Не се залажувај со самомнението и учењето на оние кои, и самите залажени од самомнението, занемарувајќи ја вистината на Црквата и Божественото откровение, тврдат дека вистината може да се јави во тебе самиот, без звуците на зборовите, и дека може да те поучува сама по себе, со некакви неопределени и нејасни дејствија. Тоа е учење на лагата и нејзините миленици.20 Признаци на лажното учење се: мрачноста, неопределеноста, самомнението21, и она што ги следи, родено од мечтателното, крвно и нервно насладување. Него го предизвикува тенкосетно делување на суетата и сладострастието.
Светоотечкото учење за болката на срцето претставува едно од најважните учења за нашето време, во кое, интелектуалното знаење толку многу се пренагласува на сметка на правилниот душевен и духовен развој. Токму и првенствено поради недостаток на ова суштинско искуство, денес, многумина се бават со изучување на Светите Отци на дилетантен, тривијален и несериозен книшки начин. Без ова искуство човекот не може да го примени учењето на Светите Отци во својот сопствен живот.
Старецот: Прелеста е повреда на човечката природа со лага. Прелеста е состојба својствена за сите луѓе, без исклучок, предизвикана од падот на нашите прародители. Сите ние сме во прелест. (Почеток на третата беседа на преподобен Симеон Нов Богослов, издание на Оптина Пустина, 1852г.) Знаењето за тоа е најдобра заштита од прелеста. Најголема прелест е човек да се смета себеси за слободен од прелест. Сите ние сме измамени, сите ние сме заведени, сите се наоѓаме во лажна состојба и имаме потреба да се ослободиме преку Вистината.
Многу луѓе ќе Го почувствуваат Христос, но најмногу оние кои се соочуваат со болка. Силата и обемот на болката е многу голема. Болка е да те боли заб, да те боли главата, да имаш вртоглавица, да страдаш од несоница, да не можеш да спиеш, да имаш некаква болест, да страдаш од бубрези, да ти ставаат редовно инјекции, да одиш често во болница, болка се хемотерапијата,
Не постои човек, кој не може да стане светител, доволно е да биде малку јунак, да има природност, малку човечко во себе, мир, прифаќање, значи да го прифаќа сето она што го снаоѓа во животот, да не паѓа во агонија поради што било. Ниту за себе, ниту за Црквата, ниту за општеството, ниту за времињата.
И што значи духовниот живот? Тоа е животот кој е облагодатен од Светиот Дух. Односно, извини, Светиот Дух го облагодатува твојот живот само но ретки моменти? Ти си го поделил твојот живот? Си го разделил животот на делови? И велиш: овој дел Му припаѓа на Бога, овој на работата, овој на јадењето, овој на домот, овој на чистењето.
Толку од „народот“, толку и од мене (1)
Но, сепак, Горан знаеше дека писател што се отцепил од проблемите и суштината на својот народ – нема особена вредност. Па, велеше: Можеби зад „отворените порти“ на македонската куќа (надалеку прочуеното гостопримство) се крие обична сервилност, дури и пресметливост, смисла за извлекување ќар. Погрубо речено (и повторно генерализирано!): сме ги отворале портите и сме постилале килими како која војска поминувала овде.
Повеќе...
Што да објавам на светот за тебе,
Блазe си му на Јoвана Крститeл бидeјќи гo испoлнил Eвангeлиeтo прeд Eвангeлиeтo.
Многу е важно, како живее човекот, со кој се дружи, кои му се другари, како го минува животот, како се подвизува. Човекот се менува. Тоа е природно, што се менува: кога раснеш, ти се менуваш, твоето лице не може секогаш да остане детско, ти ќе пораснеш, ќе возреснеш, изразот на твоите очи ќе стане посериозен, попрониклив. Така возраснува човекот, и тогаш малото дете, станува момче, потоа маж, а малото девојче станува девојка, а потоа жена, која сериозно го посматра животот. Но, ние не зборуваме за таа промена.
„Проповедникот вика: Кој виде да се очиостува Сонце Кое е пресветло по природа, да Те измијам со водите Тебе, Кој си светлина на славата и слика на вечниот Отец? И јас, кој сум сено, да се допрам до огнот на Твоето Божество, зашто Ти си Христос, Божјата мудрост и сила“ (песна од канонот на Утрена на Свето Богојавление на Господ Исус Христос).
На 19 јануари 2020 година, кога Црквата го слави Крштението Господово – Богојавление, во митрополитскиот соборен храм на Свети Никола во Куманово, митрополитот Кумановско-осоговски г. Јосиф служеше света Василиева Литургија. Верниот народ на Литургијата се причести со Светите Христови Тајни. После Литургијата беше извршен Голем Богојавленски водосвет.
Прославата на празникот на Богојавлението во Велес започна со Света Божествена Литургија во храмот „Свето Вознесение Христово“, на која чиноначалствуваше Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на целото свештенство од Велес. По завршувањето на Литургијата беше формирана литија до мало мовче од каде што се изврши осветувањето на водите на реката Вардар и беше фрлен чесниот и животворен крст во водите. 
Луѓето вообичаено имаат некаква субјективна претстава за некој познат човек, но ретки се тие што ја знаат големата слика за него - што е недоволно за објективен суд.
МОЈА е непрофитна, волонтерска организација на нашата младинска заедница. Денот започна со Света Литургија, и беше ден на Светиот Гаврил Велички Светогорец, еден од поновите Македонски светители. Манастирската црква беше преполна со поклоненици, на Литургијата моштите на Свети Гаврил Велички беа изложени пред верниот народ и верниците се поклонија со голема радост. Сите бевме возбудени, трпеливо чекавме за Причесната и да почнат спортските активности, посебно децата.
Утрово, на чинот на големиот Богојавленски водосвет, испеавме еден прекрасен тропар, кој гласи: „Гласот Господов на водите вика, говорејќи: ’Пријдете, примете Го сите Духот на премудрост, Духот на разум, Духот на страв Божји, на Христа Кој се јави Гласот Господов на водите“ се слушна на Јордан, во облаците, во понорите земни и насекаде во вселената каде што постои вода. Господ „се јави да ги освети водите“. 
И да доживееш некаков неуспех, тоа ќе биде - „конструктивен неуспех", од кој учиш како да успееш.
