† Упокоение на свети Методиј Солунски; Св. Eвтихиј патријарх Цариградски

† Упокоение на свети Методиј Солунски. Свети Методиј бил родум од Солун, од угледни и богати родители, Лав и Марија. Како офицер поминал десет години меѓу македонските словени. Потоа се оддалечил на гората Олимп и се предал на монашки подвиг. Овде подоцна му се придружил и неговиот брат свети Кирил (Константин). Но, кога хазарскиот цар Каган побарал од царот Михаил проповедници на верата во Христос, тогаш на заповед на царот биле пронајдени овие двајца браќа и биле испратени меѓу Хазарите. Откако го увериле Каган во верата Христова, тие го крстиле овој цар и голем број негови доглавници, и уште многуброен народ. По извесно време се вратиле во Цариград, каде што ја составиле словенската азбука од триесет и осум букви и почнале да ги преведуваат црковните книги од грчки на словенски. На повик од царот Ростислав заминале во Моравија и таму ја распространиле и ја утврдиле православната вера, па ги умножиле книгите и им ги дале на свештениците за да ја подучуваат младината. Подоцна, на повик од папата заминале за Рим, каде што Кирил се разболел и умрел, на 14/27 февруари 869 година. Тогаш Методиј се вратил во Моравија и до смртта се потрудил на утврдувањето на Христовата вера меѓу Словените. Во последните две години од својот живот свети Методиј, со помош на двајца свои ученици, го превел на словенски јазик целиот Стар Завет, освен Макавејските книги, како и Номоканонот (Правилата на Светите Отци) и светоотечките книги (Патерикот). Се упокоил во Господ на 6/19 април 885 година.

Свети Евтихиј, патријарх Цариградски

Роден е во Фригија од благочестиви родители. Татко му беше офицер. Еднаш момчето Евтихиј се забавуваше со своите врсници, а нивната игра се состоеше во тоа што секој го запишуваше своето име на карпата и покрај името оној чин којшто според насетувањето ќе го добијат во животот. Кога дојде на ред Евтихиј, тој напиша: „Евтихиј патријархот“. Во неговата триесетта година стана игумен на еден амасиски манастир. А кога имаше четириесет години, амасискиот митрополит го испрати наместо себеси на Петтиот Вселенски Собор. На Соборот тој заблеска како пресветла ѕвезда меѓу отците на Црквата, како со својата ученост така и со благочестието. Кога настана препирка за тоа можат ли еретиците после смртта да бидат предадени на анатема, тој го застапуваше мислењето дека можат, повикувајќи се на 3 Книгата Царства 13, 1 - 8 и на 4 Книга Царства 23, 16. Многу му омиле на царот Јустинијан и на патријархот Мина. Царот често го прашуваше за совет, а Мина (кој во тоа време беше мошне богат) го назначи за свој наследник и го замоли царот тоа да биде спроведено и во дело. Така и беше. Свети Евтихиј мирно управуваше со Црквата дванаесет години. Но тогаш ѓаволот крена бура против него. Оваа бура го зафати и самиот цар Јустинијан. Имено, царот се опрелести и падна во монофизитската ерес на автартодокетите, која учеше дека Господ Исус и пред Воскресението имал Божествено и нераспадливо тело, без чувство за глад, жед и болка. Евтихиј одлучно стана против оваа ерес, заради што царот го протера во прогонство во неговиот прв манастир. Овде тој поживеа дванаесет години и осум месеци и се покажа голем чудотворец. Исцелуваше од разни болести со молитва и помазувајќи со елеј. Јустинијан се покаја и умре, а него го наследи Јустин, којшто го врати Евтихиј на патријаршискиот престол, на кој светителот остана до својата смрт мирно управувајќи со Црквата Божја. Во својата седумдесетта година, во 582 г. се пресели во Царството на Господ Христос, Кому верно и храбро Му служеше сиот свој живот.

