Полезно и потребно

- Значи, старче?

- Гол е оној кој нема врска со Црквата, а невооружен е христијанинот кој нема допир со Христос и
Светите Тајни, молитвата, исповедта, Светата Причест.

Тешкотијата да соработуваме со ближниот секогаш произлегува од недостигот на молитва и на љубов! Како што вели Свети Силуан, може да се случи и покрај огнените молитви, напредокот да биде тежок. Покрај тоа, откако успееме во повикот на Името Исусово да заживееме цврсто со некоја личност,...

 Кога се вратија во нивната келија, им кажаа на старците што им се случи; старците им кажаа каква епитимија им следува. Но, другиот брат ја трпеше епитимијата не поради себе, туку заради гревот на неговиот брат, како сам да погрешил. Бог, гледајќи ја неговата ревност и милостина, после неколку дена, на еден од старците му откри...

Писмо на Св. Дионисиј Ареопагит за Пресвета Богородица

До Павле апостолот

Сведочам пред Бога, дека покрај Бог, нема ништо толку исполнето со божествена моќ и милост. Никој не може потполно да го разбере она што го видов. Исповедам пред Бога: кога бев со Јован (Богослов), кој светеше меѓу апостолите како Сонцето на небото, (и) кога бев однесен пред лицето на Пресветата Дева, искусив неописливо чувство. Пред мене сјаеше некој боженствен блесок, кој го закова мојот дух. Го осетив благоуханието од неописливи мириси и се исполнив со таков восхит, што телото ми ослабна, а духот не можеше да ги издржи тие знаменија и знаци на вечно величие и небесна сила. Нејзината благодат ми го исполни срцето и ми го потресе духот. Да не ми имаше кажано, ќе си помислев дека Бог е пред мене. Невозможно е да се стои пред поголемо блаженство од ова кое го видов.

Гревот е, пред сѐ, духовна и метафизичка појава. Коренот на гревот е во мистичната длабочина на духовната природа на човекот. Суштината на гревот не е во нарушувањето на етичките норми, туку во отстапувањето од вечниот Божествен живот, за кој е создаден човекот и за кој е природно, т.е. по својата природа, повикан.

Уште од самото основање на Светата православна, соборна и апостолска Црква, псалтите завземале значајно место во богослужебниот живот на ранохристијанската Црква. Во житието на св. Игнатиј Богоносец - епископ Антиохиски читаме, дека тој го вовел во својата диоцеза антифоното пеење, односно пеењето на две певници. Тој тоа го сторил по примерот на самите свети ангели,...

И ете, уште еднаш, во овие 2015 години постоење на Христијанство ни претходи еден неизбежен ден за целото Православие, меѓу другото и ден посветен на љубов кон оние кои повеќе со телото не се помеѓу нас, односно задушница.    Многумина и овој пат ќе излеземе со полни кеси со убаво јадење и една скромна пченица, со малку  вино, со кои ќе ги закитиме гробовите од нашите предци, чекајќи го нервозно свештеникот,...

Преподобниот старец Амвросиј Оптински (чиј спомен го славиме денес), им предлагал на оние кои се обрнувале кон него во најразлични маки и неволји, посебни кратки молитвени правила, според силите на секој христијанин. Старецот, од својот опит знаел, како дејствуваат тие молитви, како го зацврстуваат раслабениот дух на човекот, како се срушуваат непријателските напади,...

Малиот вход означува почеток на проповедта на Спасителот за Царството Небесно. Поради тоа, ѓаконот го носи напред светото Евангелие. Големиот вход го означува доброволното одење на Исус Христос на Крстната смрт, за да ја принесе Искупителната жртва. За време на Божесвената литургија во спомен на тоа се принесува бескрвна жртва.

Името на кондакот е поврзано со една случка од животот на свети Роман Слаткопевец. Тој бил родум од Сирија, а како ѓакон служел во Бејрут. При императорот Анастасиј I (491-518) служел во Константинопол, каде со тек на време станал псалт во црквата Света Софија. Но, не бил талентиран за пеење. Неуспехот го разжалостувал. Тој силно се молел на Пресвета Богородица.

Првата опасност го очекува оној, кој започнува да чита православни книги, се занесува по нив, но погрешува во нивното применување во сопствениот живот. Свети Игнатиј Брјанчанинов (кој заедно со св. Теофан Затворник може да се наречат патеводна ѕвезда за денешниот век) напишал книга под наслов „Принос до современото монаштво“: до неговите зборови треба да се прислуша секој православен човек од нашето време.

Што да правиме, кога не можеме да ги промениме надворешните околности? Ако ги вложиш сите можни усилија, бараш решение, дури и молиш за помош од оние, кои можат да помогнат, и се молиш, се разбира, а сè останува по старо? Или уште полошо – ситуацијата воопшто, никако не зависи од тебе. Што тогаш? Да продолжиш да униваш, додека преуспеваш „во злото“?

Од првиот ден на своето монаштво тој се подвизуваше во секојдневно бдение, проследено од мноштво метании и солзи од љубов, пролевани не само за Бога, туку и за сиот свет. Неговото бдение секогаш беше сеноќно и завршуваше на полноќ со секојдневна Божествена Литургија, во текот на која тој спомнуваше стотици имиња на живи и упокоени луѓе.