“Да се напуштат тие партии, да се обединат политичарите, да се спасува куќата. Не мора една држава да има преку сто партии. Тоа значи дека скроз сме се разединиле. Државата е едно домаќинство со многу членови. Ако сите нејзини членови не се едно, за да се спасува куќата, таа куќа пропаѓа.

Пламени факели кои го осветлувате учењето Христово, бодри мажи кои за спасение на стадото ревнувавте, апостоли Состене и Аполосе, Тихике, Епафродите, Онисифоре, Кифе и Кесаре,

             Посвети внимание на стекнувањето љубов кон ближниот, како на основа на твојот живот… Засакај го ближниот, онака како што на тоа те упатуваат евангелските заповеди – а никако според страстите на твоето срце. Љубовта која Бог ја всадил во нашата природа е разболена со падот и не може правилно да дејствува. 

Славен е Господ во светиите свои,
и препрославувана е Неговата грижа
за спасение на родот човечки,
во животот твој о Амвросие свети
Божји угодниче, светлината на Духот Свети

Денес речиси кај сите луѓе има себељубие, и нема дух на жртвување. Сега господари менталитетот: „само мене да не ми е лошо“. Знате колку е тешко да се гледа кон ближните! Неодамна, во болница, бев сведок на една таква ситуација: требаше да дигнат еден болен што лежеше, за да го преместат во друга соба; медицинскиот брат не се помрдна од местото, иако тоа беше негова работа. „Не можам, ме боли половината“ – рече тој рамнодушно!

Фалке, кој предава астрофизика на Радбауд Универзитетот во Холандија, вели дека религијата била општо присутна кај големите физичари од минатото, чии што откритија ја изградија современата физика. Научниците кои што не размислуваат подалеку од материјалните нешта, се опишани како личности кои сами себе се обрежуваат.

Прoцeнувачoт на врeднoста на сeтo тoа нe e и нe мoжe да бидe нeкoј кoј пoвршнo и дeлумнo глeда на oвoј свeт, туку самo Oнoј кoј ги видeл ситe сoзданија заeднo и сeкoe пoсeбнo, кoј гo знаe нивниoт брoј, имeтo, свoјствата и суштината, нeспoрeдливo пoдoбрo oд ситe луѓe на зeмјата. Oн видeл дeка e сè мнoгу дoбрo. Па сeпак ималo луѓe кoи гo клeвeтeлe дeлoтo Бoжјo,

Светлината Христова изнедри од срцето твое,
и ги осветли оние кои седеа во смртна сенка
 на далечниот исток,
о Николае рамноапостолен Христов ученику,

Некој човек замолувајки еден старец му рече:
- Отец! Научи ме на најмоќната молитва во постот; затоа што се молам и се молам, но Бог не ме слуша. Сега почнува постот и би сакал да има мир во моето срце.
Старецот, со насмевка, одговори:

Нека грешките, недостатоците и гревовите на браќата бидат мои.
Духовните слабости на својот брат мораш да ги поднесуваш радо, а не со лутина. Зашто кога некој е телесно болен, ние не само што не му се лутиме, туку и служиме за пример во нашата грижа кон него; таков пример треба да даваме и во случај на духовна болест.

Тешкотиите ќе постојат исто како и искушенијата и многу друго, но сето тоа ќе го надминеме со молитвата и со стравот Божји. Ѓаволот како лав збеснат трча наваму-натаму да најде некого за да го распарчи. Затоа и ние треба многу да внимаваме и постајано да се молиме на Христа и на Богородица сè додека не биде

Свети Николае, кој навистина го носиш името победа, пред верните луѓе се покажа крепок во неволјите, светителу Христов,оти, каде и да си повикан, бргу им излегуваш во пресрет на оние што со љубов ја бараат твојата закрила,зашто ти, јавувајќи им се на верните и дење и ноќе, ги спасуваш од несреќи и неволји.

Вистината те покажа како правило
на верата и образ на кротоста,
и на стадото твое како учител на воздржливоста;
преку смирението си го спечалил возвишеното,
а со сиромаштвото – богатството,
оче свештеноначалниче Николае,

Читајќи го неговото житие, не е тешко да се забележи дека светителот секогаш се стремел кон вистината и правдата, како и за помирување на завојуваните страни. Во принцип, желбата за мир треба да биде вродена кај сите христијани. „Блажени се миротворците, зашто тие ќе се наречат синови Божји“ (Мт. 5, 9),

И напослетку се сетио да је, пре извесног времена, у граду Коници срео једну велику грешницу и да ју је осудио у души. Његова душа ју је, на кратко, одбацила! У тренуцима осуђивања није имао хришћанске љубави нити самилости према њој!
Потом је помисао осуђивања ишчезла из његове душе и он је сасвим заборавио на тај догађај.

На денот кога Светата православна црква го чествува споменот на Светата великомаченичка Варвара и Свети Јован Дамаскин,

„Кога бев млад, слушнав за свештеник кој се опивал. Не го познавав, но реков:
Тој е недостоен да претстои пред Господовиот олтар!
Самиот живеев како незнабожец, а се осмелив да осудувам човек во свештен чин! И Господ ми покажа кој е недостоен.
Отстранет сум од Него веќе триесет и пет години.