Да го започнеме заедно и подвигот на читање на Новиот Завет, следејќи го 40 дневниот распоред (3)

30.11.2010 год.

(вторник)

КОН СОВЛАДУВАЊЕ НА НОВО-ЗАВЕТНИОТ ПРЕДИЗВИК

Со почетокот на Божикниот пост, да го започнеме заедно и подвигот на читање на Новиот Завет, следејќи го 40 дневниот распоред.

3-ден

Матеј 13-18

13 глава
1 И кога излезе Исус тој ден од куќата, седна покрај морето.
2 И се собра околу Него многу народ, така што Он влезе во кораб и седна, а целиот народ стоеше на брегот.
3 И им говореше многу во параболи, велејќи: “Ете, излезе сејач да сее;
4 и кога сееше, едни зрна паднаа покрај патот; долетаа птици и ги исколваа.
5 Други паднаа на каменито место, каде што немаше многу земја, и набргу поникнаа, оти земјата не беше длабока.
6 Но, штом изгреа сонцето, тие свенаа, па, како немаа корен, се исушија.
7 Некои паднаа во трње и израсна трњето и ги задуши.
8 Други паднаа на добра земја и донесоа добар плод: едно сто, друго шеесет, а друго триесет.
9 Кој има уши да слуша, нека чуе!”
10 И кога се приближија до Него учениците, Му рекоа: “Зошто во параболи им зборуваш?”
11 А Он им одговори и рече: “Зашто вам ви е дадено да ги знаете тајните на царството небесно, а ним не им е дадено.
12 Оти, кој има ќе му се даде и ќе му се преумножи; а кој нема, ќе му се земе и она што го има;
13 затоа им зборувам во параболи, оти гледаат и не виѓаваат; слушаат и не чујат, ниту пак, разбираат;
14 и над нив се исполнува пророкувањето на Исаија, кое вели: ‘Со уши ќе чуете и нема да разберете, со очи ќе гледате и нема да видите;
15 срцето на овие луѓе закоравело, и со ушите тешко слушаат; и ги затвориле очите свои да не би некогаш со очите да видат и со ушите да чујат и со срцето да разберат, та да не се покајат и да не ги исцелам.’
16 Вашите, пак, очи се блажени, оти гледаат, и ушите ваши - бидејќи слушаат;
17 зашто, вистина, ви велам: многу пророци и праведници сакаа да видат што гледате вие, и не видоа, и да чујат што слушате вие, и не чуја.
18 Вие, пак, чујте ја параболата за сејачот:
19 при секого, што го слуша словото за царството и не го разбира, доаѓа лукавиот и го граби посеаното во срцето негово; ете, тоа означува посеаното покрај патот.
20 А посеаното на камен е оној, што го слуша словото и веднаш со радост го прима;
21 Но нема во себе корен и е непостојан: настане ли жалост или гонење заради словото, веднаш се соблазнува.
22 Посеаното, пак, во трње е оној што го слуша словото, но грижите од овој свет и примамливото богатство го задушуваат словото и тоа останува без род.
23 А посеаното на добра земја е оној, што го слуша словото и го разбира, и дава плод: еден сто, друг шеесет, а друг триесет.”
24 И друга парабола им кажа, велејќи: “Царството небесно прилега на човек, што посеал добро семе на својата нива;
25 но, кога спиеја луѓето дојде непријателот посеа меѓу житото какол, па си отиде.
26 А кога порасна растението и донесе плод, тогаш се појави и каколот.
27 И кога дојдоа слугите на стопанот, му рекоа: ‘Господаре, нели добро семе посеа на нивата своја? Од каде сега, пак, овој какол во неа?’
28 А он им рече: ‘Човек непријател го направи тоа.’ Слугите, пак, му рекоа: ‘Сакаш ли да одиме и да го исплевиме?’
29 Но тој им рече: ‘Не, да не би, корнејќи го каколот, да искорнете заедно со него и жито;
30 оставете нека расне и едното и другото заедно, до жетвата; а по жетвата ќе им кажам на жетварите: сотерете најнапред каколот во снопови, за да се изгори; а житото приберете го во мојата житница’.