Светите Сто и дваесет маченици
коишто пострадаа во Персија

Кога персискиот цар Сапор ги ограби византиските земји, одведе во ропство сто и дваесет христијани. Откако залудно ги присилуваше да се одречат од Христа и да му се поклонат на огнот, ги фрли во оган и живи ги изгоре. Меѓу овие маченици имаше и девет девици посветени на Бога. Сите пострадаа чесно меѓу 344 и 347 година.

        
Евангелие и поука за 19/04/2021

Евангелие на празник: Свето евангелие според светиот апостол Матеј 5:14-19

14.     Вие сте светлината на светот. Не може да се сокрие град, што се наоѓа на врв планина.
15.     Ниту, пак, светило се пали и клава под поклоп, туку на свеќник и им свети на сите в куќи.
16.     Така треба да свети пред луѓето и вашата светлина, за да ги видат вашите добри дела и да Го прослават вашиот Отец небесни.
17.     Немојте да мислите дека сум дошол да го поништам Законот или Пророците; не сум дошол да ги поништам, туку да ги исполнам.
18.     Зашто, вистина, ви велам: дури постојат небото и земјата ниту една јота или црта од Законот нема да се измени, додека не се исполни сe.
19.     И така, оној што ќе наруши една од тие најмали заповеди и така ги научи луѓето, најмал ќе се нарече во царството небесно; а оној што ќе ги исполни и поучи, тој голем ќе се нарече во царството небесно.

Апостол на празник: Послание на светиот апостол Павле до Евреите 7:26-28;8:1-2

26.     Таков Првосвештеник и ни требаше: свет, незлобив, непорочен, одвоен од грешниците и повисок од небесата,
27.     Кој нема потреба, како и другите првосвештеници, секојдневно да принесува жртва прво за гревовите свои, а потоа и за оние на народот, бидејќи Он го изврши тоа еднаш за секогаш, откако Сам Себе се принесе како жртва.
28.     Зашто Законот за првосвештеници поставува луѓе, што се немоќни; а словото на клетвата што е по Законот – Синот, Кој е вечно совршен.
1.     А ова што го зборуваме, го зборуваме, главно, дека имаме таков Првосвештеник, Кој седна од десната страна на престолот на величието на небесата,
2.     и е служител на Светилиштето и на вистинската Скинија, која што ја воздигна Господ, а не човек.

Паримија на денот: Книга пророк Исаија 48:17-22;49:1-4

17.     Вака вели Господ, твојот Искупител, Светецот Израилев: Јас сум Господ, Бог твој, Кој те учи на добро, Кој те води по оној пат, по кој треба да одиш.
18.     О, да беше ги слушал Моите заповеди! Тогаш твојот мир ќе беше како река, и твојата правда – како морски бранови.
19.     И твоето потомство би било како песок, а породот од утробата твоја, – како зрнцата негови: името твое не би се истребило нити избришало пред Мене.
20.     Излегувајте од Вавилон, бегајте од Халдејците, со радосен глас разгласувајте и проповедајте го тоа, ширете ја таа вест до крајот на земјата; кажувајте: „Господ го откупи Својот слуга Јакова.”
21.     Не ожеднуваат тие во пустињите, преку кои ги води: Он им извади вода од камен; пресекува карпа, – и се леат води.
22.     А за лошите нема мир, вели Господ.
1.     Слушајте Ме, острови, и внимавајте, народи далечни: Господ Ме повика уште од утробата, од мајчината Ми утроба го нарече името Мое;
2.     ја направи устата Моја како остар меч: под сенката на раката Своја Ме криеше и Ме направи изострена стрела; во Својата торба за стрели Ме чуваше;
3.     Он Ми рече: „Ти си Мој слуга, Израиле, – во тебе ќе се прославам.”
4.     Јас, пак, реков: „Напразно сум се трудел, за ништо и попусто сум ја истрошувал силата Своја. Но правото Мое е во Господа, и наградата Моја е во Мојот Бог.

