Во длабочината на плачот се наоѓа утеха, и чистото срце прима просветлување. А просветлувањето е неискажливо дејство Божјо, што се сознава несознајно и се гледа невидливо. Утехата е освежување на болната душа, која како малечко дете во исто време плаче и почнува ведро да се насмевнува. Таа е поддршка и обновување на душата што потонала во тага и на чудесен начин солзите

 -Еве, какво зло прават и медиумите! Не е доволно што им ги земаат парите на луѓето, но растураат и фамилии. Оди, на пример, некој кај медиумот и го кажува проблемот што го има. „Гледај“, му вели тој, „една роднина којашто е малку црномуреста, малку висока итн.,

„Кога човекот преку смртта ќе се ослободи од земните врски, тој набргу ќе го запознае вечното блаженство на небото, подготвено за праведниците уште од создавањето на светот. Ние сме повикани да покажеме љубов и послушност исполнета со вера, надеж и зависност од Бога.“

 „ А кој е мојот ближен?“. Многу христијани не знаат кој е нивниот ближен. Под ближен се подразбираат сите луѓе, од сите раси, од сите народности, од целиот свет. Сите ние сме ближни едни на други, со еден збор сите меѓусебно сме ближни без оглед дали станува збор за роднини, пријатели, познати, туѓинци или сонародници.

„Има голема сиромаштија меѓу нашите деца, на кои, освен парите,

родителите не можеа ништо друго да им дадат.“

Под врв планина да застанам
Грбот да го потпрам,
Ноѕе над провалија да испружам
На орлово гнездо глава да навалам
Длабоки темни пештери

Говореше Ава Макариј: „Ако е понижувањето за тебе пофалба, сиромаштијата – богатство, а недостигот – изобилие, нема да умреш, зашто не може да се случи оној што е правоверен и што се подвизува во благочестивоста да падне во нечистотијата на страстите и во демонска прелест.

Оттука и говорот на омраза може да се биде „утеха“ за членовите на една трауматизирана, исцрпена и осиромашена заедница каква што е Македонија. Во која лекот за болката од неправдите, немоќта и чувството на безначајност, кои тешко се поднесуваат, може да се побара во осудата, бесот и омразата кон другиот, различниот, и неистомисленикот, припадник на „другата страна“ или „група“.

Чувството на благодарење во моментите на искушенија претставува сила која ги изгонува нападите на искушенијата.Оној кој сака да ги победи искушенијата без молитва и трпение нема во ништо да успее. Наместо да ги изгонува, тој сѐ повеќе се заплеткува во нив. Кога ќе те нападне искушението, не ја испитувај причината ниту личноста преку кои тоа дошло, туку г

„Пред секоја работа - домашна или службена, сеедно, не заборавајте дека вашата сила, вашата светлина, вашиот успех е Христос, и неговата жртва на Крстот; затоа без исклучок, пред започнувањето на секое дело, кажете: „Исусе, помогни ми! Исусе, просветли ме!“

Во истиот миг кога ќе почнеме да копнееме за својата духовна слобода и ќе посакаме да Го следиме Христа, ќе се ослободиме од своите страсти и ќе станеме слуги Божји. Тоа значи дека имаме власт над себе. Христос сите заповеди им ги дал на оние кои се робови на гревот, велејќи им да го остават гревот и да тргнат по Него. Па така Бог му вели на крадецот: „Не кради!“,

 Да бидам искрен, бев изненаден од ова прашање, иако, неговата логика во целина е разбирлива. Бог ме приведе во овој живот, и се разбира, Он за мене има одредена цел. Би било чудно да се мисли, дека во Неговата промисла за мене, Он има само еден план – да ми даде битие (постоење), а понатаму човече, живеј во светот и снаојѓај се како што знаеш и умееш.

Еден ден додека одев кон ќелијата на старецот Пајсиј, го сретнав покрај потокот оддалечен околу 500 м. од неговата ќелија. Тој, овој поток го беше нарекол „Нил”. Сечеше костенови дрвја, зашто сакаше да направи мост преку кого луѓето би можеле да го преминат потокот и притоа да не се натопат. Тукушто ја завршуваше работата и се подготвуваше да се врати назад во ќелијата, 

Свети Сампсон Странопримец. Роден е во Рим од богати и угледни родители. Ги изучил сите тогашни светски науки и се посветил на лекарскиот призив. Како лекар бил многу милосрден: ги лечел бесплатно и телото и душата, советувајќи го секого да ги исполнува правилата на христијанската вера. Од Рим се преселил во Цариград и се вселил во еден малечок дом,

Инаку тоа- јас тебе ти мене- е одраз на племенска свест и основа  за коруција. Затоа јас велам да за племенските народи во кои ги вбројувам и Србите, корупцијата е нешто природно. Сепак , не треба да заборавиме дека ние сме повикани да бидеме христијани, а тоа значи да се издигнуваме над својата природа.“

Ниту здравјето не е сè; секој е здрав ако така се чувствува; има болни кои се полни со волја за живот, што не ги напушта до самиот крај, но има и здрави луѓе кои венеат измачувани од стравот од страдање.
Среќата е секогаш таму каде што некој умее да сака и живее за своите чувства;