Божествената Литургија е вистинска, небесна служба на земјата, за време на која Самиот Бог е најблизу до луѓето и на посебен, најнепосреден начин присуствува и престојува во нив, бидејќи Самиот Он е Оној Кој свештенодејствува, Кој принесува, но и Кој е принесен. Не постои ништо

Едната е да му се заблагодариме на Бога за доброто што ни го дал.  Втората е да се проверат и испитаат оние кои згрешиле.
 Затоа што набројувањето на Божествените милости со благодарноста на оние кои имаат корист, но и откривањето на нивните грешки од страна на виновниците, се нарекува исповед.  И двата начини носат понизување.

   А сепак, понекогаш зборуваат, а потоа нè креваат врева затоа што водат богоугоден живот.
„Добриот живот без зборови издигнува повеќе од зборовите без добар живот. Добриот живот, всушност, нè учи дури и кога е целосно тивок: другите нè вознемируваат зборувајќи. Ако животот и зборовите се совпаѓаат, тогаш ни покажуваат пример за светост“   

“ Тажна сум и вознемирена а не знам ни зошто. Сакам да го запрам времето, да бидам некаде далеку.Животот  ми изгледа на пат со етапи, со награди на секоја етапа. Но “ако зафркнеш“, нема да добиеш ништо.
Јас “се зафркнав“. Чувствувам болка да размислувам, да живеам, толку ме боли што не можам да вдахнам  храброст, да се смирам. Тешко е, многу тешко, уморна сум од животот, но сепак, го сакам“ (Ирина, 15 години)”

01. ЖИТИЕ НА СТАРЕЦ АМВРОСИЈ ОПТИНСКИ 2-19
02. СВЕТООТЕЧКА РИЗНИЦА/ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА 20-21
03. PATRISTIC TREASURY 22
04. ПРЕСВЕТA БОГОРОДИЦA 23-24

  Кога јадеш сети се на гладниот, жедниот и на оној што страда. Ако те наклеветиле, на доброто ти одговориле со зло, немој да држиш зло во срцето.

Прости и радувај се, зашто благодарение на тоа си се приближил на Бога за неколку скалила.“

Бог е присутен не само таму каде што се прават големи работи што ќе останат во историјата, туку и таму каде што мајката го воспитува своето дете во раце, каде што човек со тешкотии чесно заработува леб за своето семејство;Бог е таму каде што човекот љуби, каде што човекот се жртвува за друг, каде што човекот се радува на човекот.

И мртвитe ги чувствуваат и ги пoзнаваат дoбритe дeла штo им сe прават. Вo тoа христијанинoт нe трeба никакo да сe сoмнeва. Дoбрoтo дeлo сe шири пo цeлиoт нeбeсeн свeт какo eлeкрична eнeргија. Нeкoј царски чинoвник Магистријан бил испратeн oд царoт нeкадe пo важна рабoта.

Честопати може да се слушнат прашања од наши верници за значењето на овие зборови. Што значи да се земе својот крст? Секој човек има свој крст и тој ќе го носи независно дали се согласува или се спротивставува. Својот крст не може да го оставиме на друг, ниту, пак, туѓиот крст да се земе на својот грб.

Излезе од печат 63-то издание на списанието „Православна Светлина“.  И во овој обработивме многу нови душеполезни теми, од кои се надеваме дека читателската публика ќе пронајде поука. Се надеваме дека и овој празничен број на Православна Светлина ќе биде радосна вест за сите верници во Повардарската епархија, па и пошироко.

Така сите одиме напред во животот со Крстот на грбовите.
Некои се поголеми, а некои помали. Некои се потешки, а други се полесни.
Но, никој не може да знае за Крстот на ближниот.

Човекот во вакви времиња целото свое внимание пробува да го насочи кон она што го опкружува, продолжи Сотировски, ценејќи дека доколку најде решение за она што го опкружува и она што е околу него, ќе најде мир и задоволство во она што е во него. Но дали е тоа така говорниците ќе пријдат во суштината на проблемот.

Православното воспитување помага човекот да ги надмине животните проблеми или потешкотии, без да направи или да дозволи душата да биде потиштена, што неретко доведува до немили ситуации. Многу родители, за жал, „ги лечат“ нивните потиснати емоции преку нивните деца. Сето она што тие не успеале да направат или да бидат во животот, 

 Тoгаш Вацлав сoбрал гoлeма вoјска и излeгoл прeд свoјoт нeпријатeл. Кoга ги видeл двeтe силни вoјски, тoј сe сoжалил тoлку нарoд да изгинe, па му испратил ваква пoрака на Радислав: “Спoрoт e пoмeѓу мeнe и тeбe, ти сакаш да владeeш сo Чeшка, а јас нe oтстапувам. Дoзвoли oваа рабoта да ја рeшимe сo бoрба пoмeѓу нас двајцата. Зoштo да има крвава битка пoмeѓу двeтe вoјски?”

 Кога некој ќе почне да живее според Христа, тогаш општеството го отфрла.  Но, тогаш се стекнува со друго општество, бидејќи и ние христијаните имаме свое општество.  Ништо не губиме на овој свет...
 Мора да ја почитуваме слободата на другите.  Тоа што се прави со насилство не трае во време и вечност...