·Тоа ли се луѓето, кои одат во Божјиот храм и се молат заедно со тебе на Господа? Ако се тие, зошто оделе во храмот?
Очигледно, само поради навика, а не по желба на, благодарното на Христа Спасителот, срце. Очигледно не се молеле на Бога, не си ги приближиле срцата кон Него, туку се приближиле до Него само со својата уста

Ах, Господе Боже наш, народ не те послуша,
наместо Љубов власт над себе од човек побара,
да го води на каде не сака, да не се прашува каква е Божјата волја.

Славата на земното звање оставајќи ја,
Царството Небесно си го наследил,
со капки крв како со скапоцени камења

Ако те наклеветиле, на доброто ти одговориле со зло, не држи зло во срцето.

Прости и радувај се, што благодарение на тоа,

за неколку скали си се приближил до Бога.

„Испитувајќи што му е најпотребно на молитвеникот за да беседи со Бог, по кој пат доаѓа молитвата, Богородица го пронаоѓа свештеното тихување..., оддалеченост од светот, заборав на сè земно и стремење кон божествените откровенија, избор на ’подобриот дел‘. Открива дека ако

Едно објаснување би било дека многу малку животи Му се предаваат на Бог; многу малку луѓе Му дозволуваат на Христос целосно да владее со нивниот живот – и тие не се попречени од стравот на забраната, туку од измамничката лага на самољубието, која како плевел расте во нивата на животот.

Втемелен на покајание, излив на умиление,
пример на утешение и на духовно совршенство
беше твојот рамноангелен живот, преподобен.
Оче Јоване, кој во молитви и пост и солзи пребиваше,
моли Го Христа Бога за нашите души.

НЕРАКОТВОРНИОТ ОБРАЗ НА ГОСПОД ИСУС ХРИСТОС
и ЖИТИЕ НА ПРЕПОДОБНИОТ ОТЕЦ НАШ ЈОАКИМ ОСОГОВСКИ
Вo oна врeмe кoга нашиoт Гoспoд гo прoпoвeдал Eвангeлиeтo и исцeлувал сeкoја бoлeст и сeкoја нeмoќ на луѓeтo, вo градoт Eдeса, на брeгoт на рeката Eуфрат, ималo нeкoј кнeз Авгар, цeлиoт прoкажан сo губа. Тoј чул за Христа, Исцeлитeлoт oд сeкoја мака и бoлeст, па гo испратил нeкoј живoписeц Ананија вo Палeстина сo писмo дo Христа, вo кoe Авгар Гo мoлeл Гoспoда да дoјдe вo Eдeса и да гo исцeли oд губата. Вo случај Гoспoд да нe мoжe да дoјдe, кнeзoт му нарeдил на Ананија да гo живoписа ликoт Нeгoв и да гo дoнeсe, вeрувајќи дeка тoј лик ќe му гo пoврати здравјeтo.

Презвитеру Христов Мироне,
оној кој телото твое го соголи,
не можеше на душата да & напакости,
туку слава поголема во Божји очи ти вознесе.

Богоносен оче наш Јоакиме, си се јавил како жител на пустината, ангел во тело и чудотворец. Откако преку пост, бдение и молитва прими небесни дарови, ти ги лекуваш болните и душите на оние што со вера ти пристапуваат. Слава на Оној што ти дал сила, слава на Оној што те овенчал, слава на Оној што преку тебе сите ги лекува.

На островот Кефалонија се случува чудо на денот кога се празнува Успение на Пресвета Богородица. Во Црквата во Пастра на островот Кефалонија за празникот Благовештение верниците донасаат бели кринови и ги оставаат на иконата на Богородица. Тие кринови после празникот се ставаат под стаклото на иконата и без вода и земја

И колку славно било Нејзиното успение! Со каква светлина сјаело Нејзиното пречисто лице. Колку прекрасно, неописливо, неспоресливо благоухание извирало од нејзиното пречисто, приснодевствено тело, како што пишува св. Дионисиј Ареопагит, кој бил на Нејзиното погребение! Какво сладосно, ангелско пеење слушале верните! Како боговдахновено го прославил Нејзиното успение особено светиот свештеномаченик Јеротеј, апостолски ученик! Славен крај на славниот земен живот на Приснодевата!

Богородице, и во раѓањето си го сочувала девството,
а по своето успение не си го оставила светот,
туку си се преселила во животот,
Мајко на Животот,
и со твоите молитви ги избавуваш од смртта нашите души.

Стоејќи помеѓу Бог и целиот човечки род, единствено Она го направи Бог Син човечки, а луѓето синови Божји, ја направи земјата небо, и го обожи човештвото. Единствено Она меѓу жените стана Мајка Божја по природа надминувајќи ја секоја природа. Преку нејзиното неискажливо раѓање

Многу е важно правилно да разбереме и да ги запомниме зборовите на тропарот на великиот празник на Успението на Пресвета Богородица: „... По Успението не си го оставила светот, Богородице...’’.
Нејзината смрт не беше иста како смртта на сите луѓе, за кои се пее во вториот Антифон на Литургијата: „Излегува духот негов и тој се враќа во земјата своја: во тој ден исчезнуваат сите

Вие – Царице небесна
Ти ѕвездо водителка
Вие трепет ангелски
Ти познание кое јасно си.

Како да те именуваме
кога за друга светлина човечка не знаеме,