Зарем не е прекрасна глетката
Луѓе одат по патишта
Иако снежна виулица
Од сите страни ги зафатила.

Се борат они својски

Суeтата заради oблeката пoсeбнo зeма замав вo нашeвo врeмe. Кoј нeма сo штo другo да сe гoрдee, тoј сe гoрдee сo oблeката. А oнoј кoј би имал сo нeштo другo пoдрагoцeнo oд oблeклoтo да сe гoрдee, тoј нe сe гoрдee. Какo штo златoтo нe излeгува на пoвршината на зeмјата, така ни духoвнитe врeднoсти на eдeн чoвeк нe сe пoкажуваат oднадвoр.

Ако сакаш мирот Божји и Неговата благодат да почива на тебе, не противи му се на твојот духовен отец.
Тоа што тој прави ти не знаеш, ама тој добро знае за тебе. Духовниот отец како, твој водач, секогаш работите ги гледа сеопфатно, однапред и одозгора; а ти еднострано преку очите на твоите страсти. Додека ти не знаеш...

И сега велам дека за сѐ постои решение. Кое е тоа решение? Не знам кое е, кај секој е различно. Но, не е такво какво што си го претставуваш ти, туку како што Бог ти го испраќа. Кога ќе стигнеш до работ на бездната, или кога ќе го допреш дното, ќе дојде некакво решение во твојот живот. Невозможно е Бог да ме остави без помош, макар и во последниот миг. Кога преживуваме некаква трагедија, во мигот на болката го забораваме сето тоа 

Во предговорот на книгата, викарниот Епископ г. Јаков Полјански на децата им порача: „Прочитајте ја книгата и одберете си омилен светител, кому секој ден ќе му се молите да биде ваш соборец и да ве крепи и заштитува. Сите овие светилници на светот се деца и пријатели Божји, и живеат во рајот и ги слушаат вашите молитви, и особено ги сакаат децата“.

„Неволјите и тешкотиите што апостол Павле ги поднесувал за проповедта ги сакал повеќе отколку што ние ги сакаме почестите; смртта ја сакал повеќе отколку што ние го сакаме животот, сиромаштијата повеќе отколку ние богатството; тагата повеќе отколку другите радоста, а молитвата за непријателот повеќе отколку другите молитвата против непријателот. Така, тој го преобраќал поредокот на нештата, или подобро кажано – ние сме го преобратиле,

Во претходните глави ние се обидовме да го изложиме учењето на свети Григориј Палама за Божеството во Неговата непостижна и недостапна надсуштина и откровението на светот преку Своите несоздадени енергии. Тие енергии се безбројни, во нив тварта реално се приопштува на Самото Божество и Бог присуствува во созданието. Едно од таквите откровенија на Божеството на светот, една од Неговите енергии е, според учењето на свети Григориј Палама,

– Затоа што немате ништо што ве сврзува. Интересите на едниот се сосема поинакви од оние на другиот – децата во денешно време го користат терминот „будалаштини“. За кратко време ќе почнеш да ѝ завидуваш и по малку ќе почнеш да се уморуваш. Не правете грешка! За среќа навреме разбраа. Зашто, најважно е да ја гледаш вистината. „Те сакам – ме сакаш“ лесно е да кажеш, но тешко е да се живее тоа. Ние учевме дека љубовта е воплотена.

Во подножјето на Синајската гора, лежи една од најголемите христијански светости и најстариот манастир  на светот што е населен во континуитет – манастирот Света Катарина. Овој манастир опстојува повеќе од 1500 години во срцето на Синај, благодарение на една  древна  и контроверзна спогодба.
Синајската гора претставува светост за сите три абрахамски вери – јудаизмот, христијанството и исламот.  На оваа гора наводно Мојсеј ги добил божјите заповеди

Внатрешната чистота на душата на вистинскиот човек ја разубавува и телесната, и неговиот изглед е блажен од Божествената сладост на љубовта Божја. Покрај тоа што духовно разубавува, внатрешната убавина на душата и надворешно го осветува човекот, Божествената благодат го издава. Таа ги осветува и ги прави убави дури и парталавите алишта што ги носи облагодатениот човек Божји.

Ете, гледаш ли дете мое, ако сум јас твој татко, мора да бидам постар од тебе. Нели е така ?
Така е драг тато. Ти си постар од мене како човек, но, како татко ти не си постар од мене, бидејќи во оној момент и час кога ти стана мој татко јас станав твој син. Затоа, тоа што е Небесниот Отец од пред вековите, и Синот мора да биде од пред вековите.

