Црквата го црпи својот идентитет низ историјата не од тоа, што претставува сега, туку од тоа, што ќе биде кога во есхатонот целосно ќе се преобрази во Царство. На својот пат, таа претвкусува и веќе се приопштува кон есхатонот. Битието на Црквата е децидно определено од дијалектичкиот однос меѓу историјата и есхатонот.

Според напишаното од свети Јован Златоуст, некои се осмелуваат при гатањето да го призиваат името на Пресвета Богородица и светите угодници и при тоа се прекрстуваат, но од нив треба да се отстраниме.
Исто така, треба да се плашиме од оние кои јуродствуваат, одат боси среде зима, носат тешки вериги, метални капи и сл.

Времињата брзо се менуваат, етиката на односите се менува. Се разбира, од секој можен аспект, би бил корисен предмет како „Етика на човечките односи“ или „Психологија на човечките односи“. Всушност, да се формулира што е семејство за современиот човек е доста комплицирано. Ние, како православни христијани, сме привлечени од традиционалните формулации на семејството и се обидуваме да инсистираме дека семејството е

Откако ја стекнува нејзината доверба, Богочовекот Христос ѝ ја покажува и вистинската вера: „Жено, верувај Ми дека иде часот, кога ни во оваа планина, ниту во Ерусалим ќе се поклонувате на Отецот. Вие му се клањате на она што не го знаете; а ние се клањаме на она што го знаеме; зашто спасението е од Јудејците.

Поголема благодарност треба да им оддадеме на оние што нe боцнаа со што излегоа трњата од нашата душа, отколку на оние што бесплатно ќе ја ископаат нашата област и ќе ни ја покажат нашата скриена непозната ризница. Не му користи некому да ги струже своите колена со неброени метании

Вистинските христијани на сите времиња, највнимателно се чувале од отровот на смртоносната ерес и другите лажни учења. Тие неотстапно го почитувале догматското и моралното предание на Црквата. Не само што православно верувале во Светата Троица, туку и својот живот, своите подвизи и своето однесување го насочувале кон преданието на Црквата. Карактеристична црта 

 „Се смета дека една од главните одлики на војсководецот во битките на овој свет е да не паѓа со духот при секоја промена на среќата, туку е непоколеблив, како камено срце, и во својата цврстина донесува најразумни и најкорисни одлуки,  доведувајќи ги во недоумица  со таа  цврстина,  своите непријатели, ослабнувајќи ја нивната дрскост и влевајќи ѝ храброст на својата сопствена војска.

Пред две-три седмици, во колумната „Природна неприродност“ напишав: „Во САД некој повторно влетал некаде и застрелал луѓе како зајаци со сачмарка. Нема ден некој да не влезе во некое училиште и да не убие дузина професори и ученици. Интересно е што, и покрај осудата на ’ужасот’, никогаш за таков чин не се користи зборот ’ненормално’. И секогаш првата реченица во

Еве, дури и кога би оставиле можност да се изолира експлицитната застапеност на родовата идеологија во Предлог-законот и навистина фразата „родова еднаквост“ ја толкуваме во духот на половата рамноправност која треба да овозможи еднакви можности во однос на остварување на правата на жените и мажите, тој израз сепак поборниците за „родова еднаквост“

 Се упокои мирно во Господ во 16 век. Неговите мошти останааа цели и целебни, нераспадливи и чудотворни до денешен ден. Чудата на гробот на Св. Василиј се безбројни. Кон неговите мошти притекнуваат и христијаните и муслиманите и наоѓаат исцеленија во најтешките маки и болести. Секоја година на Педесетница во Острог станува голем народен собир.

Црквата денес го празнува споменот на големиот чудотворец, светиот Василиј Острошки и Тврдошки. Љубовта и молитвената блискост на овој светител ја почувствувале многу луѓе, како од Македонија, така и од повеќето земји од Балканот, но и светот. Во прилог пренесуваме две чуда кои се случиле по молитвеното застапништво на св. Василиј Острошки.

 Немој да бидете анксиозни. Понекогаш полошо од тоа да бидеш болен е да се плашиш да не се разболиш. Остави на Бога. Што и да допушти Бог е најдобро за тебе. Бог никогаш не ни дава Крст без претходно да го измери многу внимателно со цел да се осигура дека Крстот ќе резултира со духовен напредок.

И навистина, штo e Свeтoтo писмo, акo нe грамoта на Царoт нeбeсeн! Какo да нe нè интeрeсира сeкoј дeн и сeкoј час таа eдинствeна спасoнoсна Грамoта, кoга нè интeрeсираат и најмалитe нарeдби на најмалитe власти вo државата? Свeти Антoниј, рeкoл: “За сè штo рабoтиш, имај oправдувањe вo Свeтoтo писмo”.

Oнoј рајски, чист разум на бeзгрeшeн чoвeк нe e мртoв туку e заспан вo луѓeтo пoд грeв. Пoтрeбнo e самo да гo разбудимe и тoј тoгаш нeпoгрeшнo ќe гo привeдe чoвeкoт кoн Христа. Затoа апoстoлoт и си налoжува на сeбe дoлжнoст кај луѓeтo да гo разбуди тoј првoбитeн, јасeн, видoвит, oд Бoга сoздадeн разум.

-Господ не го создал злото! Злото е отсуство на Господ во срцето на човекот, тој е отсуство на љубов, човечност и верба. Љубовта и верата се како топлината и светлината. Тие постојат. Нивниот недостаток доведува до зло.
Сега професорот замолчел.
Студентот се викал Алберт Ајнштајн.

Како много несрећа и туга сустиже сваког ко није спознао свој дар од Бога и самовољно иде путем који му се свиђа! А за оне који су правилно схватили и усрдно чувају дар благодати који им је дат од Бога, врло је важно да чине дело угодно Богу с великом марљивошћу и усрдношћу.