✤✣✤

Ако не сте внимателни тој (гаволот) ќе ја одземе д вас љубовта која ја имате за секој човек одделно. Вие исто така треба да си простите еден на друг повеќе пати, и да продолжите да се молите.И така Светиод Дух ќе ги тера подалеку од вас тие демони, затоа треба да знаете сите демони од пеколот се пуштени на лицето на земјата.Каде и да видат дваица или троица Православни тие одат таму и се обидуваат да ги нападнат... и ги измамуваат многу...А тоа е затоа што сме многу слаби Христијани.

Ние не сме како православците од старите времиња.Сега повеќе намаме сили. И за нас постои само еден пат а тоа е смирението.Јас на секого му кажувам, како еден Отец мене ми кажа: Секогаш кога ќе влезам во Црква, јас треба да мислам како  сите во таа Црква се подобри од колку јас самиот. Исто така треба да зборувам кратки молитви во мојот ум.„Господе прати ми го покајанието.“Така да секого го гледаме дека е подобар од нас,да се молиме и да ја слушаме Светата Литургија, потоа дома да се вратиме во мир, и тогаш Светиот Дух нема да ме напушти.

Годината на страдање допрва почнува...Ако јас отидам во Црква и почнам да судам за другите и да ги гледам од високо, јас можам да паднам и тагаш Светиот Дух ќе ме напушти...и тогаш неволјите ќе почнат да доаѓаат...А всушност сакам да ви кажам дека мораме да продолжиме да се молиме, и да ја сочуваме нашата вера здраво и вистинито. Кога ќе почнам да се молам, јас морам да немам ништо лошо спрема никого. Ако другите имаат нешто против мене, тоа е нивен проблем. Јас немам ништо со тоа. И никогаш да не враќам зло за злото. И кога ќе почнам да се молам, јас морам да се молам за сите кои ме замолиа да се молам за нив.И така Господ  Бог нема да не остави. Но постои една работа која сакам да ви ја кажам а тоа е, Христијаните кои имаат свој духовен татко се многу благословени. И ако имаат свој Духовен Татко, јас верувам дека Госод Бог ќе ги спаси нивните души преку тој Духовник. Затоа што ние добиваме олеснување преку исповедта на нашите гревови.И тогаш Господ Бог нема да не напушти ако имаме смирение. Ќе ви го кажам ова дека последните денови се приближуваат...да годината на страдањата  допрва почнува, трагедија голема. Кој и да се разбудил нема ништо поубаво отколку да почне да  плаче. Ама да не плаче за ова што се случува во светот, туку да плачеме за она што не чека од другата страна. Овој живот поминува  бргу со искачувања и паѓања. И ненадејно  се наоѓаме на крајот на патот...

Ми се  чини како да беше вчера, кога бев запрашан “Како си момче? И не по некое долго време, „Како си старче?. Имам чувство како да немав доволно време да одраснам...Но  јас ќе ви  кажам, нашиот живот е како ова : За некои постои радост на крајот на патот, а за другите постои тага, мачење...

✤✣✤

Некој дојде кај мене со деца да ги благословам. Мало девојче од 5 години плачеше...Во тоа време тука беше нејзината мајка и другите верни личности...и малото деволче прашало: „Мамо каде ми  се браќата, каде ми се сестрите? Другата жена рече:„Остави ја на мира..замолчи...“ А некој друг и рече:„ Замолчи, твојата мајка ги абортирала.“ Најголемо страдање е за тие личности што ги абортирале децата...но не треба да очајуваат. Треба да се покајат и да им биде жал што тоа го направиле. Да продожат да се молат, да бидат понизни, и секако да ги исповедаат тие гревови...Господ Бог нема да не напушти, но потребно е многу смирение.

 .Приметив кога  се молам понизно  Светиот Дух брза да ми помогне. Ама ако јас немам доволно смирение, тогаш напаста доаѓа  да ме нападне.Го приметив и ова...нам што и да ни се случи, не треба за тоа  никој друг  да го обвинуваме за тоа, туку да речеме „ова е заради моите гревови“. И ова да го кажеме себеси,  јас ќе се понижам,и  ќе се молам со сето срце. И Господ за се ќе се погрижи. Господ многу ги сака послушните .Зарем не го приметивте ова? Сите Светии имале смирение....И оној кој за себе ќе рече дека е свет е обземен од ѓаволот .И така каде се светиите... Тие никогаш себе си не се сметале за добри; Тие себе си се сметале за безначајни. за земјена прашина.  Значи, кога ќе слушнеме дека некој се претставува како светител, знајте кека е излажан од ѓаволот.

Бог многу го сака понизниот човек, и Тој му ги простува неговите гревови. Господ сиот е добар.Но Тој не ја простува гордоста.Тој ги простува сите гревови, но Тој не ја простува гордоста. И горделивиот човек паѓа во прељуба и Светиот Дух го напушта. И кога ќе разбере дека паднал, тој добива главоболка, и тогаш можеби тој  научил што значи смирение. Тоа е така. И да би се избегнало напуштањето на Светиот Дух, ние мораме ова да го имаме во умот, дека секој е подобар од нас, дури и најгрешниот.

И кога ќе сакам на некого да кажам некој груб збор  за да би се осветил, ќе го кажам ова на навредливите мисли: „Јас ќе му кажам, ама не денес! Ќе му кажам утре.“ А утре ќе се молам и ќе чувам стража, и Светиот Дух ќе ги брка од мене духовите, а утре на таа личност ништо нема да и речам. И јас ќе чувствувам задоволство што го победив злото во мене.Тоа е така.

Господ нека ви помогне.

✤✣✤

Многу почитуваниот  осудесети четри годишен румунски старец отец Прокл (Ницеу) живее како  пустиник на падините на едно далечно карпанско село, каде не работат мобилните. Посетителите ги прима во една мала древна колиба, во која се наоѓаат две дрвени клупи, дрвен стол,  големо буре во кое се наоѓа послужувањето за гостите, и еден sид целосно покриен со икони.

✤✣✤

  Еден ден отец Прокл ја напуштил Слатина за да оди во ридовите Немати, да живее како подвижник. Ова беше неговиот прв обид да се повлече во тишина. Никој од браќата не знаел дали за тоа добил благослов од својот духовен отец. Отец Клеопа рече дека можеби го добил благословот, но ако не го добил, тогаш наскоро ќе се врати. Токму тоа и се случи. По три дена, отец Прокл се вратил и раскажал како, штом си изградил колиба на работ на чистината, му дошле стадо диви свињи. Од младоста и неискуството, отец Прокл не видел дека се демони во вид на свињи. Се фатил за стап за да ги тепа и избрка. Но, осум свињи го опколиле. Кога сфатил дека се демони поради нивниот одвратен изглед, отец Прокл од страв почнал да им вика на демоните. Демоните почнаале на него да  викаат.

Не можеше да се моли - зачудено стоеше со отворена уста. Тогаш врз него скокнала дива свиња и му го одгризла малиот прст на левата рака. Отец Прокл помислил  дека ако Бог го спаси од нив, тогаш без размислување ќе се врати во манастирот. Штом го помислил тоа, дивите свињи ги снемало. Отец Прокл слушнал глас кој го прашал зошто нема послушание и зошто го напуштил манастирот?  Кога се вратил во манастирот, на сите им го покажал одгризнатиот прст и им ја раскажал  лекцијата што ја научил.

✤✣✤

https://www.youtube.com/watch?v=XLqn80uz1aI

За Преминпортал: к.т.