„Моето семејство ме доведе во болница пред 35 дена. Еден човек, некаде околу осумдесетгодишна возраст лежеше во собата во која и мене ме сместија. Тој човек боледуваше од рак на коските. Имаше страшни болки. Но, без разлика на тоа што многу страдаше, тој често се молеше:
СЛАВА ТИ, БОЖЕ, СЛАВА ТИ!

Мислењето за Исуса Христа, испратениот од Бога, се ширело низ цела Јудеја и околината. Но, не секаде и не секој познал дека тоа чудо е од раката на Месијата, Синот Божји. Во очите на Јудеите, по многуте минати времиња, имало големи пророци, како што бил пророкот Илија,

.

 „Се разочарав во верниците. Колку многу им е дадено на тие луѓе, но тие ниту оддалеку не соодветствуваат на височината на добиениот дар. Од мигот кога почнав да одам во црква, не сум сретнал ниту еден нормален човек. Дури и најпростото нешто, умеењето да се слуша го нема!

Апостоли свети Христови,
трагајќи по патот на слободата Христа го пронајдовте,
со учењето за бесмртноста темнината на незнаењето ја осветливте,
молете се о свети благовесници,

 За телесното здравје барем денес има многу достапни информации и многумина се грижат за здравјето на телото, преку здрава храна и вежби, за духовниот живот и духовното здравје ни зборува Господ преку Евангелието и делата на светите отци, а за душевниот живот и здравје како да не се грижиме доволно. Иако човекот е трослојно битие,

Света девојко Анастасио,
ние кои те прославуваме,
срцата кон Небесата  ги подигнуваме,
со солзи духовни радосно твоето име го повикуваме,
моли се за нас о великомаченичке,

Сине мој, ако си згрешил, престани да грешиш; за направените гревови, моли се.
Од грев бегај како од змија; ако му се приближиш, тој ќе те касне.
Гревот има лавовски заби; тој ги убива човечките души.

Пред сè, најважниот знак за остар ум е бескрајната желба за учење. Оние со остар ум се доживотни ученици. Тие секогаш се во потрага по нови знаења, вештини и искуства. Ако сте некој кој секогаш бара можности да учи и да расте, без оглед на возраста или фазата во животот, вашиот ум е остар.

Премудрата и сефална Христова маченица Параскева,
мажествена храброст примајќи,
женската немоќ ја отфрли, демонот го победи
и мачителот го посрами, повикувајќи и глаголајќи:
дојдете, телото мое со меч исечете го,

Еј Господи Ти Кој нè створи, создаде,
човекот кој падна повторно при себе го повика,
и устрои за него вера која спасува.
Ти Создателе времето на Нестора го исполни,

Голем застапник во неволјите
во тебе најде вселената,
страдалниче, кој ги победи незнабошците.
И како што си ја победил

Мошне често трактатите посветени на големите богослови го оставаат на страна нивниот духовен раст „од сила во сила“, со што кај читателот се создава лажен впечаток дека богословте се издигнале во височините на богопознанието на широки, силни крилја.

Господи Боже наш, Ти Кој се вочовечи,
телото наше го зеде но Бог по суштина остана,
мачениците Твои Маркијан и Мартириј, вистинската вера ја испишуваа,
но не само на хартија туку и со своите животи ја посведочија.
Примајќи го нивното исповедување, со двоен венец ги украси

Блажен си ти Арето, верен слуга на Бога Живиот, кому Спасителот Му подари разум за умудрување на мнозина, 

со дела достојни за пофалба од Бога, измоли заштита за оние кои вкусија искушенија

и заедно со тебе душата за Христа ја положија.

Како праведен Господов ученик,
си го примил Евангелието,
како маченик имаш смелост непобедлива,
како јерарх се молиш, ти кој си брат Божји.

Божји угодниче, Аверкие свети милостив,
незнаењето човечко го исплака,
заблудата кон идолите ја разруши со силата Христова,
адот пред тебе глава наведна,

...затоа за христијанинот вечноста се открива во времето,

преку учеството на душата во предвечната благодат.

Сликовито кажано, вечноста е како здив на Божественото

што душата може да го почувствува за време на молитвата.

 Чудо се јави како сведоштво,

со дела на Божјите добродетели си засветлил,
си ги пасел монашките заедници,
исчистил архиерејските тронови,
не поколебувајќи се од нападите на еретиците,