Чудесен и искуствено разнобоен е подвигот на еден монах кој, подобно на мачениците, живее неодделен од љубовта на Христа, пиејќи од непресушниот извор на водата на бесмртноста, на благодатта Божја која му помага да ги раскине ропските окови на гревот и смртта, правејќи од него ново битие, слободно пред Бога. Секојдневно тој се движи по божествената лествица,...

Да гo  разбуди кај луѓeтo нивниoт чист разум! Апoстoлoт тoа гo смeта за главнo. И навистина тoа e и  главнo. Бидeјќи, кoга кај ситe луѓe би сe разбудил заспаниoт чист разум, нe би oстанала ниeдна  чoвeчка душа на Зeмјата штo нe би пoвeрувал вo Христа Гoспoда, штo нe би ги испoвeдала какo  распнат и вoскрeснат Спаситeл на свeтoт, и штo скрушeнo нe би прибeгнала кoн пoкајаниe за направeнитe грвoви пo нагoвoр на нeчистиoт разум.

 Денес ви презентираме дел од богатата  издавачка дејност на Повардарска епархија, од нејзините  две активни издавачки дејности „Св. Ѓорѓи Полошки“ и „Ѓаконија“

На 06.05.2015 година, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот тетовско-гостиварски г. Јосиф, отслужи Света Златоустова Литургија во сослужение со архиерејскиот намесник протоереј Дарко Наумоски и протоереј Ненад Ѓорѓески, во  манастирот „Св. Георгиј Победоносец“ во с. Волковија – Тетовско. Истиот ден  Митрополитот  г. Јосиф, во ...

Сeтo знаeњe штo гo има нeчистиoт разум e нeчистo, какo матни и валкани ликoви на  прeдмeтитe вo матнo и валканo oглeдалo. За чистиoт сè e чистo, рeкoл втoриoт врхoвeн апoстoл. Дoдeка Адам имал чист разум вo Рајoт, сeтo нeгoвo знаeњe за Твoрeцoт и твoрeнијата билo јаснo и вистинитo. Нo грeвoт гo пoмрачил и нeгoвиoт разум и разумoт на нeгoвитe пoтoмци.

Од 05.05 до 11.05. 2015, во Скопје,  се одржува  27. Меѓународен саем на книгата. И оваа година, по трет пат, на него  учествува Македонската Православна Црква - Охридска архиепископија со својата издавачка дејност. На  штандот ќе бидат изложени поголемиот дел од црковните изданија. Саемот ќе биде отворен за посетители од 10:00 до 20:00 часот.

Искушенијата што Бог ги допушта, човекот го ставаат во искушение, така што тој самиот ја проверува својата духовна зрелост и бидува принуден да се смири. Потоа, Бог му дава благодат, откако смирено и радосно ги прима искушенијата, како лек за неговата душа и тој трпеливо Го слави Бог и Му благодари.

Што значи “самооправдување”? Во самата својата структура, овој збор го означува однесувањето во кое едно лице себеси си ја припишува вистината, со други зборови – мисли дека е праведен. Теоретски, сите ние себеси се сметаме за грешници, се покајуваме на исповед еднаш месечно или почесто. Но, кога станува збор за конкретни случаи, ние самите себе се оправдуваме: во овој случај, јас не сум виновен, во однос на тоа јас се однесував правилно…

Пред многу години го прашав мојот духовен отец, игуменот Андреј (Машков), што е тоа смирение. Јас во тоа време бев млад и неопитен и мислев дека ако добијам точен одговор, веднаш ќе ја усвојам таа добродетел, а потоа сè ќе ми оди добро. Покрај тоа, во „Лествицата“ на преподобниот Јован Лествичник најдов изрека за тоа дека смирението ги искоренува сите страсти и во мене се разгоре желба да го стекнам смирението,...

Сочувај ме од наивната вера, дека во животот сè треба да биде мазно. Подари ми јасно сознание за тоа, дека тешкотиите, поразите, падовите и несреќите се само природен составен дел од животот, благодарение на кого растеме и созреваме.
Напомнувај ми, дека срцето спори со разумот.

Во православната црква важи едно начело: го мразиме гревот, а не грешникот. Ако не беше ова правило, и ние во средниот век би имале инквизиција. И ние би спалувале луѓе на клада. Сега некаде  би имале музеј на инквизиторски справи за вадење на гревот од грешниците, би имале позамашна колекција на запалки, ќибрити... Би имале мрачни подруми по манастирите. Ама немаме.

Во издание на Тетовско- гостиварската епархија излезе од печат четвртиот број од епархиското списание „Огледало“

Непрестајната молитва и благодарењето кон Бог за сѐ што ни се случува се условите за нормален живот. Ако човекот не Му благодари на Бог за сѐ, тој не може ни да се моли... треба да биде задоволен со сѐ што се случува, било тоа да доаѓа од него самиот или од заедницата, или од непријателите, или од демонот. На пример:

Човекот –каква тајна е тоа? Гледаме дека човекот по својот телесен состав е сличен на другите суштества, но тајната е во тоа што тој не и припаѓа само на земјата, туку и на вечноста. Господ го создава човекот и во него вдахнува „дух животен“. Тоа е човечката душа.

Утрото, се шири мирисот на утринско кафе и топла ракија, и започнува новиот ден на прослави… Чекај, чудните луѓе излегуваат од црква – кога стигнаа да отидат и да се вратат? Зарем не им беше доста вчерашната молитва? Пак и во болница заминуваат. Ќе ги посетувале болните… Чудно ја помешале традицијата.

Речено е: храм се гради со душа и храм се урива со душа! Храм се  гради кога во себе се носи храмот, кога се живее според законите  и според заповедите на верата, а се урива кога храмот ќе исчезне и ќе се одѕида од човековата душа.

Долго време немало дожд во Лесново и селаните дошле да го молат отец Гаврил да се помоли на Бога да им испрати дожд. „Дојдете, ајде сите да се молиме на Бога…“ и среде молитва, за чудо и радост на сите започнало да врне дожд. Селаните започнале да му благодарат за молитвите, а отец Гаврил им се обратил скромно со зборовите: „Никогаш не ги препишувајте чудата на себе… Не сум тоа јас…“

„Сето тоа што се случи беше една борба помеѓу доброто и злото.
Беше една проверка. Битката беше во нашите срца.
Но нашето срце не беше некое географско поле, туку ова поле на нашето срце требаше да навалува де на една, де на друга страна, кон победата на пеколот или кон победата на рајот.

„Ние не постоиме поради протест кон властите на некоја земја или поради несогласувањето со некој епископ. Воскресението не е симбол на уневерзалното братство меѓу народите. Литургијата не е политичка демонстрација во служба на човековите идеи, иаоко дефинитивно содржи визија за човечкиот род, неговата земна и небесна судбина, која мора да ја научиме...

Секој човек ја бара вистината, го бара животот, бара од каде дошол и каде треба да оди. Ќе се осмелам да ги приведам зборовите од мојот духовник: „Ниту еден човек не сака да греши“.
Јас се изненадив, затоа што знаев дека сите сакаме да грешиме, но тоа е забрането.Тоа не е вистина! Човекот не го бара гревот. Гревот – е искривување на природата. Гревот.