Нашата приказна не носи во Драма, Грција за време на тешките години од Нацистичката окупација. Зимата од 1941 година беше многу сурова.
Еден од моите соседи, Танасис (Атанасиос) кондураџијата, едно многу ладно утро тргна на работа во својот дуќан. Тоа беше некаде после 8.30 сабајлето, кога беше дозволено да се движаат лугето.
Тој имаше многу убава навика. На патот кон работата, тој сопираше пред Црквата на Св. Никола која се наоѓаше на Градскиот плоштад, запалуваше свеќа и им се поклонуваше на Иконите.
Кога стигна пред Црквата тоа утро, тој забележа полу гол човек кој седеше на скалите и се тресеше од јака треска.
“Помогни ми“, тој му рече. “Се змрзнав до смрт“
Без двоумење Танасис ја соблече овчјата кожа која бече на неговиот грб и со неа го завитка непознатиот човек
“Ви благодарам многу“ рече човекот. Нека Господ те благослови во изобилие. “
Танасис влезе во Црквата, и бараше свеќа да запали но не најде ниедна.
Откога им се поклони на иконите, тој излезе од Црквата, се прекрсти.
Пред да тргне накај неговиот дуќан, се сврте да го побара несрекниот човек, но не го здогледа никаде.
Што беше зачудувачки, овчјата кожа бече оставена на скалите!
Зачуден, тој бараше на лево и десно, и не здогледа ниеден, се наведна, ја зема овчјата кожа и ја наметна на своте рамења, бидеки тој исто така се тресаше од ладното.
Овчјата кожа се беше потопла од бања, како што тој самиот покасно велеше.
***
Бидејки беше многу ладно тој ден, никој не влезе во неговиот дуќан.
Околу 3 часот , тој ги повлече на доле ролетните и замислено замина накај дома.
“Боже Мој, што ке јадеме денес? Трите мои деца, жена ми, мојата болна баба, на жена ми мајка и и многу други. И што да правам со ова овчја кожа, која ме топли многу? Што бидна со стариот човек? Зошто тој стана и замина наеднаш? “
Со тие мисли во главата, се врати дома. Куката беше топла и на масата беше поставено јадење од пржени тестенини.
“Од кај е сето ова? “ Тој запраша со чудење.
“Дојди и види“ му одговори неговата жена. “Погледни во нашата остава! Кога појдов таму оваа утро, Јас го најдов овој голем сад наполнет со пченкарно јадење, и оваа шише наполнето со зејтин. И не само тоа, под скалата, има две грстидрва за оган – доволно да не прекара на овој ладен зимски ден. Се прашувам, како овие нешта се најдоа овде? Кој ги донесе Танасис? “
И овој добар Хрстијанин одговори:
“Господ самиот прави чуда, моја жено. Но да не спомнеш ни збор на никому за ова, во спротивно ке ја загубиме Божјата благодат..“
***
И така немаше недостаток од брашно, зејтин, сол и дрва за огнот во тие страчни денови за време на Окупацијата.
Но не траеше долго. Само четиринаесет месеци. Бидејки толку долго несреќната жена на Танасис молчеше за оваа благодат од Господа. Само што се пофали на нејзините соседи на кои им помагаше од состојките дека Господ и ги оставаше во нејзината остава, Божествениот дар дојде при крај.
————
(*) Презвитер Стефанос К.Анагностопулос, Духовни рефлекции на Блаагодаттта ( на грчки) ( Пиреја2009, стр 246-248.
Превод: И.Г.
Извор: https://agapijtiveriopolski.wordpress.com/
