Кога Исус се роди во Витлеем Јудејски, Ирод четворовласникот[1] го побара Младенецот за да го убие. Но ангел Господов му јави на Јосифа да Го земе Младенецот и Неговата Мајка, и да оди во Египет.[2] Јосиф така и направи. Кога тој отиде таму со Детето и со Мајка Му, бидејќи Исус не беше најден, Ирод нареди да бидат убиени децата во Витлеем.[3]

Споменот на праведникот е со пофалба,
а тебе ти е доволно и сведоштвото на Господа, Претечо,
оти навистина се покажа најпочитуван меѓу пророците,

О преподобен оче пустински, ти кој ангели и демони гледаше,
со едни беседеше, за други се молеше,
кон небесата повикуваше –
отвори ми ги Господи портите небесни.

 Не треба да се плашиме од надворешниот непријател, нашиот најопасен непријател е затворен во нас самите. Затоа и се води непрестајна борба во нас. Ако одржиме победа во оваа борба, сите надворешни борби ќе бидат лесни за нас. Тогаш Христовиот војник секогаш ќе биде спокоен и сѐ ќе му биде покорно.

Учителу на смиреномудрието, противнику на осудувањето,
лекару на страстите телесни и духовни,
сјајна ѕвездо на преподобните, надеж за сé во Христа положуваше,

Благословувајќи го бракот о Господи,
апостолот за Христа и Црквата ни прозбори,
мажот преку жената може да се спаси,
според тие зборови Адријане свети мачениче,
во познание Божјо беше приведен,

Најголемите научници, оние кои ги откриле најбитните работи за човештвото, како Исак Њутн, Никола Тесла, Бенџамин Френклин,Блез Паскал, Луј Пастер, Михајло Пупин, Никола Коперник и многу други, биле побожни луѓе, големи верници, и работејќи на своите откритија тие ја почувствувале благодатта и помошта Божја. Самите тие Му благодареле на Бога

Кога ти, драго мое дете, копнееш да бидеш од корист на својот брат, и одиш, и му го зборуваш она што го знаеш, кога гориш од желба да му помогнеш, тогаш тоа е љубов кон ближниот: да се љуби братот како самиот себе си.
Колку повеќе копнееш и иташ да им помогнеш на другите, толку повеќе и Бог

Благата вест ширејќи се по земјата,
се изли и од устата твоја дури и до Индија,
о Вартоломее апостоле Христов,
на крст стрмноглаво прикован,

Кадилница на апостолите Јован и Павле,
саду Христов миомирисен, Евтихие рамноапостолни,
ангел пред тебе патот го отвараше,
Духот во тебе Христа го сведочеше,

Како гранка накалемена на стеблото,
сок животен од Небесата прими,
коренот на учењето Христос Спасителот
во низата Свои столбови те постави,

Крв јагнешка и јарешка не посака Господи,
жртва сепаленица отфрли,
а само срце скрушено и смирено не презре, та затоа
Црквата ја втемели на каменот на Твоите свети заповеди.

Мирот Господов на дар ти се подари,
о Тадее Христов апостоле,
кадешто во Име Божјо приман беше,

·Тоа ли се луѓето, кои одат во Божјиот храм и се молат заедно со тебе на Господа? Ако се тие, зошто оделе во храмот?
Очигледно, само поради навика, а не по желба на, благодарното на Христа Спасителот, срце. Очигледно не се молеле на Бога, не си ги приближиле срцата кон Него, туку се приближиле до Него само со својата уста

Ах, Господе Боже наш, народ не те послуша,
наместо Љубов власт над себе од човек побара,
да го води на каде не сака, да не се прашува каква е Божјата волја.

Славата на земното звање оставајќи ја,
Царството Небесно си го наследил,
со капки крв како со скапоцени камења

Ако те наклеветиле, на доброто ти одговориле со зло, не држи зло во срцето.

Прости и радувај се, што благодарение на тоа,

за неколку скали си се приближил до Бога.