Во попладневните часови на 20.4.2022 година, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан и поранешниот Митрополитот Кумановско-осоговски г. Јосиф, присуствуваа на завршувањето на тродневното мироварение. Имено, откако мирото беше сварено во него беа излиени бројните етерични масла, по што новосвареното миро беше излеано во алавастери и пренесено во олтарот на Соборниот храм „Свети Климент Охридски“,

На 20.4.2022 година, во присуство и со благослов на Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан, во Соборниот храм „Свети Климент Охридски“, беше отслужена Литургија на Претходноосветените Дарови, со која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Кумановско-осоговски г. Григориј.

Излезе од печат 61-от број на „Православна светлина“. Во овој број, стандардно, како и досега, обработивме  теми од нашата православна вера и живот и се надеваме дека и овој број ќе ја збогати Воскресната радост кај сите верници кои ќе го имаат во своите раце во овие торжествени денови, кои нè очекуваат.

Тешко е бидејќи преовладува самољубието наше. И да, од една страна се крштеваме, се  исповедаме, се причестуваме, се молиме, но и стариот човек останува во нас. И овој стариот човек е она што нѐ разделува внатре во Црквата и ги создава рацепите и различни групирања и прави понекогаш овие работи да се борат помеѓу нив.

По завршетокот на Литургија, Архиепископот г.г. Стефан, Митрополитот г. Агатангел и поранешниот Митрополит Кумановско-осоговски г. Јосиф, се упатија во параклисот при Соборниот храм, кадешто се извршува варењето на Светото миро. Таму, архијереите, прочитаа зачала од Евангелието, по што во котелот во којшто се извршува Мироварението беа додадени маслата со темјанот, смирната и мастикосот.

Велики Четврток (21.04.2022)
7:00
Утрена, Часови и Вечерна Василиева Литургија
По завршувањето на Светата Литургија ќе биде извршен маслосвет (елеосвештение)

На 18.4.2022 година, Македонската Православна Црква започна со свештениот обред на Мироварение.  Овој чин, којшто нашата Света помесна Црква го извршува по четврти пат од своето возобновување, започна со Литургија на Претходноосветените Дарови на која во присуство и со благослов на Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан,

 Исусовата молитва се дели на три или четири степени. Првиот степен – усна молитва, кога умот често бега и човекот мора да вложува голем напор за да ги собере расеаните мисли. За оваа молитва е потребен труд, но истата на човекот му дава покајничко расположение. Вториот степен е умносрдечната молитва, кога умот и срцето, разумот и чувствата се едно; тогаш молитвата се извршува непрестајно, без разлика што и прави човекот – јаде, пие, одмора – молитвата си тече.

Ако го достигнеме ова самопознание и покајание, Великиот пост нема да ни биде време мрачно и тешко, или едноставно време за исполнување на нашите „морални должности“, туку дадена можност да ги омекнеме своите скаменети срца, што ќе нѐ приведе кон љубов за другите луѓе и непоколеблива љубов кон Бога.

Изразувањето на слободната волја, во градење на односот со Бог, е суштински поврзана со лојалноста, верноста. Преку слободно насочената волја кон исполнување на заповедите Божји и градење на личносна заедница со Бог се осветува или очистува и целиот човек. Затоа „само нозете“.

Св. Кирил Александриски во негова беседа на Неделата на Цветници се осврнува на релацијата, но и на разликата помеѓу двата големи Господови празници. Вчера, вели, т.е. на Лазаревата Сабота, празнуваше Витанија, денес, т.е. на Неделата на Цветници, целата Црква го прима Божјото присуство. Вчера Христос му подари живот на друг, т.е. на Лазара, денес Самиот доаѓа кон смртта. Вчера воскресна четвородневниот, денес доаѓа во Ерусалим тридневниот.

Одговорот на сите овие можни недоумици е дека, всушност, се случува нов квалитет на личносни односи меѓу нив, и тоа не толку поради Христовата љубов кон нив – Неговата љубов никогаш не е под сомнеж, туку поради љубовта на Марта, Марија и Лазар кон Богочовекот Христос.

Обновено

Во својот ум или срце не би требало да имаме дури ниту една помисла, ниту добра, ниту лоша, зашто тоа место во нас ѝ припаѓа на божествената благодат.ВЕНО

Несвети, а свети. Луѓе, кои навидум живееле во нашето секојдневие, се соочувале со проблемите со кои ние се судираме, боледувале од болести од кои ние боледуваме, често осудувани од околината, а сепак, не биле секојдневни. Луѓе, кои не се на иконите, но го предавале животот од иконите во сите нивни дела, зборови, мисли. Луѓе, за кои тишината прозборила дека се свети.