31 И друга парабола им кажа, кога рече: “Царството небесно прилега на зрно синапово, кое човек го зема и го посеа на нивата своја;
32 тоа е најмало од сите семиња, но, кога ќе израсне, поголемо е од сите растенија, па станува дури и дрво - така што птиците небески долетуваат и застанувааат на неговите гранки.”
33 И друга парабола им кажа: “Царството небесно прилега на квас, што го зема жена и го клава во три мери брашно, дури не скисне сето.”
34 Сето ова му го зборуваше Исус на народот во параболи без приказни не им говореше ништо;
35 за да се исполни реченото преку пророкот кој вели: ‘Со параболи ќе ја отворам устата Своја; ќе ги искажам тајните ос создавањето на светот’.
36 Тогаш Исус го остави народот и влезе во една куќа. А учениците се приближија до Него и Му рекоа: “Протолкувај ни ја параболата за каколот на нивата!”
37 А Он им одговори и рече: “Сејачот на доброто семе е Синот Човечки;
38 нивата е овој свет; доброто семе, се синовите на царството, а каколот - синовите на лукавиот;
39 непријателот, пак, што го посеа, е Ѓаволот; жетвата е свршетокот на светот, а жетварите се ангелите.’
40 И така, како што се собира плевата и се гори во оган, така ќе биде и свршетокот на овој свет;
41 ќе испрати Синот Човечки Свои ангели и ќе го соберат сите соблазни од Неговото царство, и оние што вршат незаконски дела,
42 и ќе ги фрлат во вжарена печка; и таму ќе биде плач и крцкање со заби.
43 Тогаш праведиците ќе светата како сонце во царството на нивниот Отец. Кој има уши да слуша, нека чуе!
44 Царството небесно прилега уште и на драгоценост, сокриена во нива, која ја нашол човек и ја покрил, па, од радост за неа, отиштол и продал се што имал, и ја купил таа нива.
45 Царството небесно прилега и на трговец, кој бара убави бисери;
46 па, штом најде едно зрно скапоцен бисер, оди и продава се што има и го купива.
47 Царството небесно прилега, исто така, и на мрежа, која се фрла во морето и уловува секскви риби:
48 и кога ќе се наполни, ја извлекуваат на брегот и седнуваат, па добрите риби ги собираат во садови, а лошите ги фрлаат.
49 Така ќе биде и при свршетокот на светот: ќе излезат и ќе ги одделат лошите од праведните,
50 И ќе го фрлат во вжарена печка: таму ќе биде плач И крцкање со заби.””
51 И ги праша Исус: “Дали го разбравте ова?””” Тие Му одговорија: Да Господи!”
52 А Он им рече:” Затоа секој книжник””, кој се научил за царството небесно, прилега на домаќин што изнесува од своето сокровиште ново.”
53 И, кога ги кажа Исус овие параболи, си замина оттаму.
54 А штом дојде во Својот крај, го почуваше народот во синагогите нивни. И сите се чудеа И велеа “”Од каде при Него ваква премудрост И сили?
55 Не е ли Овој син на дрводелецот? Мајка Му не се ли вика Марија и браќата Негови - Јаков и Јосија, Симон и Јуда?
56 И сестрите Негови не се ли меѓу нас? Од каде, пак сето тоа при Него?””
57 И се соблазнија заради Него. А Исус им рече: “Нема пророк без чест, освен во земјата негова и во домот негов.”
58 И не изврши таму многу чудеса заради невното неверување.
14 глава
1 Во тоа време гласто за Исуса дојде и кај Ирода, четворогласникот;
2 и им рече на своите потчинете: “Тоа е Јован Крстител; тој воскреснал, па затоа и стануваат овие чудеса преку него.”
3 Зашто Ирод, кога го фати Јована, го врза и го фрли во затвор заради Иродијада, жената на брата му Филипа;
4 бидејќи Јован му велеше: “Не бива да е твоја!”