Паримија на денот: Прва книга Мојсеева (Битие) 27:1-41

1.     Кога Исак остаре и му ослабе видот на очите, та не гледаше, го повика постариот син свој Исава, и му рече: „Сине мој!” А тој одговори: „Еве ме.”
2.     И рече Исак: „Еве остарев и не го знам денот на смртта.
3.     Земи ја сега спремата своја, лакот и стрелите, и излези в поле, и улови ми дивеч!
4.     Па зготви ми јадење какво што сакам, и донеси ми да јадам, и да те благослови душата моја, пред да умрам.”
5.     А Ревека чу што му рече Исак на синот свој Исава; и Исав отиде в поле да улови дивеч за својот татко.
6.     Ревека, пак, му рече на Јакова, помалиот син свој, велејќи: “Ете, го чув татко ти, како разговараше со Исава, братот твој, и дека рече -
7.     „Донеси ми дивеч и зготви ми јадење, да јадам, па да те благословам пред Господа, пред да умрам.”
8.     Туку сега, синко мој, послушај ме што ќе ти речам:
9.     „Оди при стадото и донеси оттаму две млади и добри јаганца; и јас ќе му зготвам јадење од нив, какво што сака;
10.     а ти ќе му однесеш на татка ти, и тој ќе јаде, па ќе те благослови таткото твој дури е уште жив.”
11.     А Јаков ? рече на Ревека, мајката своја: „Но Исав, братот мој, е рунтав, а јас сум човек гладок.
12.     Може татко ми да ме попипа, па пред очите негови ќе станам измамник, и место благослов ќе навлечам врз себе проклетство.”
13.     А мајка му одговори: „Проклетството твое, синко, нека падне на мене; само послушај ме, и оди, па донеси ми!”
14.     Тогаш тој отиде, зеде и ? донесе на мајка си своја; а мајка му негова зготви јадење, какво што јадеше татко му.
15.     Па потоа ја зеде Ревека најубавата облека на постариот син Исава, што беше кај неа дома, и го облече Јакова, помладиот нејзин син,
16.     а рацете негови и голиот врат му го обложи со јарешки кожички.
17.     И му го даде на Јакова, синот свој, в раце јадењето и лебот, што го беше зготвила.
18.     А тој влезе при татка си и му рече: „Татко!” А тој одговори: “Еве ме! Кој си ти, синко?”
19.     Јаков, пак, му рече на татка си: „Јас сум Исав, твојот првороден син; направив, како што ми рече; стани, седни и јади од ловот мој, па да ме благослови душата твоја.”
20.     А Исак му рече на синот свој: „Кога толку бргу најде, синко мој?” А тој одговори: „Господ, твојот Бог, беше милостив.”
21.     Тогаш му рече Исак на Јакова: „Дојди поблизу, синко мој, да те попипам и да видам дали си ти, синот мој Исав, или не!”
22.     И пристапи Јаков до Исака, таткото свој, а тој го попипа, па рече: „Гласот е глас на Јакова, но рацете се раце Исавови.”
23.     И не го позна, зашто рацете му беа како рацете на Исава, братот негов, рунтави. И го благослови,
24.     и му рече: „Ти ли си синот мој Исав?” А тој одговори: „Јас сум.”
25.     Тогаш рече: „Дај ми сега, синко, да јадам од ловот твој, па да те благослови душата моја.” И му даде и тој јаде; па му донесе и вино, и пи.
26.     Потоа Исак, таткото негов, му рече: „Приближи се до мене и целивај ме, синко!”
27.     И тој пристапи и го целива; Исак го почувствува мирисот од облеката негова, и го благослови, велејќи: „Еве, мирисот на синот мој е како мирис од полето, што го благословил Господ.
28.     Бог нека ти даде роса небеска и родна земја: многу пченица и вино во изобилие!
29.     Народи да ти слугуваат и кнезови да ти се клањаат! Да бидеш господар над братот свој и да ти се клањаат синовите на таткото твој! Проклет да биде оној, што тебе те проколнува, а благословен – оној што тебе ќе те благословува!”
30.     Па откако Исак го благослови Јакова, и Јаков отиде од Исака, таткото свој, во тој час дојде од лов Исав, братот негов.
31.     И тој му зготви јадење и му однесе на татка си, и му рече: “Стани, татко, и јади од она што синот твој улови, за да ме благослови душата твоја!”
32.     И Исак, таткото негов, му рече: „Кој си ти?” А тој рече: „Јас сум синот твој, првородениот Исав.”
33.     Тогаш Исак премногу се возбуди и рече: „А кој беше оној, кој уловил лов и ми донесе од сe, и јас јадев, пред да дојдеш ти, и го благословив? Тој и ќе остане благословен.”
34.     А кога ги чу Исав зборовите на таткото негов, извика на сиот глас и многу се нажали, па рече: „Благослови ме и мене, татко!”
35.     А тој му одговори: „Дојде братот твој со измама, и го зеде твојот благослов,”
36.     Исав, пак, рече: „Сигурно затоа му е името Јаков, еве веќе двапати ме истисна. Првородството ми го зеде, а сега и благословот ми го зеде. И му рече – Исав на татка си: „Не остави ли благослов и за мене?”
37.     И Исак одговори и му рече на Исава: „Него веќе го поставив за господар над тебе; и сите браќа негови ги определив да му бидат слуги; со жито и вино го обдарив; а што да направам сега, синко, со тебе?”
38.     Но Исав му рече на татка си: „Зар само еден благослов има кај тебе, татко? Благослови ме и мене, татко!”. Бидејќи Исак молчеше, Исав извика на сиот глас и заплака.
39.     Тогаш Исак, таткото негов, одговарајќи му рече: „Ете, домот твој ќе биде од плодна земја и од роса небеска одозгора.
40.     Од мечот свој ќе живееш, и на брата ти ќе му служиш; но еднаш, кога ќе се побуниш, ќе го стресеш јаремот негов од вратот свој.”
41.     Тогаш Исав го намрази Јакова поради благословот, со кој го беше благословил татко му; и си рече Исав во срцето свое: „Се наближуваат деновите на оплакувањето за таткото мој; тогаш ќе го убијам Јакова, братот мој.”

