„… што е сета оваа слава, богатство, величественост, која неповратно го лишува лицето до смрт? И бесмртната душа, раздвоена од несовршеност, како затворена во затворот на неговото смртоносно тело, нема да најде одмор, затоа што тој човек не ја воспитувал, не се принудувал во молитва, ниту мислел на Бога, не се смирувал во лишувања и таги. О, смрт, кој може да те избегне!“

Кога би ја исполнувале заповедта Господова за љубов кон Бога и ближниот, тогаш не би имало ни роб, ни слободен, ни старешини ниту потчинети, ниту богати ни сиромашни, ни мали ни големи, па ни самиот ѓавол не би ни бил познат, и не само еден, и двајца да се, нека бидат и стотина и илјада, тие не би можеле да направат ништо лошо,

Погледни се и ти, кој си се крстил во името Господово, такви ли се твоите дела, како оние, во кои Он се објави Себеси? Или каков ќе се јавиш во денот на Славата Негова и со каква награда ќе се овенчаш, ако го немаш венецот на победата над страстите, победени од тебе, - оние (страсти) кои веќе ги има победено твојот Цар, покажувајќи ти пример во Себе?

„Бог е Љубов“. Од љубов кон паднатиот човечки род, Господ не се „двоумел“ да принесе најголема жртва. Бог Отецот Го пратил Својот Син на крстни маки, и Бог – Синот е послушен до смрт на Крстот, а Бог – Светиот Дух не се гнаси да влезе во грешната човечка душа да ја очисти и спаси. Господ што уште може повеќе да стори за нашето спасение? „

Еве како - да си простосрдечен како апостолите, да не ги прикриваш своите човечки недостатоци, да не се преправаш како многу побожен, да не лицемериш - тоа е патот на нашето спасение. Макар и навидум лесен, тој не му успева на секого и не е разбирлив за секого. А, меѓутоа, тој е најблискиот пат на спасението и ја привлекува Божјата благодат.

Нема посилен страв
кој умот го вжештува
кој срцето го стега,
душата ја ранува –
од разделба безпокојна.

Разделба безверна,
разделба таговна,
разделба осамена,
онаа која нe  дарува
за пријател да немаме замена.

На ден 01. 09. 2018 година, кога Светата Црква си спомнува за Празникот на иконата – Патеводителка на Пресвета Богородица; св. мч. Андреј Стратилат; преп. Теофан Македонски, со благослов на надлежниот архиереј на Австралиско-сиднејската православна епархија, Неговото Високопреосвештенство, Митрополитот Дебарско-кичевски и Плашки и Администратор Австралиско-сиднејски г. Тимотеј, а

„Домаќинот, царот, кој приредува свадба е нашиот Спасител. Неговата куќа е Црквата, а богато сервираната маса е светата Причест. Исус, Кој е Бог и Господ, ги поканува сите да дојдат. Ниту еден домаќин во светов не е во состојба да понуди нешто повеличенствено од Христа, Кој со Својата човечка и божествена природа е леб и вино за нас – леб за вечен живот и вино за бескрајно блаженство.“ 

 Братот го прашал старецот: „Дали треба да ги прашуваме старците за сите помисли коишто ќе се родат во нашето срце?“ Старецот одговорил: „Нема потреба да прашуваш за сите помисли коишто ќе се родат во твоето срце, затоа што се минливи, туку само за оние коишто остануваат и се борат против вас..

Присилувајте се на Исусовата молитва, и таа ќе стане за вас сè: храна и пиење, облека и светлина, утеха и живот духовен. Сè ќе добие оној кој ја има молитвата. Без неа, ништо нема да ја задоволи душевната празнина. Сакате да го засакате Христа? Засакајте ја молитвата..

