Oдeјќи вo пустината, тoј пoтпoлнo сe прeдал на вoлјата Бoжја, и сo тeлo и сo душа. И вoлјата Бoжја сe извршувала и на зeмјата на нeгoвoтo тeлo и на нeбoтo на нeгoвата душа. Ни гладoт, ни ѕвeрoвитe нe му гo пoврeдилe тeлoтo вo пустината за мнoгу гoдини, ниту пак душата му ја пoврeдилo oчајаниeтo заради oсамeнoста, ниту гoрдoста заради нeбeснитe видувања.

На eдна плoча вo црквата “Св. Сoфија” билe врeжани збoрoвитe: “Изми ги грeвoвитe свoи а нe самo лицeтo”. Кoј и да влeзeл вo таа славна црква гo читал oвoј натпис и сe пoтсeтувал дeка христијанската вeра бара oд нeгo мoрална чистoта: чистoта на душата, на срцeтo и на умoт. Нo какo штo e вo срцeтo духoвниoт чoвeк, така и Гoспoд рeкoл: “Блажeни сe чиститe пo срцe”.

Додека св. Арсениј носел облека во злато исткаена во царскиот двор, никој не го нарекувал Велики. Велики го нарекле тогаш кога безобѕирно целиот се предал во служба на Бога и се облекол во партали.

Покрај тоа што духовно разубавува, внатрешната убавина на душата и надворешно го осветува човекот, Божествената благодат го издава. Таа ги осветува и ги прави убави дури и парталавите алишта што ги носи облагодатениот човек Божји.

И на тeлeсниoт вид му e јаснo дeка куќата нe e дoмаќин, туку самo куќа вo кoја живee дoмаќинoт;

нo самo на духoвниoт вид му e јаснo дeка тeлoтo нe e чoвeкoт туку самo куќа вo кoја живee  чoвeкoт.  

Но, Го распнале токму затоа што Он ја изобличувал нивната религиозност како лажна религиозност или, кажано со нашиот современ јазик, ги изобличил нив заради превратувањето на религијата имено во идеологија. Зашто целата смисла на конфликтот меѓу Христос и оние што Го распнале, се сведувал на едно. Он, Христос, го поставил човекот над сè друго, го направил него, и само него, предмет на љубовта, предмет на апсолутно внимание.

Еве еден вечно жив и актуелен евангелски пример како човек, иако имајќи само почетна и несовршена вера, од преголема желба и копнеж да Го види Господ или да провери дали е Он, може да се откаже од својата човечка слава, знаејќи дека со својата постапка ќе изгледа смешен, или дури и споулавен, во очите на целата јавност ..

Гревот, кој се обидувал да ја разруши Божјата промисла за светот и за луѓето, гревот, кој бил движен од ѓаволската сила, не успеал да победи! Не успеал, затоа што Христос, Синот Божји, постанал и Син Човечки, и однел победа над гревот, односно над злото. Господ Исус Христос Својот животен пат го поминал во целосно општење со Бог Отецот. Во целосно соединување на Својата со волјата на Божја...

На 19 јануари 2018 година, кога Црквата го слави Крштението Господово – Богојавление, во соборниот храм на Свети Димитриј во Крива Паланка, митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф служеше света Златоустова Литургија. Верниот народ на Литургијата се причести со Светите Христови Тајни. После Литургијата беше извршен Голем Богојавленски водосвет.

Оние пак, што ја оправдуваат својата злоба со божемно поправање на другите, а не на самите себеси, или со тоа што на светот му ги објавуваат црковните состојби и нешта, што не е во ред да ги обзнануваат, барајќи оправдување во она “Кажи ѝ на Црквата” (Мт. 17, 18) најпрво нека си ја уредат својата мала Црква - своето семејство или братство. Тогаш нека ја срамотат и Мајката Црква.

За да бидеме посилни, треба да помниме дека постојано нѐ очекуваат неочекувани разочарувања, маки кои не можеме да ги предвидиме, страданија, таги што како бура ќе ја снајдат нашата душа, но да сме свесни за неочекуваната радост што како на крилја ќе нѐ вознесе на небо… Страдањето ниско ја наведнува човековата глава, за да може човекот преку него да го познае претстојниот мир и да зајакне.

 На 18 јануари 2018 година, во навечерието на Богојавление, Неговото Високопреосвештенство митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф служеше света Василиева Литургија во храмот на свети Мина во Куманово. Верниот народ на Литургијата се причести со Светите Христови Тајни. После Литургијата беше извршен Голем Богојавленски водосвет.

Kако што Фотина, жената Самарјанка, која разговарала со нашиот Господ и Го молела да ѝ даде „вода жива“: „Господи дај ми таква вода за да не ожеднувам“ и ние сега Го молиме Бога, преку зборовите во чинот на Осветувањето: „Освети ме мене и водите, Спасителу, Ти, Кој го земаш гревот на светот“.

На 18.01.2018 година, Водопост, Неговото Високопреосвештенство, Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, во храмот „Пресвета Богородица“ во Тетово, служеше Света Василиева литургија со вечерна богослужба, во сослужение на повеќе свештенослужители од Тетовското архиерејско намесништво. Верниот народ се причести со Светите Христови тајни. 

Кај нас, сепак, кога детето ни влезе во пубертет, почнуваме нови планови за негово покорување – детето сега треба да ми припаѓа уште повеќе, треба да видам што ќе прави со куќата што му ја изградив, како да го опколам со повеќе внимание, треба да го контролирам, да не би случајно да отиде далеку, да не земе некоја девојка која не ја одобрувам. Воопшто, родителите ...

 "Оддалечен од вистинските потреби на својата  природа, човекот се помалку е  заинтересиран за потребите на другите луѓе, хипертрофирано  Его, во кое и важноста на емоциите мора да биде преувеличувана, невротичарот на нашето време, во согласност со неврозата на целото општество, создава слика за себе каква би  можел да биде...

Отстрани го гревот, и болестите ќе се отстранат, зашто ни се даваат за гревовите.

Кој ги поднесува болестите со трпение и благодарење, тие му се сметаат наместо подвиг, па дури и повеќе.

Од лебот и водата уште никој не се пожалил.

Акo eдeн сe пoбуни прoтив државата на свeтитeлитe, значи дeка тoј нe e свeт, па тoгаш зoштo нeгo да гo слушамe. “Црквата e трлo -  вeли свeти Јoван Златoуст - акo си внатрe, вoлкoт нe влeгува; акo ли излeзeш, ѕвeрoвитe ќe тe растргнат... Нe oддалeчувај сe oд Црквата; нeма ништo пoсилнo oд Црквата. Црквата ти e надeж и спасeниe.

Пред јавувањето на Господа пред народот и Неговото совршување на домостројот на нашето спасение, св. Јован Претеча бил испратен за да ги подготви луѓето да Го прифатат. Подготовката се состоела во повик кон покајание. Оттогаш, покајанието станало пат кон нашиот Господ и Спасител, предворје на верата во Него. Самиот Спасител Својата проповед ја започнал со зборовите: „Покајте се и верувајте во Евангелието“.

Потпората за нозете на Христовиот Крст е искосена, бидејќи се верувало дека во последните моменти пред Исус да го предаде духот, Неговото тело се згрчило и потпората била изместена. Но, во овој вистински настан има и симболизам. Потпората укажува нагоре, кон Небото, на Христовата десна страна, и надолу, кон Адот, на Христовата лева страна. Една од петочните молитви на Православната црква јасно го објаснува ова значење: