Како што телото и главата сочинуваат еден човек, така се едно Црквата и Христос. Како што нашето тело е нешто едно, иако се состои од многу делови, така и ние во Црквата сите сочинуваме нешто едно. Иако Црквата се состои од многу членови, сепак тие се едно тело. Еден Дух составил од нас едно тело и нѐ препородил,

Демони не можат да изгонуваат во секој поглед раслабени луѓе. Демони може да изгонува од другите само оној што претходно го очистил своето срце од страстите и со нив поврзаните демони од таму. И, ако забележавте, демонот покажува најмногу сила пред да биде изгонет. Познато..."

Како што е неопходно умот да се чува од незнаење, исто така е потребно да се чува и од многубројни празни знаења и љубопитства. Зашто, ако умот се полни со многу знаење, не исклучувајќи го тука ни суетното, непотребното и штетното знаење, ќе стане неспособен

Од устата твоја како светлина огнена
блесна благодатта која ја просветли вселената.
Ризница на несреброљубие за светот стекна,
а нам ни ја покажа висината на смиреномудрието.

 146.Што говори Светото писмо за едносуштноста на Отецот и Синот?
    Во Светото писмо Самиот Исус Христос за Себе и за Бог Отецот вели вака: Јас и Отецот едно сме (Јн. 10, 30).
    147.Што значи: преку кого сѐ стана?

„Го прашале старец Илија: Колку вида на другари има?
- Четири - откако размисли, одговори тој.
1. Има другари, како храна - од нив имаш потреба секој ден.
2. Има другари, како лек - ги бараш кога ти е лошо.

"Гледате, за разлика од нас кои и да сме просветлени, а не сме, можеме само да претпоставуваме и да нагаѓаме што, кога и каде ќе се случи, Богочовекот Христос точно знае што, кога и каде ќе се случи и за Себе и за сите останати – бидејќи и раководи со сѐ: „Во тој ден пристапија некои од фарисеите и Му рекоа:

 Како пастир на словесните овци најпрвин се потруди да ја исчисти ереста, која тогаш го вознемируваше Христовото стадо. Таа ерес беше основана од некој Петар викан ‘Волко-Петар’, односно Кнафеј, Антиохиски псевдопатријарх. Тој се дрзнал на Трисветата песна да ѝ ги додаде хулните зборови: Свети Боже, Свети Крепки, Свети Бесмртни, Кој си се распнал за нас, помилуј нè, – како во нашиот Господ да пострадало Божеството[3].

Овој труд содржи 14 поглавја во кои се опфатени повеќе векови творештво, од најстарите сочувани Слепченски ракописи, пергаментни и хартиени ракописи, Слепченски поменици, ракописите од поедини слепченски книжевници како Висарион, Пахомиј, Матеј, Сисој и др. до ракописи од XVII век, и старопечатни црковни книги.

Поради милоста своја Бог се овоплоти,
о блажен Јоване,
поради љубовта своја Христос
на крсна смрт се предаде,
а душата твоја во своето сиромаштво,
со Него се обогати.

Свеченото отворање на Фестивалот ќе биде на 25 ноември, сабота, во 21.30 минути со српскиот документарно-игран филм посветен на големиот Светител Јаков Тумански, на Coolture- Србија, ЛХС студио, Артпроект тим и УТС продукција, а чиј продуцент е и г-дин Милан П. Киќевац, кој по овој повод има и интервју за МИА.

Кај мнозинството луѓе, душата е потчинета на телото и се стреми кон тоа, да служи на неговите страсти, наклонета е кон презаситен живот со многу задоволства. На оваа душа треба да ѝ се погубат, истребат сите нејзини ниски телесни барања, кои го сквернават и телото и самата душа.
Свети апостол Павле се обраќа на Римјаните кои поверувале во Христа,

Немој да се мачиш со завист, бидејќи со тоа не го запираш успехот на оној кому му завидуваш, туку само си ја ставаш душата во пеколот. Немој да се мачиш со омраза дури ни кон најголемиот непријател, бидејќи со тоа не му наштетуваш на оној кој го мразиш, туку само си ја разјадуваш душата.

 Како собеседник на Бесплотните,
и соподвижник на мачениците,
ние кои со вера се собравме те пофалуваме, Мино.
Измоли од Бога мир за светот и
за душите наши голема милост

 Се сеќавам на нешто што ни го зборуваше старец Порфириј. Тој сакаше да ми објасни како Е МОЖНО да му се помогне на човека, а потоа истиот тој човек кому му е помогнато не само да се расрди и да не му помогне, туку за возврат да му наштети на оној којшто му помогнал. Старецот велеше: „Тоа е нешто што е природно.“ Го прашав: „Природно?“ „Да мил мој.

 „Памтењето на злото е како трн забоден во душата“.

Тогаш зошто го памтиш злото, зошто носиш трн во душата,

зошто се гневиш кога полесно е да простиш,

да заборавиш и да сакаш, отколу тој јад да го носиш во себе?