5 И сакаше да го убие, но се боеше од народот, оти го сметаа за пророк.
6 И кога беше родениот ден на Ирода, ќерката Иродијадина играше пред гостите и му угоди на Ирода;
7 затоа, тој со клетва и вети дека ќе и даде што и да побара.
8 И таа, научена од мајка си, заради клетвата и гостите свои, нареди да и ја дадат.
9 И се загрижи царот; но, заради клетвата и гостите свои, нареди да и ја дадат.
10 Па прати, та ја отсекоа главата на Јована во затворот.
11 И ја донесоа главата негова на табла и ја дадоа на девојката, а таа ја однесе на мајка си.
12 Учениците, пак, негови, како дојдоа, го дигнаа неговото тело и го погребаа; па отидоа и Му јавија на Исуса.
13 Штом го чу тоа Исус, замина оттаму на кораб, во пусто место, Сам; а народот, штом узна за тоа, тргнаа по Него пеш од градовите.
14 И кога излезе Исус, виде многу свет; и се смили над нив и ги излекува нивните болни.
15 А на стемнување се приближија до Негови и рекоа: “овде е местово пусто, а и доцна е веќе; пушти го народот да отиде по селата и да се купи храна.
16 Но Исус им рече: “Нема потреба да одат; дајте им вие да јадат!”
17 А тие Му рекоа: “Неи имаме само пет лебови и две риби.”
18 Он им рече: “Донесете Ми ги тука!”
19 И кога му заповда на народот да седне по тревата, ги зеде петте лебови и двете риби, погледна во небото, ги благослови и како ги прекрши, ги даде на учениците, а учениците - на народот.
20 И јадеа сите и се наситија; ; и кренаа дванаесет кошеви полни со останати парчиња.
21 А оние што јадеа, беа околу пет илјади души, освен жените и децата.
22 А веднаш ги покани Исус учениците Свои да влезат во кораб и да минат на другата страна пред Него, дури да го распушти народот.
23 Па штом го распушти народот, Он се качи на планината, за да се помоли насамо. И таа вечер остана Сам.
24 А коработ веќе беше на сред море и брановите го удираа, зашто ветрот беше споротивен.
25 Но на четврттата стража, преку ноќта, дојде Исус при нив, одејќи по морето.
26 А учениците, штом Го видоа како оди по морето, се уплашија и рекоа: “Тоа е привидение; и од страв извикаа.”
27 Но Исус веднаш почна да зборува со нив и им рече: “Не бојте се! Јас сум, не плашете се!”
28 А Петар, одговарајќи Му рече: “Господи, ако си Ти, позволи да дојдам при Тебе по водата!”
29 И Исус му рече: “Дојди!” Па штом излезе од коработ, Петар тргна по водата за да оди при Исуса;
30 но, кога го виде силниот ветар, се иплаши, почна да потонува и извика: “Господи, спаси ме!”
31 Исус веднаш му подаде рака, го фати и му рече: “Маловернику, зошто се посомнева?”
32 И кога влегоа во коработ, веднаш престана.
33 А оние, што веа во коработ, се приближија доо Него, Му се поклонија и рекоа: “Навистина, Ти си Син Божји!”
34 Па откако преминаа, дојдоа во земјата Генисаретска.
35 луѓето од тоа место, штом Го познаа, разгласија по целата таа околија и ги донесоа при Него сите болни.
36 И Го молеа да се допрат барем до крајот на Неговата облека; и тие, штом се допираа, се излекуваа.
15 глава
1 Тогаш, пристапија кон Исуса ерусалимските книжници и фарисеи, велејќи:
2 “Зошто учениците Твои не го запазуваат преданието на старите? Оти не ги мијат рацете, кога јадат леб?”
3 А Он им одговори и рече: “Па зошто и вие ја престапувате Божјата заповед заради вашето предание?
4 Зашто Бог заповедал и рекол: ‘почитувај ги татка си и мајка си’ и, кој го злослови таткото свој или мајка си, со смрт да се казни’.
