Преподобниот маченик Дометиј

Роден е во Персија како незнабожец, во времето на царот Константин. Како момче се запозна со верата Христова, го остави незнабоштвото и се крсти. Толку ја засака вистинската вера, што напушти сѐ светско и се замонаши во еден манастир кај градот Нисивија. Во братството поживеа некое време, па се оддалечи на безмолвие кај некој архимандрит Нурвел, за кого се вели дека шеесет години не јадел ништо варено. Старецот Нурвел го заѓакони, па кога сакаше да го принуди и во чин на свештеник, Дометиј побегна во некоја пустинска гора и се насели во една пештера. Достигна толкаво совршенство низ постот, молитвата, бдението и богомислието, што исцелуваше болни. Кога во тие предели дојде Јулијан Отстапник, слушна за Дометиј, па испрати луѓе коишто го заѕидаа жив во пештерата заедно со неговите двајца ученици. Така заврши овој Божји Светител во 363 година и се пресели во Божјото Царство.

Преподобен Ор

Отшелник Тиваидски. Имаше преголем подвиг и достигна големо совршенство. Кога добро се утврди и се освети себеси во самотијата, тогаш постепено основа неколку манастири и беше извонреден духовен раководител и наставник на мнозина монаси. Руфин, којшто го посети, вака го опишува: „Во својата облека тој личеше на Божји ангел, деведесетгодишен старец со долга брада бела како снег, со многу пријатна надворешност. Неговиот поглед светеше со нешто натчовечко.“ Повеќепати видел ангели Божји. Особено се трудеше никогаш да не изговори невистина. Имаше големи искушенија од демоните, но трезвено и храбро ги совлада сите. Се причестуваше секојдневно. Еднаш неговиот ученик го опомена дека е Воскресение и дека треба да се празнува. Кога го слушна тоа, тој излезе надвор, ги крена рацете кон небото и три дена помина во молитва без одмор. Па му објасни на ученикот: „Тоа и е празнувањето на Воскресението за монахот, да го возвиши својот ум и да го соедини со Бога.“ Се упокои во длабока старост, околу 390 година.

Светите маченици Марин и Астериј

Првиот беше војник, а вториот римски сенатор. Во времето на царот Галиен Свети Марин служеше како војник во Кесарија Палестинска. Заради верата во Христа беше убиен со меч. На неговото страдање присуствуваше сенаторот Астериј, којшто беше христијанин. Тој ја симна од себе својата долама, го обвитка телото на маченикот, го зеде на рамо, го однесе и чесно го погреба. Кога го видоа тоа незнабожците го убија и него со меч. Чесно пострадаа за Христа во 260 година.

Преподобен Пимен Многуболезнен

Од малечок болежлив и од малечок желен за монашки живот. Во Печерската лавра го донесоа заради исцеление, но тој остана таму до смртта. Повеќе Му се молеше на Бога за болест одошто за здравје. Ноќе му се јавија ангели и го потстрижаа за монах. Тогаш му рекоа дека ќе боледува до смртта и дека пред да умре ќе оздрави. Така и стана. Дваесет години лежеше на постела. Правеше големи чуда за време на животот и беше голем проѕорливец. Пред смртта стана од постелата наполно здрав и веднаш почна да си подготвува гроб. Се упокои во Господ во 1110 година.

Светиот свештеномаченик Наркис, патријарх Ерусалимски

Убиен со меч во времето на Антигон, во 213 година, во сто и шеснаесеттата година од животот.

 Свето Евангелие од светиот апостол Лука (зач. 54)

Во она време, влезе Исус во едно село; една жена, по име Марта, Го прими во својот дом. А таа имаше сестра по име Марија, која седна при нозете Исусови и го слушаше словото Негово. Марта се беше, пак, зафатила со многу работи и, кога застана, рече: „Господи, зар нејќеш да знаеш дека сестра ми ме остави да служам сама? Кажи ѝ да ми помогне.“ А Исус ѝ одговори и рече: „Марто, Марто, ти се грижиш и се трудиш за многу работи. Но само едно е потребно. Марија го избра добриот дел, кој нема да ѝ се одземе.“

преподобните Варсануфиј и Јован

– Што да правам кога ќе чујам дека некој лошо зборува за мене? – Веднаш стани на молитва, помоли се најпрвин за него, а потоа за себе, говорејќи: ‘Господи Исусе Христе, помилуј го овој брат и мене, непотребниот Твој слуга, и покриј ме од лукавиот, по молитвите на Твоите Светии. Амин’.