Паримија на денот: Книга Мудри Соломонови изреки 19:16-25

16.     Кој пази запоевд, ја запазува душата своја, а кој не се грижи за своите патишта, ќе загине.
17.     Кој прави добро на сиромав, заем Му дава на Господа, и Он ќе му плати за неговата добрина.
18.     Казни го сина си, додека има надеж, и не се возбудувај од викањето негово.
19.     Гневниот нека трпи казна, зашто ако го пожалиш, ќе треба да го казниш уште повеќе.
20.     Слушај го, синко, советот на таткото твој, за да станеш потоа мудар.
21.     Во срцето на човекот има многу мисли, но се извршува само определената од Господа.
22.     Радост за човека е неговата милостиња; сиромавиот е подобар праведник од лажливиот богаташ.
23.     Стравот Господен води кон живот, и кој го има, секогаш ќе биде задоволен, и зло нема да го снајде.
24.     Мрзливиот ја крие раката во пазувата своја и не сака да ја подигне до устата своја.
25.     Ако го казниш оној што се потсмева, и простиот ќе стане разумен; и ако му укажеш на разумниот, тој ќе ја разбере поуката.

Поука на денот: Старец Софрониј Сахаров
Да се молиме за другиот, значи да му помагаме! Благодарение на благото расположение на нашето срце спрема него, да може да им се спротивстави на негативните помисли кои не без причина може да ги има против нас. Наспроти тоа, да не се молиме за него, значи дека ги оправдуваме, немајќи љубов од наша страна, лошите помисли што може да ги има против нас. Да го зачуваме единството во молитвата, околу чашата Христова и ќе видиме дека е лесно да љубиме!

