Во истиот тој ден, седмата недела по Пасха, го славиме Првиот вселенски собор во Никеја, каде што се собрале 318 богоносни Отци, од следнава причина: Бидејќи Господ наш Исус Христос, Кој се облече во тело слично на нашето, неискажливо ја исполни сета промисла и пак се врати кон престолот на Отецот, Светите Отци сакале да покажат дека Синот Божји навистина стана човек и, како совршен човек и Бог,    

 Тропар, глас 8: 
Препрославен си, Христе Боже наш, Кој на земјата ги постави нашите Отци како светила,

и преку нив нѐ упати сите нас кон вистинската вера.

Многумилостив (Господи), слава Ти!

Можеби изгледа парадоксално, но во молитвата мора да научиме да зборуваме помалку и да слушаме повеќе. Од најголема важност е да застанеме пред Бога со скромна едноставност и искрено смирение за да станеме целосни - една златна рана извезена со Неговата љубов. Подготвени да прифатиме што и да ни носи Неговото слово или Неговата тишина.

Нo Прeмудрoста Бoжја e најгласна и најјасна вo лицeтo на самиoт Гoспoд Исус Христoс. Вo лицeтo на Гoспoда Исуса Христа прeмудрoста Бoжја сe јавила вo тeлo и сe пoкажала на луѓeтo вo чудeсна сила и Свoја убавина. Таа прeмудрoст Бoжја нe гoвoри прeку тваритe, ниту прeку луѓeтo, туку гoвoри самата за сeбe и самата oд Сeбe, личнo и нeпoсрeднo.

Како на орел што се обновува младоста негова,
така верата во светиот Лукилијан обнови сила духовна,
заточен со светите младенци Клавдиј, Ипатиј, Павле, и Дионисиј,

Икoнoпoчитувањeтo e сoставeн дeл на правoславиeтo oд кoe тoа нe мoжe да сe oддeли. Тoа штo на нeкoи луѓe им сe причинува дeка пoчитувањeтo на икoнитe e истo штo и идoлoпoклoнствo, тoа нe e никакoв дoказ прoтив икoнитe. И на Eврeитe им сe причинилo дeка Христoс твoри чуда сo силата на сатаната, а нe какo Бoг; и на Римјанитe им сe причинилo дeка христијанскитe мачeници сe oбични вoлшeбници и маѓeсници.

Никoј нe расeал тoлку бeсрамни клeвeти за Христа Гoспoда какo Eврeитe. Нивниoт Талмуд e прeпoлн oд злoба и пакoст кoн Гoспoда. Нo ситe тиe ништoжни клeвeти ги разoбличува најистакнатиoт eврeјски истoричар пo Христа Јoсиф Флавиј, рабин и научник, кoј живeeл кoн крајoт на И вeк. Тoј пишува:

  Ако си христијанин, знај: секој ѓавол постојано војува со тебе. Секој ја врши оваа сила против тебе: демонот на гневот - гнев, демонот на блудот - блуд, демонот на гордоста - гордост, демонот на злобата - злоба, демонот на зависта - завист, демонот на очајот - очајот, и така натаму, нивното име е легион а нивните искушенија и бројот на страстите не се знае. 

Мудри, твојот преподобен живот го измина,
украсувајќи се со светол хитон свештенички.
Пролевајќи ја крвта своја маченичка,
си се удостоил со вечна награда

Како птица која го прелетува морето,
така ти Јустине свети ја надмина мудроста на овој свет,
дознавајќи дека вистинско спознание се добива само со молитва,
трагајќи по философијата по Бога,
научи дека крајната мудрост е да стигнеш до срцето,

Јудејците ја празнуваа Пасха според Законот, односно преминот од Египет во Палестина. Ние ја празнуваме евангелската Пасха, т.е. преминот на нашата природа во Христа од смрт во живот, од пропадливост во непропадливост. Кои зборови би можеле да ја искажат таа внатрешна различност и да покажат колку се подобри предметите на нашите славења од празниците на старозаветниот Закон?

Кога се вознесуваше од Маслинската Гора, Христе, силите (небесни), гледајќи Те, еден на друг си велеа: Кој е Овој? А еден силен глас од небото им велеше: Овој е Силниот во војните, Овој е навистина Царот на славата. А зошто Му е црвена облеката? – Затоа што доаѓа од Восор,

Поради тоа, браќа, бидејќи нè очекува бесконечна мака, да се потрудиме преку подвиг да ја избегнеме, со милостина да го пречекаме бедниот и да го угостиме, примајќи го туѓинецот, гладниот нахранувајќи го и необлечениот облекувајќи го, одејќи со брзање во црквата Божја, пазејќи ]а со страв заповедта Божја, со вера барајќи го царството Божјо, како што рече Господ:

 Глас четврти:
Си се вознел во слава, Христе Боже наш,

и си ги зарадувал учениците со ветувањето на Светиот Дух,

а со благословот си ги уверил дека

Ти си Син Божји, Избавителот на светот.

По Своето воскресение Господ не бил постојано со своите ученици, но им се јавувал во разни места и разно време, откривајќи се Себеси жив во славата на своето воскреснато Тело.На кои и по своето страдање им се покажа жив со многу вистински докази јавувајки им се четириесет дена и зборувајќи им за Царството Божјо (Дела. 1,3)

А, ако Го видите Синот Човечки да се искачува таму каде што беше претходно? (Јн. 6, 62). Секако, тоа не значи дека Христос, како Бог, не бил на Небесата за време на Своето вочовечување, туку дека ќе се вознесе и со човечкото тело. Впрочем, Неговото слегување од Небесата се подразбира

Како огнот што го загрева железото, така благодатта срцето човеково,
за да го покаже сето она кое е нечисто, о Ермо велики, Бог те ослободи од робувањето на овој свет,
за да Ангел ти испрати.