“Татко ми често купуваше обични производи од сиромашните луѓе по високи цени,иако не му требаа во тој момент.Понекогаш дури и плаќаше повеќе за нив.Заради оваа негова навика го прашав зошто го прави тоа? Тогаш ми одговори:“Тоа е добротворност обвиткана со достоинство, дете мое.”

Непрестајно внимавај да не згасне во тебе духовниот живот, духовното умување. Размислувај почесто за сето она што го читаш и пееш или слушаш во црквата, или понекогаш дома. Живеј со животот на светиите, со молитвата, со нивниот ум, нивните добродетели: кротоста, смирението, незлобливоста, нештедењето себеси и одрекувањето од себеси, од својот спокој,

Но, во што се состои тогаш смртта на душата? Во напуштеноста од Бога. Исто како што во присуство на светлина не може истовремено да постои и темнина, но кога светлината ќе го напушти местото настанува темнина, којашто своето постоење не го добива од светлината, туку од она што ја попречува – од сенката. Исто така, кога Бог...

На сѐ ќе се потсетиме, за сѐ ремајндер ќе вклучиме, за сѐ ќе ни текне, ама за верата наша, за храмот наш, за нашиот православен живот, за нашето бивање и пребивање во Бога, ќе заборавиме… А сѐ ова обратно да биде, нема да биде проблем. Со чиста вера, со чисто срце, со силна вера, со права вера,

Пресветата Дева, престојувајќи во храмот... со внимание и во непрестајна божествена молитва, Таа целата Своја стана и воспостави нов и неискажлив пат кон Небото, којшто јас ќе го наречам ’молчание на умот‘. И предавајќи го Својот ум на ова молчание, ја наткрили сета твар, и подобро од Мојсеј ја виде славата Божја,

 Еден од клучните моменти за нашиот однос со останатите луѓе е невербалната комуникација. Додека разговараме со другите, ние процесираме многу сигнали: израз на лицето, тон на гласот, гестикулации на рацете и телото, контакт со очите, па дури и физичката оддалеченост од соговорникот. Овие невербални знаци се „душата" на нашата интеракција со другите луѓе.

Ние пред малку покажавме четири вида сиромаштија, од кои се раѓа овој особен плач:во мудрувањето, во воздржувањето на телото,во световната состојба и во искушенијата, кои доаѓаат однадвор.Но,никој од вас, кога го слушате ова, да не мисли дека се тие и вистински разделени меѓу себе,зашто тие обично сите заедно ..

Радувај се, Дево, Ти која го роди божествениот Младенец; Радувај се, Јагне кое го роди Јагнето Божјо кое на Себе ги зема гревовите на светот; Радувај се, Очистилиште топло.

Пресвета Богородице, спаси нѐ!

Сметам дека начинот на кој пристапуваме кон Светата Причест е термометар на нашата вера. Како што зборувавме дека термометар на нашата вера е молитвата, сега, пак, велам: вистински термометар е дали ќе заигра нашето срце при причестувањето. Молитвата е љубов кон Бога, и Светата Причест исто така е љубов..

Прифаќањето на Божјото слово за нас, прифаќањето на Божјата волја за нас и прифаќањето на Божјата промисла за нас, со смирение и благодарност, истовремено значи и наше отворање и наше прифаќање на Божјата благодат. Следствено, тоа значи и наше исцеление, и душевно и телесно.

Бог е оган, кој ги затоплува и разгорува срцата. Кога во нашите срца го чувствуваме студот што доаѓа од демонот, - бидејќи демонот е студен, - да Го призовеме Господа и Он ќе дојде и ќе го затопли нашето срце со љубовта кон Него и кон ближниот. И пред топлината на Неговото лице, ќе биде истеран студот на непријателот

Ми се чини јасно е дека сето страдање на овој свет никако не може да Му се припише на Создателот на светот. За чудо, луѓето не го избираат она што е подобро, туку нешто средно. Не кажувам полошо, туку средно. Меѓутоа, тоа средно, кога некој се фаќа за него и не сака да го прошири своето срце, тоа средно сепак станува тесно.

Камeнтeмeлник e Христoс Гoспoд. Јуда паднал на тoј камeн и сe разбил. Ирoд паднал на тoј камeн и сe разбил. Јулијан Oтстапник паднал на тoј камeн и сe разбил. Ариe паднал на тoј камeн и сe разбил. Oдрeкувачитe и тиe штo сe пoдбиваат сo Христа паѓаат на тoј камeн и сe разбиваат какo грнчарски садoви.

„Доколку имаш душа облечена во облеката на ненаситност и алчност, соблечи го вреќиштето, отфрли го блудот и облечи се во светлата одежда на целомудрието. Те убедувам – пред да дојде Женихот на душите наши и ја виде твојата парталава облека, имаш доволно време да ја смениш, бидејќи ти се дадени четириесет дена за покајание.“ (Св. Кирил Ерусалимски)

Како дел од активностите за  одбележување на Европската година на културното наследство, денес во Археолошкиот музеј на Македонија  беа промовирани петнаесет нови изданија (десет на македонски и пет на англиски јазик)  од едицијата „Најзначајните вредности на културното и .

Колку човекот станува подуховен толку помалку права има во овој живот. Должен е да трпи, да ја прима неправдата, да ги прима лошите зборови од другите. Еден никаквец (расипан човек) којшто е далеку од Бог има многу повеќе права: да напаѓа и да вика и да постапува неправедно.

Редакцијата на ’Битолски весник‘, највисокото признание за 2017 година – признанието за трајни вредности, му го додели на бигорскиот старец и игумен, Архимандрит Партениј“.

По врачувањето на наградата, отец Партениј се обрати кон присутните со кратко поздравно слово:

Грешките се неминовни кај оние што работат. Но грешките се и за поправање. Нив можеме да ги поправиме единствено на добар начин, посебно за нас во Црквата. Ништо не е добро, ако се постигнува на лош или погрешен начин. Работите се поправаат и менуваат суштински, ако ги прифатиме како свои и лично се менуваме на добро.

Како слана падната на лист провеан
Како искри бисерни на зимско платно
Како водопад од страни со лилјан обвиткан
Како магла прелеана од сончево злато
Такви се утрата мои

Духoвнитe луѓe судат пo духoт, а тeлeснитe пo тeлoтo. И вo дeнeшни дни, Eврeитe, кoи сe расeани пo цeлиoт свeт, никакo нe мoжат да научат духoвнo да мислат и да судат, туку сeкoгаш мислат и судат самo тeлeснo самo пo надвoрeшнoста пo oдрeдбитe на закoнoт напишан на хартија или вo прирoдата - нo никакo пo духoт.