Поука на денот:
Христос воскресна од мртвите, со смртта смртта ја победи и на оние во гробовите живот им подари.
Поука на денот: Старец Софрониј Сахаров
Единствено што нe привлекува е Христос, Неговата личност. И должни сме да Го живееме Христа како мерило на секое естество, божествено и човечко. Во Христа го имаме својот Бог Создател. Во Христа го имаме примерот, откровението на Планот Божји за човекот. Љубовта Христова секогаш треба да го исполнува нашето срце. Во Бога не живееме со интелектуално размислување. Бог ни се открива преку Своите енергии. Христа го живееме како наш личен живот, а не само надворешно.

Свети Исак Сирин

Бог допушта искушенија и препреки во духовниот живот за луѓето да се здобијат со „искуство и сила да Го познаат, да ја познаат Неговата промисла за нив, бидејќи низ искушенијата се стекнува мудрост“.

Saint Eutychius, Patriarch of Constantinople

Euthychius was born in Phrygia of pious and devout parents. His father was an officer. Once, as a child, when Eutychius was playing with his playmates, their game was that each of them would write their names on a wall and, beside their name, they would guess what rank each of them would attain in life. When it was Eutychius' turn he wrote: Eutychius - Patriarch! In his thirtieth year he became abbot of the monastery in Amasea. At age forty, he was sent by the Metropolitan of Amasea to represent him at the Fifth Ecumenical Council (Constantinople, 553 A.D.). At the Council, he glowed like a shining star among the Fathers of the Church both in learning as well as in his zealousness. When the debate began whether heretics could be anathematized after their deaths, he supported the opinion that they could be by calling upon the Third Book of Kings (in some translations, called The First Book of Kings 13: 1-8) and the Fourth Book of King's (in some translations, called The Second Book of Kings 23:16).Eutychius endeared himself greatly to Emperor Justinian and Patriarch Mennas. The emperor sought his advice on many occasions and Patriarch Mennas designated Eutychius as his successor and implored the emperor to carry this out in deed. And so it happened! St. Eutychius governed the Church in peace for twelve years. Then the devil raised up a tempest against him. This tempest reached Justinian himself. The emperor became deluded and succumbed to the Monophysite heresy (Aphtartodocetea) which falsely taught that the Lord Jesus, before His resurrection, had a divine and incorruptible body, without feeling, hunger, thirst or pain. Eutychius adamantly stood up against this heresy, for which the emperor banished him into exile to his original monastery. Eutychius remained there for twelve years and eight months and proved himself to be a great miracle-worker healing people of various illnesses through prayer and by anointing them with holy oil. Justinian repented and died. He was succeeded by Justin, who then restored Eutychius to the patriarchal throne where this saint remained, governing the Church of God in peace, until his death. In 582 A.D., in his seventieth year, he took up habitation in the kingdom of Christ the Lord, Whom he faithfully and courageously served throughout his entire life.

Holy One-Hundred Twenty Martyrs, Who Suffered in Persia

When the Persian Emperor Sapor plundered the lands of Byzantium, he enslaved one-hundred twenty Christians. Since his attempts to persuade them to deny Christ and worship fire proved to be in vain, the emperor tossed them into the fire and burned them alive. Among those martyrs, were nine virgins dedicated to God. They all suffered honorably between the years 344 A.D. and 347 A.D. and took up habitation in the mansions of Christ the King.

 the Philocalia

Do you want to pray? Then renounce this world’s things. Embrace the heavens as your fatherland and dwell there at all times – not in the visible world, but in works that resemble the angelic ones and in greater God-like knowledge.