5 А вие велите: ако некој му рече на татка си или на мајка си: она, со што би можел да се ползуваш од мене, дар е;
6 значи, тој може да не го почитува својот татко или својата макја. Така ја нарушивте заповедта Божја заради вашето предание.
7 Лицемери, добро пророкувал за вас Исаиј, велејќи:
8 ‘Овој народ се приближува до мене со устата своја и со усните Ме почитува, а срцето негово стои далеку од Мене;
9 но напразно Ме почитува, оти проповеда човечки повелби’.”
10 И кога ги повика луѓето, им рече: “Слушајте и разберете:
11 не она, што влегува во устата, го осквернува човекот, а она што излегува ос устата, тоа го осквернува човекот.”
12 Тогаш Неговите ученици Му се приближија и рекоа: “Знаеш ли дека фарисеите, штом го чуја тој збор, се соблазнија?”
13 А Он, одговарајќи им, рече: “Секоја садница, што ја насадил Мојот Отец небесен, ќе се искорне;
14 оставете ги: тие се слепи водачи на слепци: а кога слепец води слепец, обата ќе паднат во јама.”
15 Петар, пак, Му одговори и рече: “Објасни ја оваа парабола.”
16 А Исус им рече: “Ама вие, уште ли не сваќате?
17 Уште ли не разбирате дека се што влегува во устата, минува преку стомакот и се исфрлува надвор?
18 А она, што излегува од устата, иде од срцето и тоа го оквернува човекот;
19 оти од срцето излегуваат лоши помисли, убиства, прељубодејства, блудства, кражби, лажни сведоштва, хули;
20 тоа го осквернува човекот. А јадењето со неизмиени раце не го осквернува човекот.”
21 И кога излезе од таму Исус, замина во земјата Тирска и Сидонска.
22 И ете, една жена Хананејка, кога излезе од оние краишта, повика кон Него, велејќи: “Помилуј ме, Господи, Сине Давидов! Ќерка ми жестоко се мачи од бес.”
23 Но Он не и одврати ниту збор. И пристапувајќи до Него, учениците Негови Го молеа и велеа: “Отпушти ја, оти вика по нас.”
24 А Он одговори и рече: “Јас сум пратен само при изгубените овци на домот Израилев.”
25 Но таа, кога пристапи, Му се клањаше и велеше: “Господи, помогни ми!”
26 А Он, одговорајќи и рече: “Не е добро да се земе лебот од децата и да се фрли на кучињата.”
27 Но таа Му рече: “Да, Господи, но и кучињата јадат од трошките, што паѓаат од трпезата на нивните господари.”
28 Тогаш Исус одговори и рече: “О, жено, голема и твојата вера; нека ти биде по желбата твоја!” И во тој час оздраве ќерката нејзина.
29 Штом замина оттаму, дојде Исус при морето Галилејско, се искачи во гората и седна таму.
30 И дојде при Него многу народ, кој имаше со себе хроми, слепи, неми, фатени и мнгу други, и ги положија пред нозете на Иуса, и Он ги исцели
31 така, што народот се восхитуваше, гледајќи како неми зборуваат, фатени оздравуваат, хроми се движат и слепи прогледуваат и Го прославуваше Бога Израилев.
32 А Исус, кога ги повика учениците Свои, рече: “Жал ми е за луѓето, оти три дена веќе стојат при Мне и намаат што да јадат; да ги пуштам гладни не би сакал, за да не премалеат по патот.”
33 Но учениците Негови Му рекоа: “Каде да земеме толку леб во пистињава, за да прехраниме толку народ?”
34 Исус ги праша: “Колку лебови имате?” А тие одговорија: Седум и неколку риби.”
35 Тогаш му заповеда Исус на народот да поседне по земјата.
36 И кога ги зеде седумте лебови и рибите, благодари, ги прекрши и им даде на учениците Свои, а учениците - на народот.
37 И јадеа и се наситија; и кренаа останати парчиња седум полни кошници.
38 А оние, што јадеа, беа четири илјади души, освен жените и децата.