Venerable Martyr Dometius

Dometius was born in Persia as a pagan during the reign of Emperor Constantine. He became acquainted with the Faith of Christ as a young man, abandoned paganism and was baptized. So much did Dometius love the True Faith that he left everything worldly and was tonsured a monk in a monastery near the town of Nisibis. He lived for some time among the brethren and then withdrew to a life of silence to be with an a certain elder Archimandrite Urbel, about whom it is said that he did not eat anything cooked for sixty years. The elder Urbel ordained Dometius a deacon and when he wanted to compel him to receive the rank of a priest, Dometius withdrew to an isolated mountain and settled in a cave. He attained such a high degree of perfection through fasting, prayer, all night vigils and godly-thoughts that he cured the sick. When Julian the Apostate came to those regions, he heard of Dometius and sent men, who sealed him alive in the cave along with two of his disciples. Thus, this saint of God died and took up habitation in the Kingdom of God in the year 363 A.D.

Venerable Or, Hermit of Thebaid

Or attained great perfection through the greatest mortification. When he firmly established himself and attained holiness in solitude, he then gradually established several monasteries and was a superb spiritual leader and teacher of many monks. Rufinus, who visited him describes Or in the following way: "In his dress (habit), he resembled an angel of God; a ninety-year old elder with a long beard, as white as snow; externally was very pleasant. His gaze shone with something super human." Often times, he saw the angels of God. He especially endeavored never to speak an untruth. He had great temptations from the demons but overpowered them all soberly and courageously. He received Holy Communion daily. On one occasion, one of his disciples reminded him that the Feast of the Resurrection had come and that it should be celebrated. Hearing this, Or came out, raised his hands to heaven and spent three days in prayer without rest. He explained to his disciple: "For the monk, this is the celebration of the Resurrection of Christ: to elevate his mind and to unite it with God." He rested in deep old age about the year 390 A.D.

Holy Martyrs Marinus and Asterius

Marinus was a soldier and Asterius was a Roman senator. At the time of Emperor Gallienus, St. Marinus served as a soldier in Caesarea in Palestine. Marinus was beheaded for the sake of the Faith of Christ. Asterius, the senator, also a Christian, was present at his martyrdom. He removed his dolman and, with it, wrapped the body of the martyr, placed it on his shoulders, took it and honorably buried it. Seeing this, the pagans beheaded him also. They both died honorably for Christ about the year 260 A.D.

Venerable Poemen, the Greatly Afflicted One

Pimen was sickly from his youth and from his youth desired the monastic life. Brought to the Lavra of the Caves in Kiev for healing, he remained there until his death. Pimen prayed to God, more for sickness, than for health. At night, angels appeared to him and tonsured him a monk. On that occasion, the angels informed him that he will be ill until his death and, just before his death, will become healthy. And so, it was. Pimen was bedridden for twenty years. He worked miracles during his lifetime and was unusually discerning. Just prior to his death, he rose from the bed completely whole and immediately prepared a grave for himself. He rested in the Lord in the year 1110 A.D.

Priestly-Martyr Narcissus, Patriarch of Jerusalem

Narcissus was beheaded at the time of Antoninus in the year 213 A.D. being one hundred sixteen years of age.

Venerable Martyr Dometius

Dometius was born in Persia as a pagan during the reign of Emperor Constantine. He became acquainted with the Faith of Christ as a young man, abandoned paganism and was baptized. So much did Dometius love the True Faith that he left everything worldly and was tonsured a monk in a monastery near the town of Nisibis. He lived for some time among the brethren and then withdrew to a life of silence to be with an a certain elder Archimandrite Urbel, about whom it is said that he did not eat anything cooked for sixty years. The elder Urbel ordained Dometius a deacon and when he wanted to compel him to receive the rank of a priest, Dometius withdrew to an isolated mountain and settled in a cave. He attained such a high degree of perfection through fasting, prayer, all night vigils and godly-thoughts that he cured the sick. When Julian the Apostate came to those regions, he heard of Dometius and sent men, who sealed him alive in the cave along with two of his disciples. Thus, this saint of God died and took up habitation in the Kingdom of God in the year 363 A.D.

Elder Joseph Spilaioti

…You must always remember that your obedience or disobedience does not stop at the elder, but ascends to God through him. Never conceal a thought from your elder and never alter your words while confessing before the Lord. Reveal your thoughts forthrightly and at once your heart will be at rest.

Извор: Бигорски манастир