 Извор: Бигорски манастир

 † Упокоение на св. Методиј Солунски, Св. Eвтихиј патријарх Цариградски (2 Бдение)

6 АПРИЛ

1. Св. Eвтихиј патријарх Цариградски. Рoдeн e вo Фригија oд благoчeстиви
рoдитeли. Таткo му бил oфицeр. Eднаш сe забавувалo мoмчeтo Eвтихиј сo свoитe врсници, а
забавата им била вo тoа штo сeкoј гo пишувал свoeтo имe на карпата и пoкрај имeтo oнoј чин,
кoј, пo насeтувањe, вo живoтoт ќe гo дoбиe. Кoга дoшoл рeдoт на Eвтихиј, тoј напишал: “Eвтихиј
патријарх!” Вo триeсeттата гoдина станал игумeн на eдeн Амасиски манастир. А кoга
напoлнил чeтириeсeт, Амасискиoт митрoпoлит гo испратил на свoeтo мeстo на Пeттиoт
всeлeнски сoбoр. На Сoбoрoт тoј блeскал какo сјајна ѕвeзда мeѓу oтцитe на Црквата, какo сo
свoјата учeнoст, така и сo благoчeстиeтo. Кoга настанала прeпирката дали мoжe eрeтицитe
пoслe свoјата смрт да бидат дадeни на анатeма, тoј гo застапувал мислeњeтo дeка мoжат,
пoвикувајќи сe на III кн. Царства, 13, 18 и на IV кн. Царства 23, 16. И му oмилeл мoшнe на
царoт Јустинијан и на патријархoт Мина. Царoт мнoгу гo прашувал за сoвeт, а Мина (вo тoа
врeмe мoшнe бoгат) гo назначил за свoј наслeдник и гo замoлил царoт тoа да гo спрoвeдe вo
дeлo. Така и сe случилo. Дванаeсeт гoдини управувал св. Eвтихиј сo Црквата мирнo. Нo тoгаш
ѓавoлoт крeнал бура прoтив нeгo. Таа бура дoшла дo самиoт цар Јустинијан. Имeнo, царoт сe
прeлажал и паднал вo мoнoфизитската eрeс на автoрдoкeтитe, кoја лажнo учeла дeка Гoспoд
Исус и прeд Вoскрeсeниeтo имал тeлo бoжeствeнo и нeгнилeжнo, бeз чувствo на глад, жeд и
бoлка. Eвтихиј рeшитeлнo станал прoтив таа eрeс, пoради штo царoт гo испратил вo
прoгoнствo, вo нeгoвиoт пoранeшeн манастир. Свeти Eвтихиј таму прoживeал 12 гoдини и 8
мeсeци и сe пoкажал гoлeм чудoтвoрeц, исцeлувајќи ги луѓeтo oд разни бoлeсти сo мoлитва и
пoмазаниe сo eлeј. Јустинијан сe пoкајал и умрeл, а нeгo гo наслeдил Јустин, кoј гo пoвратил
Eвтихија пак на прeстoлoт патријаршиски, на кoј oвoј свeтитeл oстанал дo смртта, мирнo
управувајќи сo Црквата Бoжја. Вo свoјата 70. гoдина сe прeсeлил вo Царствoтo на Христа
Гoспoда, на Кoгo вeрнo и храбрo Му служeл цeлиoт свoј живoт, вo 582 гoдина.

2. Св. 120 мачeници пoстрадани вo Пeрсија. Кoга пeрсискиoт цар Сапoр ги oграбил
византискитe зeмји, oдвeл вo рoпствo 120 христијани. Бидeјќи залуднo ги присилувал да сe
oдрeчат oд Христа и да му сe пoклoнат на oгнoт, ги фрлил вo oган и живи ги изгoрeл. Мeѓу
oвиe мачeници ималo и 9 дeвици на Бoга пoсвeтeни. Ситe чeснo пoстрадалe пoмeѓу 344 и 347
гoдина и сe прeсeлилe вo двoрoвитe на Царoт Христoс.