39 Па, штом го распушти народот, влезе во кораб и пристигна во пределите Мегдалски.
16 глава
1 Тогаш пристапија кон Исуса фарисеите и садукеите и, искушувајќи Го, подараа да им покаже чудо од небото.
2 Он, одговарајќи им, рече: “Навечер велите: ќе биде ведро, оти небото е црвено;
3 а наутро: денес ќе има невреме, зашто небото е матно. Лицемери, изгледот на небото можете да до рапознавате, а знаците на времињата не можете?
4 Род лукав и прељуботрворен бара знак, но знак нема да му се даде освен знакот на пророкот Јона.” Па кога ги остави, си замима.
5 И преоѓајќи на спротивната страна, учениците Негови заборавија да земат леб.
6 Исус им рече: “Внимавајте и чувајте се од квасот фарисејски и садукејски!”
7 А тие помислија во себе и си рекоа: “Тоа е што не зедовме леб?”
8 Но Исус ги разбра и им рече: “Маловерни, зошто мислите во себе дека не сте зеле леб?
9 Уште ли не разбирате и не помните ли за петте лебови на пет илјади души, и колку кошеви собравте?
10 Ниту за седумте лебоци на четири илјади души, и колку кошници собравте?
11 Како не разбирате дека не за леб ви реков: ‘Чувајте се од квасот фарисејски и садукејски!”
12 Тогаш разбраа дека Он им беше рекол да се пазат не од лебниот квас, туку од учењето фарисејско и садукејски.
13 И кога дојде Исус во земјата на Кесарија Филипова, ги праша учениците Свои и рече: “За кого Ме сметаат луѓето - Мене, Синот Човечки?”
14 Тие одговорија: “Едни за Јована Крстител, други за Илија, а некои за Јеремија или за еден од пророците.”
15 А Он им рече: “А вие, за кого ме мислите?
16 Симон Петар одговори и рече: “ти си Христос, Синот на живиот Бог.”
17 Тогаш Исус му одговори и рече: “Блажен си ти , Симоне, сине Јонин, оти тело и крв не ти го открија тоа, а Мојот Отец, Кој е на небесата.
18 А Јас тебе ти велам: ти си Петар и на тој камен ќе ја изградам црквата Своја, и вратите на пеколот нема да ја надвладеат.
19 И ќе ти ги дадам клучевите од небесното царство, и што ќе сврзеш на земјата, ќе биде сврзано на небесата; а што ќе разврзеш на земјата, ќе биде разврзано и на небесата.”
20 Тогаш Исус им заповеда на учениците Свои да не кажуваат никому, оти е Он Исус Христос.
21 Оттогаш почна Исус да Своите ученици да им открива дека Он треба да отиде во Ерусалим и да пострада многу од старешините, првосвештениците и книжниците и да биде убиен, и на третиот ден да воскресне.
22 А Петар, како Го повлече настрана, почна да Му говори, зборувајќи: “Биди милостив кон Себе, Господи; тоа со Тебе нема да се случи!”
23 Но Он се заврте и му рече на Петра: “Бегај од Мене, сатано! Ти си Ми соблазан, оти мислиш не за она, што е божјо, а за она, што е човечко!”
24 Тогаш Исус им рече на Учениците Свои: “Ако некој сака да врви по Мене, нека се одрече од себе, да го земе својот крст и да оди по Мене;
25 зашто, кој сака да ја спаси душата своја, ќе ја загуби; а кој ќе ја загуби душата своја заради Мене, ќе ја најде:
26 оти каква полза е за човека, ако го придобие целиот свет, а на душата своја и напакости? Или каков откуп ќе даде човек за својата душа?
27 Зашто Синот Човечки ќе дојде во славата на Својот Отец, со ангелите Свои, и тогаш ќе му даде на секој според делата негови.
28 Вистина ви велам: тука стојат некои, што нема да вкусат смрт дури не Го видат Синот Човечки како оди во царството Свое.”
