Архимандрит Захариј од Есекс: Духовното раководство како служба на помирување меѓу човекот и Бог – II дел
Духовниот отец се труди да им го доближи словото Божјо на оние што доаѓаат кај него. Ова слово е семе на вечниот живот. Ако биде прифатено, како што веќе рековме, тоа го расекува срцето како меч и не дава почивка; сепак, тоа го обновува целиот човек и го подготвува за царството небесно. Ова расцепување и напрегање, кои ги создава словото Божјо, никако не смеат да бидат смирени или потиснати од духовниот отец.
Повеќе...
Предметот Етика во религиите, токму поради неговиот двоен етичко-информативен карактер, од една страна има можност да даде решение за потребите на младиот човек во развој, да го поттикне на внатрешната преобразба во духот на љубовта и разбирањето, а од друга да му понуди основно знаење за културата и традицијата на другиот, со што ќе добие добра насока во неговиот живот за
Потребата од религиска едукација е уште поголема кога станува збор за земја со повеќе религиски традиции, како што е нашата. Оттаму и потребата од меѓурелигискиот и меѓукултурниот дијалог, чија важност денес никој не ја оспорува. Но, се поставува прашањето, дали сум јас подготвен да стапам во таков дијалог и да се запознам со верувањето и традицијата на другиот, ако не ги познавам своето верување и традиција?
Ноќ повторно наидува
Мрзливиoт чoвeк, всушнoст, нe e врабoтeн: тoј e врeдeн рабoтник на ѓавoлoт. Мрзливoтo тeлo и мрзливата душа сe најпoдeсна нива за ѓавoлскo oрањe и сeeњe. Антoниј Вeлики вeли: “Тeлoтo трeба да сe скрoтува и да сe врабoтува сo друг труд”.
Словото на пастирското расудување и човекољубие дозволува, па дури и наложува практикување на подвигот, под услов подвигот да не се сведи на еден вид седатив, туку да го задржи карактерот на лишување, на борба, откажување од својата волја, и жртва. И уште, Црквата на чедата свои, по економија им го дава најмалкуто од подвигот, а кога околностите и духовната зрелост на чедата ќе дозволат, ги подигнува границите на подвигот.
Да ја утврдиме во нашите срца оваа чудесна и страшна за светот, но радосна за верните, вистина: дека во целиот свет нема ништо покрепко од Крстот и побезбедно од Распнатиот. Ужасите од Голготата затоа и се расеани по целиот свет, за ние, не воочувајќи никаде безбедност, да бегаме право на Голгота, и да се фрлиме пред нозете, да се сокриеме во раните и 
Христoвата љубoв штo гo надминува сeкoe знаeњe! Нe oд Бoжјиoт разум, туку oд чoвeчкиoт разум, пoмрачeн и oзлoбeн oд грeвoт. Бидeјќи Бoжјиoт разму e рамeн на Бoжјата љубoв и ниeднo нe e пoгoлeмo oд другoтo. Нo чoвeчкиoт разум, oддалeчeн oд Бoга, нe ја
Кога верата исчезнува, нејзиното место го зазема суеверието. Во тој поглед, човечката душа не ја поднесува празнината. Човекот е создаден според образот Божји (Бит.1,27), и од почетокот е насочен кон својот Творец. Но, кога ќе го загуби Бога во своето срце, настанатиот вакум бара да биде пополнет со нешто, а човекот ги прифаќа оние сурогати кои му ги нуди светот што го опкружува.
Пасхалната благодат умножена со таинственото присуство на Победоносецот Георгиј, денес се претвори во вистинско торжество во спомен на овој славен маченик заради верата во Христа Воскреснатиот и чедо на Неговата неовоземна љубов. Свечената архиерејска Литургија ги погали 
Во Светото Писмо и во животот на Црквата и во целата содржина на верата, има многу работи кои што не можат да се сфатат со резонирање. Едноставно не можат да бидат согледани на таков начин. Тоа е исто како да се обидуваш да влезеш во некој простор преку бетонски ѕид. Ако се втурнеме во ѕидот, ќе си ја разбиеме главата. Што ни е потребно? 
Порано беше „ин“ да се биде песимист заради некоја интелектуална скепса. Џанам... ако си интелектуалец, тогаш треба постојано да си незадоволен и несреќен. Да лелекаш над својата судбина и да мрчиш на секоја општествена појава. Навистина, за негодување имаме многу фактори, објективни и релевантни, без претерување, ама некако изморена сум веќе од точки и 
