да кажете дали водата е чиста или не е, и во која мерка. Така ќе биде со нас при преминувањето во другиот свет.

Молитвите не треба да се учат толку напамет колку со умот и срцето. Потребно е да се  влезе во духот на молитвата, да се црпат мислите кои таа ги дава, да се усвојат и да се почувствуваат: така што кога ќе почнете да ја кажувате молитвата научена напамет, мислата и чувството да одат напред, а по нив зборот на молитвата. Како што гледате, и овде е потребно напрегнато внимание, и некојси притисок на срцето...

Во библиотеката ,,Небесни цветови" при манастирот св. Атанасиј Велики излегоа од печат две нови изданија православна литература, со превод од руски јазик.
Едната е од Архимандрит Софрониј Сахаров - ,,Да се види Бог каков што Он е" и втората е ,,Писма на вечното спасение", дел од преписката на свети Теофан Затворник со неговите духовни чеда.

Старец Софрониј Сахаров
Понекогаш, кога љубовта Христова нe допира, ја чувствуваме вечноста. Тоа не можеме да го сфатиме со разумот. Бог дејствува на Негов, својствен начин, кој е недофатлив за логиката. Во нашиот христијански живот не треба единствено да се потпираме на својот разум.

На 4.12.2015 година, кога Црквата го слави Воведението во храмот на Пресвета Богородица, Неговото Високопреосвештенство митрополитот Европски г.Пимен во сослужение со митрополитот Тетовско-гостиварски г.Јосиф и митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф служеше Света Златоустова Литургија во митрополитскиот соборен храм на свети Никола во Куманово. На Светата Литургија, верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.

На 04. 12. 2015 година, „Воведение на Пресвета Богородица“ – Пречиста, Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Брегалнички г. Иларион, во сослужение на свештеници од делчевското и кочанското архиерејско намесништво, во храмот посветен на „Успението на Пресвета Богородица“ во М. Каменица,отслужи Света Архиерејска Литургија, одража пригодна беседа и го причести многубројниот православен народ со Телото и Крвта Христови.

„Ние верните, денес собрани, духовно да празнуваме и божественото дете, Дева и Богородица, во храмот Господов приведувана, набожно да ја прославиме, од сите народи однапред избрана да биде живеалиште на Царот на сите - Христа и Бога! Напред одете вие, девојки, носејќи свеќи, во чест на Приснодева која врви торжествено. Вие мајки, ...

Во спомен на празникот Воведение на Пресвета Богородица во Ерусалимскиот храм, Неговото блаженство Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан отслужи Божествена Литургија во манастирот Успение на Пресвета Богородица во Матка. Народот се причести со светите Христови Тајни.

Во духовниот живот на секој христијанин постои една јасна, би рекле очигледна задача – искоренување на гревовните страсти. Не можеме и да Му се служиме на Бога, и да бидеме предадени на гревовните навики. Според зборовите на Св. Игнатиј Брјанчанинов „кога страстите ќе завладеат со човекот, тогаш умот лишен од своето владеење, сервилно им служи на себеугодливите и поробувачки страсти, во исполнувањето на нивните лукави, чудни и гревовни потреби“.

Се случува дури и тоа да го изгубиме сеќавањето на Бога, а какви треба да бидеме како Божји чеда по благодат, за тоа ниту поим немаме.
Веруваме, но не со дејствителна вера и по обновата на Духот, по Крштението, не престануваме телесно да живееме.

04. декември (петок, Воведение на Пресвета Богородица – Пречиста),  09:00 часот: Света литургија;
05. декември (сабота), 18:30 часот: Вечерна;
06. декември (недела, св. Амфилохиј Икониски, св. Александар Невски),

Се гледаат запалени бегалски кампови.
Се гледаат загрижени европолитички фаци во дебатни емиси исправени пред вечната дилема змија или магаре.
Се гледаат украсени европски градови за Божиќ, но се гледа и дека ќе биде ова тажен Божиќ.

Умот честопати со години се заморува за да научи еден или два странски јазици. Во нашево време многумина знаат странски јазици, но овие јазици немаат никаква врска со јазиците од Светата Педесетница, зашто живееме во великиот Вавилон. Големо зло е кога со богословие се занимаваме само со помошта на нашиот разум, и кога нашиот разум го претставуваме како присуство на Светиот Дух.

„Ги забораваме Божјите добрини и Него Самиот, ја забораваме сопствената состојба, ја забораваме опасноста од живеење без Бога, ја забораваме и смртта; целата духовна област во нашиот живот се затвора, исчезнува. А кога сè ќе заборавиме, тогаш срцето се изладува и чувството за духовност пресушува. Покрај тоа, прво се запоставуваат духовните активности, а потоа сосема се отфрлаат.

Третиот вид молитва навистина е прекрасна и необјаснива и за оние, кои не ја доживеале опитно, не само што е тешко сфатлива, туку може да им изгледа дури и неверојатна.
Всушност, овој начин на молитва во наше време е многу редок, иако со неа се уништуваат замките и разновидните демонски лукавства кои демоните ги употребуваат за умот да го вплеткаат во многу и разноразни помисли.

–     Совест имаат и неверните луѓе?
–     Секако. Тоа е својство што Бог како природен закон им го дарува на сите луѓе уште од раѓање. Но кај неверниците совеста е многу грубо и слабо развиена, додека совеста што е осветена со Светото Крштение и ...

Григoриј какo пoмлад oтстапил и нe сакал да  спoри, нo мoлчeјќи сe oддалeчил. Кoга сe вратил Јoв вo свoјата кeлија и кoга застанал на мoлитва, му сe јавил ангeл Бoжји вo гoлeма нeбeсна слава и му рeкoл: “Нe сoмнeвај сe, старeцу,  вo вистината на збoрoвитe на Григoриј; тoј правo кажа; и ти така умувај и на другитe прeдавај”.

Гревот е, пред сѐ, духовна и метафизичка појава. Коренот на гревот е во мистичната длабочина на духовната природа на човекот. Суштината на гревот не е во нарушувањето на етичките норми, туку во отстапувањето од вечниот Божествен живот, за кој е создаден човекот и за кој е природно, т.е. по својата природа, повикан.