17 глава
1 А по шест дни ги зеде Исус со Себе Петра, Јакова и брата Му Јована, и ги изведе во висока гора сами;
2 и се преобрази пред нив, и лицето Негово светна како сонце, а алиштата Му светнаа како светлина.
3 И ете, им се јавија Мојсеј и Илија, кои разговараа со Него.
4 Тогаш Петар Му одговори на Иуса и рече: “Господи, добро ни е да бидеме овде; ако сакаш да направиме тука сеници: една за Тебе, една за Мојсеј и една за Илија.”
5 Додека уште говореше тој, ете, ги засени светол облак; и се чу глас од облакот, кој велеше: “Овој е Мојот возљубен Син, во Кого е Мојата волја; Него послушајте Го!”
6 И кога го чуја тоа учениците, паднаа ничкум и многу се уплашија.
7 Но Исус, кога се приближи, се допре до нив и им рече: “Станете и не бојте се!”
8 А тие, кога ги подигнаа очите, не видоа некој друг освен Исуса.
9 А кога слегуваа од планината, Иус им заповеда и рече: “Никому не кажувајте што видовте, додека Синот Човечки не воскресне од мртвите!”
10 Потоа учениците Негови Го прашаа, говорејќи: “Зошто, пак, книжниците велат дек најнапред треба да дојде Илија?”
11 Исус им одговори и рече: “Илија ќе дојде порано и ќе преуреди се;
12 но ви велам дека Илија веќе дојде и не го познаа, туку му направија како што сакаа, така и Синот Човечки ќе пострада од нив.”
13 Тогаш учениците разбраа, дека Он им зборува за Јована Крстител.
14 Кога дојдоа при народот, пристапи кон Него еден човек, кој падна на колена
15 и рече: “Господи, смиливај се на мојот син, зашто при нов месец го фаќа бес и се мачи многу; често паѓа во оган и често - во вода;
16 го одведов при твоите ученици, но тие не можеа да го излекуваат.”
17 А Исус одговори и рече: “О, доде неверен и развратен! До кога ќе бидат при вас? До кога ќе ве трпам? Доведете Ми го тука!”
18 И му нареди Исус на бесот и тој излезе од момчето; и тоа оздраве во тој час.
19 тогаш учениците пристапија кон Исуса насамо и Му рекоа: “Зошто не можевме ние да го истераме?”
20 А Исус им рече: “Заради вашето неверие: зашто, вистина, ви велам, ако имате вера колку синапово зрно, ќе и речете на оваа планина: ‘Премести се одовде таму!’ и таа ќе се премести, и ништо нема да биде за вас неможно.
21 Овој, пак, род се истерува само со молитва и пост.”
22 А кога беа во Галилеја, Исус им рече: “Синот Човечки ќе биде предаден во раце човечки,
23 и ќе Го убијат, и на третиот ден ќе воскресен.” И тие многу се нажалија.
24 А кога пристигнаа во Капернаум, се приближија во Петра оние, што собираа дидрахми и му рекоа: “Учителот ваш не плаќа ли дидрахми?”
25 Тој одговори: “Плаќа.” И кога влезе дома, Исус го испревари и рече: “Како ти се чини, Симоне? Земните цареви од кого земаат царина или данок? Од своите синови или од туѓи?’
26 Петар Му одговори: “Од туѓите.” Исус му одговори: “Значи, синовите не плаќаат;
27 но, за да не го соблазниме, отиди до морето, фрли јадица и првата риба, што ќе се улови, земи ја; и, кога ќе и ја отвориш устата, ќе најдеш статир; земи го и подај им го за Мене и за себе!”
18 глава
1 Во тој час се приближија учениците до Исуса и рекоа: “Кој е поголем во царството небесно?”
2 И како повика Исус едно дете, го постави меѓу нив
3 и им рече: “Вистина ви велам, ако не се повратите и не бидете како деца, нема да влезете во царството небесно:
4 кој, пак, ќе се смири како ова дете, тоје поголем во царството небесно;
5 и, кој прима такво дете во Мое име, Мене Ме прима;
6 а кој соблазни едно од овие мали, за него е подобро да му се обеси воденички камен на вратот и да потоне во морска длабочина.
