Откако нераспадливата глава Претечева засветли од земјата, на верните им испушта занци на исцеление. Од висините собира мноштво ангели, а долу го повикува човечкиот род да Му испрати на Христа Бога слава едногласна.
Во време на луто иконоборство во 8 век, главата на Свети Јован Крстител беше пренесена во местото Комане, место на прогонството на Свети Јован Златоуст. А кога престана иконоборството, во времето на царот Михаил и патријархот Игнатиј, во 850 година, чесната глава на Свети Јован беше пренесена во Цариград и положена во придворната царска црква.
„Покајанието е обнова на крштението. Покајанието е завет со Бога дека ќе водиме еден нов живот. Покајанието е извор на смиреноста. Покајанието е неотповикливо одрекување од секоја желба за телесните добра. Покајанието е самоосудувачка мисла и грижа за себеси без грижа за надворешните работи. Покајанието е ќерка на надежта и порекнување на безнадежноста. Покајникот е осуденик кој не е лишен од чест. Покајанието е помирение со Бога по пат на вршење на добри дела, спротивни на претходните гревови. Покајанието е очистување на совеста. Покајанието – доброволно трпење на сите маки. Покајникот е човек кој самиот на себеси си изрекува казна. Покајанието е силно излегување од стомакот и тепање на душата со силни чувства.“
Св. Јован Лествичник
