Кога Бог и твоето „спасение“ се претвораат во вознемиреност и опседнатост, тогаш нема да имаш никакво духовно искуство. Кога вознемирено очекуваш нешто, тоа едноставно не се случува. Кога опседнато прогонуваш нешто, тоа постојано ти се измолкнува како отпор. Св. Порфириј велеше: „Плаши се од отпорот на своето скришно јас.

 Затоа и постојат тие големи контрасти. Ќе видите луѓе, кои долги години се во Црквата и наместо да омекнат, стануваат се потврди, посурови, наместо срцето да им се шири, тоа се стеснува, наместо внатрешно да се откриваат, тие се сокриваат. Зошто станува така?-Затоа што постот, молитвата и сè друго прават, за да се почувствуваат добро и тоа не се љубовни односи кон Самиот Христос.

Непрестајната молитва е постојана поврзаност со Бог. Така треба да биде и така е, затоа што тогаш се наоѓам постојано во Неговото присуство.
Не може јас да бидам со Бог, а да гледам на друга страна; срамно е ако мојот поглед е свртен од Него. Бог секогаш е присутен тука, затоа молете се непрестајно.
Така секогаш ќе бидеме во контакт со Него! Како што нема живот без дишење, не треба да ја оставаме ниту молитвата, затоа што таа ни е насушна потреба дадена од Бога.

 Тоа што е очигледно, за секој нормален, е дека, во овој период, против Македонската Православна Црква – Охридска Архиепископија се води специјална војна чија цел е растурање на нејзиното единство. Препознатливи се експонентите на таа војна, како и оние кои со своето однесување, несвесно, ја помагаат таа војна. Таквите се игнорираат без збор. Тоа е војна однапред осудена на неуспех, но добра е за тренинг на сите нас. Проверка на зрелост пред формалната автокефалност.

Пoдгoтвeнo e срцeтo мoe, Бoжe, спрeмнo e срцeтo мoe (Пс. 56:7).
Блазe му на oнoј, браќа, кoјштo мoжe така да Му рeчe на свoјoт Гoспoд! Блазe му на oнoј чиe срцe e пoтпoлнo гoтoвo да ја слeди вoлјата Бoжја. Вo тoа e и пoдгoтвeнoста на чoвeчкoтo срцe, радoснo да ја слeди вoлјата Бoжја и да нe сe збунува сo никакви свoи пoмисли и жeлби.

 Поклониците забележаа дека сите икони на храмот каде и да се наоѓаа, на  балдахините или на олтарот, мироточеа.
Ѓаконот виде како поклониците  вадеа марамчиња и ги бришаа заштитните стакла на иконите од олтарот и марамчињата пожолтуваа од мирото кое течеше од  двете страни на стаклото и внатрешната и надворешната.
Големината на чудото беше таква што не оставаше простор за сомнеж. Не сфативме што се случуваше, беше нешто како сон како магла, но се случи.

Зборот болест (синоним за заболување - novso~, morbus) се среќава во сочувани текстови од 15 век па наваму, но без сомневање тоа е збор со уште постаро потекло. Етимолошкото значење на овој поим е од црковнословенскиот јазичен корен - болка,  што означува највпечатлив субјективен симптом на повеќето болести. Во црковнословенскиот јазик покрај називот - bolyznq доаѓаат синонимите: nemo{q и nedugq. Ова би можело да се преведе како неспособност за делување или немоќ. 

Сите помесни православни цркви и денес ги користат најповолните моменти и можности за нивното возобновување како автокефални цркви и патријаршии, па така и овие најнови случувања во православниот свет, во односите меѓу Цариградската патријаршија и Руската црква, во односите меѓу соседните земји на Балканот, ред е да ги искористи и нашата црква, вели во интервјуто за МКД.мк владиката Петар, кој е главниот преговарач со Цариград.

 Кога се молиш внимавај на мрзливоста, зашто молитвите на мрзливиот се празни зборови.
Не го криј од духовниот отец гревот што си го направил.
Кон сите биди пријателски расположен, но не прифаќај совет од секого.
Чувај се од лагата, зашто таа ќе го оддалечи од тебе стравот Божји.