7 Тешку му на светот од соблазни, оти соблазните треба да дојдат; но тешко му на оној човек, преку кого доаѓа соблазната.
8 Ако те соблазнува раката твоја или ногата твоја, отсечи ја и фрли ја од себе: подобро е за тебе да влезеш во животот без рака или без нога, отколку со двете раце и двете нозе да бидеш фрлен во вечниот оган;
9 и ако те соблазнува окото твое, извади го и фрли го од себе: подобро е за тебе да влезеш во животот со едно око, отколку да ги имаш и двете очи, а да бидеше фрлен во геената огнена.
10 Гледајте да не презрете едно од овие мали, зашто, ви велам, нивните ангели на небесата секогаш го гледаат лицето на Мојот Отец небесен.
11 Оти Синот Човечки дојде да го побара и спаси загубеното.
12 Како ви се чини? Ако некој има стои овци и една од нив се загуби, нема ли да ги остави деведесет и деветте в планина и да појде да ја бара загубената овца?
13 Па, ако се случи да ја најде, вистина ви велам, ќе се радува за неа повеќе отколку за деведесет и деветте незагубени.
14 Така и вашиот Отец небесен не сака да загине ниедно од овие, маливе.
15 Ако згреши против тебе братот твој, оди и искарај го насамо; ако те послуша, си го придобил брата си;
16 ако ли не те послуша, поведи со себе уште еден или двајца, па со устата на двајца или тројца сведоци нека се потврди секој збор;
17 ако ли, пак, не ги послуша и нив, кажи и на црквата; па, ако и црквата не ја послуша, тогаш нека ти биде тој како незнабожец и митник.
18 Вистина ви велам: се што сврзете на земјата, ќе биде сврзано и на небото; и се што разврзете на земјата, ќе биде разврзано и на небото.
19 Пак ви велам: се што сврзете на земјата, ќе биде сврзано и на небото; и се што разврзете на земјата, ќе биде разврзано и на небото.
20 зашто, каде се двајца или тројца собрани во Мое име, таму сум и Јас посреде нив.”
21 Тогаш Петар пристапи кон Него и рече: “Господи, колкупати да му простам на брата си, кога ќе згреши против мене? До седумпати ли?”
22 Исус му одговори: “Не ти велам до седум, туку до седумдесетпати по седум”.
23 “Затоа царството небесно прилега на цар, кој побарал да ја расчисти сметката со своите слуги.
24 Кога почна да ја расчистува сметката, доведоа при него еден што му должеше десет илјади таланти;
25 па, бидејќи немаше со што да плати, господарот негов нареди да го продадат него, и жена му, и децата негови, и се што имаше, за да наплати.
26 Тогаш тој слуга падна пред него на колена и му се клањаше говорејќи: ‘Господаре, стрпи се спрема мене и се ќе ти платам.’
27 А господарот на тој слуга, кога се смилува, го пушти и му го прости долгот.
28 Слугата, пак, штом излезе, најде еден од другарите свои, кој му должеше сто динарии, и кога го фати, го давеше и му велеше: ‘Исплати ми што ми должиш!’
29 Тогаш неговиот другар падна ничкум пред нозете негови, го молеше и велеше: ‘Стрпи се спрема мене и се ќе ти исплатам!’
30 Но тој не сакаше, туку отиде и го фрли во затвор, дури не му го исплати долгот.
31 Другарите, пак, негови, кога го видоа тоа што стана, многу се огорчија, па отидоа и му кажаа на својот господар за се што се случи.
32 Тогаш господарот негов го повика и рече: ‘Лукав слуго, јас ти го простив целиот долг, зашто ми се молеше;
33 не требаше ли и ти да се смилиш над својот другар, како што се смилив и јас над тебе?’
34 И се разгневи господарот негов, па го предаде на мачители, додека не му го исплати целиот свој долг.
35 Така и Мојот Отец небесен ќе направи со вас, ако секој од вас не му ги прости од срце гревовите на брата си.”