Иконата – не е портрет, туку првообраз на идното храмовно човештво. И, така како што таквото човештво ние засега не го гледаме во сегашните грешни луѓе, туку само го исчекуваме, иконата може да послужи само како негово символично изображение. Што во тоа изображение означува истанчената телесност? Тоа е – остро изразено одрекување токму од оној биологизам, кој ја воздигнува наситената плот до највиша и безусловна заповед.

Но истовремено сфатија дека покајанието, скрушеноста, исповедта и молитвата на старецот беа доволни за да го оттргнат гревот и да ја „утврдат во срцето" на нивната посвоена ќерка промената и љубовта.
Го прославија Бога и му заблагодарија на старецот.

Љубoвта доаѓа во срцето постепено преку добрите дела. Кога ние на луѓето им правиме добри дела, тие престануваат да бидат рамнодушни кон нас, престануваат да бидат далечни кон нас, - тие ни стануваат блиски. И колку повеќе ги правиме тие добри дела, толку посилна е љубовта во нашето срце,...

Често, Христос доаѓа и тропа кај тебе. Ти го покануваш да влезе во твојата гостинска соба, но обземена од своите грижи, забораваш за великиот гостин. Тој чека да се појавиш, чека, но кога ти веќе многу ќе задоцниш, станува и си оди. Следниот пат, ти повторно си толку зафатена, што Му одговараш преку прозорот. Немаш време, дури ни врата да му отвориш.

Тихомир Јанчовски, Саша Шотаровски и „Децата од нашата улица“ ве покануваат да земете учество и во втората рунда од собирањето книги кои овој пат одат за формирање затворски библиотеки. Колку што разбравме, фондот на книги по затворите низ Македонија е од постар датум и недостигаат изданија од 90-те наваму.

На 27 jануари 2016 година, на одданието на Светото Богојавление, кога Црквата го слави споменот на светиот Сава, архиепископ Српски и светата Нина, рамноапостолна просветителка Грузиска, во манастирот на свети Ѓорѓи во Старо Нагоричане, митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф, во сослужение со митрополитот Тетовско-гостиварски г.Јосиф, и игуменот  Гаврил, отслужи света Златоустова Литургија.

Болката ни помага да се преиспитаме кон што целиме во нашите животи и нѐ враќа кон нашето вистинско тежиште – Троичниот Бог.
Болката ни помага да ја восовршиме нашата љубов кон Бог, за да не Го љубиме заради даровите што ни ги дава (како што се здравјето и семејната среќа), туку заради тоа што Он е.

Затоа, синовите на светлината се повикани, сè повеќе да го осветуваат својот живот, за да ја распрострат таа светлина насекаде, како што вели Господ: “Оган дојдов да ставам на земјата, и колку би сакал да беше веќе пламнал!“ Тоа е огнот на Божествената љубов.

Во сабота, 30-ти јануари 2016, на денот во кој Црквата Христова го празнува таткото на православното монаштво свети Антониј Велики, ќе се служи Божествена Литургија во манастирот на свети Андреј, на Матка.

Во современото општество се забележуваат два тренда, гледано политички. Првиот е т.н. „теократија“, кога верскиот се поистоветува со политичкиот закон, и вториот тренд – либерализација, кога политичкиот закон е целосно ослободен, неповрзан со верскиот закон, дури и спротивен на него. Додека..

„Јас бев исто така присутна – говори Татјана Сергеевна Смирнова – бидејќи премногу го почитував покојниот баќушка и доаѓав и порано кај него во Кронштад. Во последно време ме болеше раката. Тоа беше некоја чудна болест. На десната рака, околу дланката, ми се појави некоја не многу голема црвена флека.

Гледаме дека трудот се насочува на тоа, не да бидеме со Бога и да живееме со животот на Светиот Дух, туку на тоа, да добиеме нешто од Бога. Бог настапува како гарантер за нашиот успешен живот. Синко, дај Ми го срцето твое – вели Христос, – а сето останато, Јас сам ќе ти го дадам, зашто во...

Поголема благодарност треба да им оддадеме на оние што нè боцнаа со што излегоа трњата од нашата душа, отколку на оние што бесплатно ќе ја ископаат нашата област и ќе ни ја покажат нашата скриена непозната ризница. Не му користи некому да ги струже своите колена со неброени метании, ако воедно не си го изриба образот со смирение (со внатрешното покајание).

"Со години доаѓаат таму во ќелија и ме прашуваат: ,,Оче, што Бог сака од мене?" Како тие на Бог да Му требаат за нешто особено важно, како да се создадени од скапоцени камења, па се плашат случајно да не ги искористат како арматура за бетон!

На почетокот од своето свештеничко служење се соочил со неукоста и неупатеноста на народот, и морал речиси секој ден да зборува на исти теми. Па како плод на тие разговори, и за да создаде еден вид катихизис, кој ќе биде соодветен за секој човек, тој ќе ја напише првата книга „Воцрковување“, во вид на брошура, па потоа „Флавијан“, без некој план или намера за понатамошни книги.

Поголема благодарност им должиме на оние што беа неблагодарни, отколку на оние што ни беа постојано благодарни, оддолжувајќи ни се во овој суетен живот. Исто така, најдобра молитва е кога некој неправедно нè проколнува, а ние го примаме тоа молчеливо и со добрина. Природно е дека оние што се..

„Тие ни рекоа: ако сте муслимани, тогаш не сте во опасност, – раскажуваше Фарах. – Ние им одговоривме: или убијте нè сите, или оставете нè на мира!“

Одговарајќи, зошто така постапил, муслиманинот рекол: „Луѓето треба да живееме во мир“.

Ова е еден извонредно чуден развој, неочекуван за сите освен за богословите. Тие отсекогаш го прифаќале словото на Светото Писмо: „На почетокот Бог ги создаде небото и земјата“. На тоа блажен Августин додал: „Кој може да го разбере ова таинство или некому да му го објасни?“ Ова е неочекувано, бидејќи науката имала неверојатен успех во откривањето на синџирот на причина и последица назад во времето....

Од перспектива од вселената, на нашата планета нема видливи поделби и граници. Набљудувачот ги перцепира и двете како безначајни. На Земјата се гледа како на „жива био-сфера“ и „кревка оаза“ која го засолнува и негува животот, за разлика од суровите околности во празнината на вселената.

Во Писмото е речено, дека не само од леб ќе живее човекот, но и од секое Слово, кое излегува од устата Божја (види Втор. 8.3). Ние треба да го помниме тоа, дека човекот нема потреба само од физичка, материјална, но и од духовна храна. Словото Божјо – и е храната за нашиот внатрешен духовен човек.