Боже, Кој во минатото си говорел на татковците наши, пророците и светите на Црквата Твоја, говори ни и нам преку Синот Твој, Исуса Христа. Отвори ги срцата наши, та преку твојата помош непрестајно да го слушаме словото и да ја твориме волјата Негова. Амин

Но светиот Григориј имајќи го опитот на аскетите на Света Гора и на сите свети Отци на Црквата ни, се спротистави на оваа прелест, на рационализмот на западниот Варлаам,

со Православната вистина, дека Христијанинот не само со умот,

туку со целото негово битие може да го прими искуството на Благодатта Божја.

Боже, со Својата голема милост и љубов погледни на нас, луѓето Твои,

за Твојата благодат секогаш да нè поучува, води и го сочува нашето тело и душа, Ти,

со Синот Твој и Господ наш, Исус Христос. Амин.

  Нема проблем, и да се појават скитање на мислите и збунетост во умот, не треба да бидеме невнимателни,

бидејќи непријателот напаѓа и за миг нè совладува.

Во истиот миг да се вратиме на молитвата и да ì се вратиме со радост!

Послушајте што рекол блажениот апостол: „Да го забораваме она што е зад нас, а да се стремиме кон она што е пред нас“.[1] Размислете, возљубени: светиот пост трае седум недели, а најпочитувана од сите е седмата, којашто се именува и ‘велика’ Но таа не е поголема од другите поради тоа што има повеќе часови, туку поради тоа што во неа се извршиле големи тајни – односно страдањата на Господа.

Боже, биди милостив кон мене грешниот. Исцели ја мојата душа и помилуј ме.
Молете се едни за други за да се исцелите!
Молитвата која е со вера ќе го избави страдалникот... (се изговара името).

Амин.

Човечкото тело беше земено од земјата, но не е создадено за земјата. Падна во распадливост, но не беше создадено за распадливост. Тоа е создадено, украсено од Создателот за вечноста и вечното. Тоа веднаш по содавањето беше оживеано од бесмртната и света душа, заедно со неа вознесено од земјата во светол рај за

Социолозите и антрополозите, религиозни и нерелигиозни како Диркем на пример, одамна објективно и научно докажаа дека празнувањето на празниците припаѓа на најдлабоката и првобитна основа на човечката култура и живот. Од историјата не е позната ниту една човечка цивилизација која не празнувала празници.

Како да не се срамуваме од небото и од земјата ние, кои сме купени со пречесната Христова крв, пак да се враќаме назад? Како да не црвенееме пред себеси затоа, што однадвор се покажуваме светли и убави, а однатре сме исполнети со секаква нечистотија? До кога ќе куцаме на обете нозе?

Црквата многу правилно и мудро ги повикува сите нејзини членови да се подвизуваат, т.е. да влезат во процесот на доброволно лишување (какво и да е тоа) за постепено да се одвојат од земните работи и да се исполнат со љубов кон небесното. Сепак, многу луѓе се спротивставуваат на овој призив за подвиг.

 - Госпоѓооо, знаете што добивте? Фрустрации, госпоѓо, фрустрации. Порано бевте госпоѓи, ве зимавме, враќавме, дома во 3, ручек. Ќе одморевте, кафе со комшиВката, фризер и слично. Сега сами возите, сВе некаде идете, сВе нешто се м'кнете и сВе сте бе нешто нервозни. Затоа, госпоѓо, фрустрации. Тоа добивте.

Тоа е пример на неверојатна Мајка, која нема потреба од плач, крици, губење на свеста, од женска разнежнетост и утеха. Таа добро знае, дека Нејзиниот Син се распнува доброволно, исполнувајќи ја волјата на Небесниот Отец. Таа го преживува тоа мачно Таинство во молк. Не се подигнува против жестоките распнувачи, не бара справедливост, продолжува да ја носи надежта, надминувајќи се Себеси.

И како што се вели во Светото Писмо: Не е добро за човекот да биде сам, да му создадеме другар. Себлагиот Бог, Кој го создал човекот за блаженство, ја создава Ева, најблискиот сожител на Адам во рајот.
Жената – пријател, зема живо учествo заедно со мажот во нивниот заеднички живот во рајот.

Драга мајко.
           Сурова си што упорно ми ја одбивате молбата да излезам од овој завод за душевно болни. Би била бескрајно среќна да започнам нов, обичен живот, и сè би прифатила да правам. Ноќва не спиев, смрзнувам овде, прстите ми треперат дури и перото едвај го задржувам во дланките.

Литургија во Недела на Православието во Соборниот храм

На 3.3.2022 година, во Недела на православието, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан отслужи Света Василиева Литургија во Соборниот храм „Свети Климент Охридски“ во Скопје.
По Литургијата се одржа свечена Духовна академија.

Лошите работи сакаат да имаат власт над човекот и да го поробат. И тој веќе нема сили да се насочи кон својата најважна цел, да се стреми да Го достогне Бог. Тие го оддалечуваат човекот, го менуваат, го водат на разни страни. И тогаш човекот душевно се оптеретува, комплицира и затоа е неопходно да се ослободи од тие внатрешни состојби.