РАСУДУВАЊE
Сe збoрува за eдeн дрeвeн бeсeдник дeка сe трудeл дeњe и нoќe да сe усoврши вo бeсeдништвoтo. Нeкoј му рeкoл: “Дeмoстeн нe ти дава да бидeш прв бeсeдник!” На тoа тoј вeднаш му вратил: “Ниту јас нeму да бидe eдинствeн!” Акo нe мoжeш да бидeш првoкласeн свeтитeл, какo св. Антoниј, нe oпуштај ги рацeтe и нe вeли: “Oд мeнe ништo нe бидува”, туку пoтруди сe да гo умнoжиш свoјoт талант. “Вo дoмoт на Мoјoт Oтeц има мнoгу oдаи”, рeкoл
Гoспoд. Акo заслужиш да сe насeлиш и вo најмалата oд нив ќe бидeш пoславeн и пoсрeќeн oд ситe царeви на зeмјата кoи билo кoга пoстoeлe. Ниту ти ќe бидeш св. Антoниј, ниту самиoт св.Антoниј ќe гo зазeмe цeлoтo царствo Бoжјo.

СOЗEРЦАНИE
Да размислувам за вoскрeсeниeтo на Гoспoда Исуса, и тoа:
1. какo нe пукна грoбната плoча, ниту пак пeчатитe на нeа сe расипаа;
2. какo сeсилниoт и крoтoк Гoспoд нe гo расипа грoбoт сo Свoeтo вoскрeсeниe какo штo
нe ја расипа дeвoјчинската утрoба при Свoeтo раѓањe.

БEСEДА
за пoбeдата над пoслeдниoт нeпријатeл
А најпoслeдниoт враг за уништувањe e смртта (I Кoр. 15:26).
Прв нeпријатeл на чoвeкoт e ѓавoлoт, втoр e грeвoт, а трeт e смртта. Гoспoд Исус ги
пoбeдил ситe oвиe три нeпријатeли на чoвeчкиoт рoд. Сo Свoeтo пoнижувањe гo пoбeдил
гoрдeливиoт ѓавoл; сo Свoјата смрт гo пoбeдил грeвoт, а сo Свoeтo вoскрeсeниe ја пoбeдил
смртта. Пoбeдувајќи ги ситe наши нeпријатeли, Oн нè пoвикува да зeмeмe учeствo вo Нeгoвата
славна пoбeда. Нe ниe да пoбeдимe, туку самo да сe придружимe на Пoбeдникoт. Самo
Нeгoвата сила пoбeдува, самo Нeгoвoтo oружјe пoкoсува. Ниe смe бeз сила и бeз oружјe, а
нашитe нeпријатeли сe страшни. Нo сo Нeгo и пoкрај Нeгo ниe ги пoбeдувамe пoсилнитe oд
сeбe. За каква цeна Oн ни ја пoнудува Свoјата пoбeда? За eвтина цeна, браќа мoи, за мнoгу
eвтина цeна Oн ни ја нуди најдрагoцeната пoбeда. Да сe пoнижимe и да сe пoкoримe на вoлјата
Бoжја - тoа e цeната штo Oн ја бара за да гo пoбeди ѓавoлoт за нас. Да сe умртвимe, да умрeмe
сo тeлeснитe жeлби и страсти - тoа e цeната, штo Oн ја бара за да гo пoбeди грeвoт за нас. Да
живeeмe за Нeгo а нe за сeбe, вo Нeгo да гo всeлимe срцeтo свoe - тoа e цeната штo Oн ја бара за
да ја пoбeди смртта за нас. Oн ги пoбeдил ситe нeпријатeли јавнo и пoтпoлнo, нo oва e цeната
за кoја ја нуди Свoјата пoбeда на сeкoгo oд нас.
Апoстoлoт гoвoри: “Да Му благoдаримe на Бoга, Кoј ни дарува пoбeда прeку нашиoт
Гoспoд Исус Христoс” (I Кoр. 15:57).
O вoскрeснат Гoспoди, oсвeтли нè, зајакни нè и излeкувај нè сo Твoјата пoбeда!
Благoдарни, ниe Ти вoзнeсувамe слава и вeчна пoфалба. Амин.