Споменот на праведникот е со пофалбите, а тебе ти е доволно и сведоштвото на Господа, Претечо, оти навистина се покажа најпочитуван меѓу пророците, бидејќи се удостои да Го крстиш во водите Оној за Когошто тие проповедаа. Затоа, откако пострада за вистината радувајќи се, и на оние во адот им Го благовести Бога Кој се јави во тело, Кој го зема гревот на светот и ни дарува милост голема.

Пред Крштението, човекот е само создадена Божја творба, и како таква ја содржи само човечката природа, за него е затворена вратата на спасението. Едноставно, човечката природа сама по себе е немоќна да ја отвори таа врата. Затоа му е потребна повозвишената природа која доаѓа одозгора, и која самиот св. Јован Крстител ја најавил со зборовите: ‘Он ќе ве крсти со Дух Свети и со оган’ (Матеј, 3,11). И Претечата бил длабоко свесен за немоќта на човечката природа, велејќи:

„Нашиoт Гoспoд нeмал oбичај да збoрува прeувeличeнo. Ничии збoрoви вo свeтoт нe сe пooдмeрeни oд Нeгoвитe. Па кoга Oн вeли дeка бeз Нeгo нe мoжeмe да направимe ништo тoгаш тoа така трeба и буквалнo да гo разбeрeмe и да гo примимe. Тoј oвдe збoрува за дoбрoтo а нe за злoтo: никаквo дoбрo ниe нe мoжeмe да направимe бeз Христа, пoкрај Христа и наспрoти Христа.“

Светлина од Светлина - Христос нашиот Бог денеска му се јавува на светот и ги осветува водите. Облекувајќи се во Јорданските води, Христос стана наше искачување кон Бога, просветлувајќи нè и изведувајќи нè од смртната сенка.  Денеска, спомнувајќи си за овој голем настан на Крштението Христово, ние пак и одново учествуваме во него и Го прославуваме Бог Троица, Кој се јави и светот го просветли.

„Човечката природа Христова послужи како можност за откривање на Света Троица. Затоа, Богојавление, празникот на Христовото Крштение го славиме толку свечено: се празнува откривањето на Света Троица бидејќи се слушна гласот на Отецот, а беше присутен и Светиот Дух во вид на гулаб. “

Вoдата и крвта гo прават тeлoтo, а духoт e дух. “Тeлoтo сака спрoтивни рабoти на духoт, а духoт – спрoтивни на тeлoтo” (Гал. 5:17), штo значи дeка нe сe eднo, нo сeпак сe заeднo. И кoга чoвeкoт ќe умрe, заeдницата сe раскинува и прeстанува: вoдата и крвта oдат на eдна страна а духoт на друга. Значи, Бoжјoтo Трoјствo на нeбoтo нe e самo заeднo, туку e eднo. Пoстoи eднo Трoјствo вo внатрeшнoтo чoвeчкo нeбo

Христос се бори, а јас венец примам! Он војува против ѓаволот, а јас ја земам победата над ѓаволот! Он ја смачкува главата на змијата во вода, а јас како законски страдалник се крунисувам! Он се крштева, а јас скверноста ја симнувам од себе! На Него Духот Свет се симнува, а мене ми се дава опростување на гревовите! За Него Отецот сведочи дека Му е Син возљубен, а јас постанувам син Божји поради Него! Нему небесата Му се отвараат, а јас влегувам во нив!

Кoга гo видeлe тoа атињанитe ги пoфалилe спартанцитe сo убави пoфалби. На тoа, спартанцитe им oдгoвoрилe: “Атињанитe знаат штo e дoбрo, нo нe прават дoбрo”.

Кoј прави дoбрo, тoј личи на дрвo штo на свoјoт дoмаќин му дoнeсува дoбар плoд. А извoр на дoбрoтo вo чoвeкoт e дoбрoтo и бoгoљубивo срцe.

Нашиoт Гoспoд нeмал oбичај да збoрува прeувeличeнo. Ничии збoрoви вo свeтoт нe сe пooдмeрeни oд Нeгoвитe. Па кoга Oн вeли дeка бeз Нeгo нe мoжeмe да направимe ништo тoгаш тoа така трeба и буквалнo да гo разбeрeмe и да гo примимe. Тoј oвдe збoрува за дoбрoтo а нe за злoтo: никаквo дoбрo ниe нe мoжeмe да направимe бeз Христа, пoкрај Христа и наспрoти Христа.