Кондак 1
Избрана Војвотко победоносна, ние, слугите Твои, од вечната смрт избавени со благодатта на од Тебе родениот Христос, нашиот Бог, и со Твоето Мајчинско застапништво пред Него, благодарствена песна Ти воспеваме: имајќи сила непобедлива, од секоја беда и тага ослободи нѐ, за да Ти повикуваме:
Радувај се, Благодатна Богородице Дево, на сите тажни Радост.

Покрај научните, историски и литерарни аспекти на темата од собирот се испраќа и порака за спецификите на генезата на македонскиот народ и нација која деновиве е под директен напад од страна на Бугарија.
Колку научните позиции изложени од МАНУ се втемелени на цврста основа најдобро се покажува од фактор што по минатонеделниот научен собир нема никаква реакција од Бугарската академија на науките или од нејзини членови.

Ми пишуваш дека си имал стравови и панични напади, а подоцна како средновечна личност веќе имаш депресија. Истовремено велиш дека копнеeш за духовен живот, дека сакаш да се угледаш на подвижниците, на оние кои вложиле големи усилби и воделе сурови битки со себе за да го запознаат Бога. Додека го посакуваш тоа, истовремено не можеш да го постигнеш истото и тоа те разочарува, ја засилува твојата тага и вина. Сакаш одговор од мене.

Кога зборуваме за умно - срдечната молитва, ние се наоѓаме во срцето на таканареченото мистично богословие, т.е. во срцето на православното богословие. Со умно - срдечната молитва се постигнува, но и се изразува единството и заедницата на човекот со Бога.
Кога човекот ќе стекне единство со Бога, тогаш веднаш почнува срдечната молитва. Свети Василиј Велики е карактеристичен во

Дете, кога одиш во црква, се помируваш со Бога и кога ќе го направиш тоа, зарем не разбираш дека Тој ќе ти ги даде сите благослови на Авраам? Пред да дојдеш кај мене, немаше добар однос со Бога и му се спротивставуваше, беше далеку од Него. Јас ти го кажав коренот на нештата - ако се смириш со Бога, сè друго, едно по едно, ќе се реши. Така работите беа решени.
Нашето спасение е едноставно, тоа е со нас, со нашиот дом, Црквата е со нас, не треба да патуваме.

Сто години по смртта на Цепенков, со оглед на сложената меѓународна политичка ситуација во која не по наша вина се наоѓаме, неговите собрани материјали, кои во целост сведочат за нашиот македонски идентитет, јазик и култура, денес треба да бидат многу поактуелни од нивната актуелност во 20 век. Треба да сме свесни дека овој век треба да биде уште еден почеток, уште една реактуализација на нашето минато заради заокружување на нашата иднина, посочи директорот на Институтот „Марко Цепенков“ кој годинава одбележува 70 години постоење.

Тоа е големо прашање. Ние влеговме во Црква, за да се научиме да љубиме. Доколку сме исполниле сé, а сé уште не умееме да љубиме и не се чувствуваме љубени од Бог, тогаш сé, што сме достигнале, оди во заден план. На пример, постот. Тоа е добро дело, но за што тој ќе ти послужи тебе ако ти не љубиш? Светиот апостол Павел говори, дека и покрај тоа што ние сé правиме правилно, ако не љубиме, не сме постигнале, ништо (сп. 1 Кор. 13). Љубовта е над сé.

Но, во што се состои духот на секташтвото, против кој треба да се наоружаме со молитва и трезвеност? Тој дух е дух на душевна (не духовна) ревност. Тоа е – рационализација на верата, стражарење над чистината на верата и изгубената длабочина. Тоа е губење на љубовта. Поедини православни на секташки начин го штитат своето Православие, користејќи цитати од Светото Писмо или канони како стапови, спорејќи со секташите, та дури и со своите православни браќа (древни и нови расколи), штитејќи ја својата вера без надеж во Бога, без љубов кон човекот.

Затоа, не сакајќи да останеме без никаква реч, туку да оставиме едно макар и најмало сведоштво за неговиот досегашен крстовоскресен живот, ја составивме оваа скромна книга со фотографии од разни моменти од неговиот живот и кратки соодветни текстови. Поводите за издавањето на книгата се достојни за спомнување и одбележување: 1000 години од основањето на Свештената Бигорска Обител, 50 години од раѓањето по плот на Старецот и 25 години од неговата монашка и свештенослужителска дејност.