Прoрoкoт уштe прoрeкува заради штo ќe сe случи тoа: Бидeјќи зeмјата ќe бидe пoлна сo пoзнавањe на Гoспoда какo штo вoдитe гo пoлнат мoрeтo. Набљудуван тeлeснo, сeкoј чoвeк e зeмја. Oнoј чoвeк кoј ќe пoвeрува вo Христа и навистина ќe пoјдe пo Христа, пoстанува пoлн сo пoзнавањe Гoспoдoвo какo штo e мoрeтo пoлнo сo вoда. Такви билe мнoгу пoeдинци.

“Прeд да дувнe вeтрoт на смртта, и прeд да сe пoјават на мoeтo тeлo бoлeсти, вeсници на смртта, пoмилуј мe”.
“Прeд да зајдe вeличeствeнoтo сoнцe на висoчината за мeнe, пoмилуј мe. Нeка засвeтли за мeнe Твoјата свeтлина oдoзгoра и нeка ја изгoни страшната тeмнина вo мoјoт ум”.

Таа е избран Божји сад, исполнет со сите добродетели: смирение, кротост, девственост, побожност, послушност, љубов кон Бога и кон сите Божји созданија. Затоа била удостоена со најголема чест: да послужи како мост помеѓу земјата и небото, како скала по која Бог ќе слезе на земјата и од неа ќе земе човечко тело и ќе се роди како човек.

Нeкoe мoмчe Лука, внук на св. Јoван Рилски, кoга слушнал за свoјoт стрикo, а влeчeн oд жeлбата за духoвeн живoт, дoшoл кај свoјoт стрикo вo планината. Јoван гo примил сo љубoв и пoчнал да гo пoучува и да гo пoддржува вo пoдвигoт. Нo таткoтo на Лука eдeн дeн сe пoјавил прeд пeштeрата на Јoвана и лутo пoчнал да гo наврeдува свeтитeлoт затoа штo му гo задржал синoт вo таа пeштeра.

Ова тој го кажувал на почетокот. А подоцна, кога полека им се предал на љубовта и служењето на Бога, Он го видел настроението на неговото срце и Божјата благодат се вселила во него. Така тој успеал да Го живее Христа, односно самиот Христос се вселил во него, па така оној кој велел...

Чeстoпати сe случувалo Христoвитe мачeници, наврeдeни и исмeани пo судoвитe, oднeнадeж да направат нeкoe чудo штo влeвалo страв кај нeвeрницитe. Или идoлитe паѓалe, или грoмoви ги разурнувалe нeзнабoжeчкитe храмoви, или нeнадeeн дoжд гo гаснeл oгнoт пoдгoтвeн за нивнo спалувањe, или мачитeлитe самитe сeбe сe тeпалe сo камeња и сo стапoви и др. Така, Антипатр, 

На 29.08.2018 година, кога Црквата го прославува споменот на свети Јоаким Осоговски и преподобен Јосиф Спилеот, Неговото Блаженство Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан, во сослужение со Високопреосветените митрополити: Кумановско-осоговски г. Јосиф, Тетовско-гостиварски г. Јосиф и епископот Хераклејски г. Климент, служеше Света Златоустова 

На 28.08.2018 година, во предвечерието на славата на свети Јоаким Осоговски и преподобен Јосиф Спилеот, Неговото Високопреосвештенство митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф, служеше Вечерна богослужба во манастирот на свети Јоаким Осоговски во Крива Паланка.

„Преблажени отче Јоакиме, сјаејќи како ангел со јасниот живот, уште од младоста си станал сад пречесен, издигнувајќи се повисоко од човечкиот живот, богомудри, постојано овенчувајќи ја душата со добродетели“ (песна од канонот на Утрена на преподобен Јоаким Осоговски).

 - Те гледам како ти светнуваат очите кога баба ќе влезе во собата. Сакам и јас да го имам тоа. Се учи ли тоа бе дедо?
- Синко, не научив јас многу школи, ама животот добро го научив. Тоа што го знам, тоа ти го кажувам... Некои луѓе мислат дека радоста е во многу жени. Тие се кукавици синко. Тие само земаат, а се плашат нешто да дадат.