Страдања која нам изазову људи, слађа су од свих сирупа којима нас нуде они који нас воле. Видиш, Христос у блаженствима не каже: „блажени сте, када вас хвале“, него „блажени сте када вас срамоте“ (Мт. 5, 11), нарочито када притом лажу. Када срамоћење није праведно, човек стиче благо небеско. А када је оно праведно, онда плаћа (искупљује се).

На 7.7.2023 година, ден кога Црквата гo прославува Рождеството на чесниот славен Пророк, Претеча и Крстител Господов Јован (Иванден), Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г. г. Стефан богослужеше и проповедаше на Светата Литургија во храмот посветен на рождството на св. Јован Крстител во Бутел.

И јас ги благословувам и не ги колнам. Непријателите повеќе ме истуркаа во Твојата прегратка, отколку пријателите. Пријателите ме врзуваа за земјата, непријателите ме одврзуваа од земјата, и ги рушеа сите мои надежи во земјата.
Тие ме правеа странец во земските царства и непотребен жител на земјата.

Во денешно време човекот често чувствува тага, очај, тромост, мрзливост, душевна здодевност и сите останати сатански состојби.
Тагува, плаче, меланхоличен е, не се грижи за своето семејство, троши многу пари на психоаналитичари и лекови.
Сето ова луѓето го нарекуваат несигурност, а православието верува дека станува збор за

   Но знајте дека Црквата е исто така бојно поле кадешто копјата ги кршат силите на рајот (доброто) и пеколот (злото). А ние, пак, свештенослужителите и секој православен христијанин индивидуално, уште при крштението постануваме избрани Христови војници, кои, мора да се изјаснат, да застанат на страната на доброто и вистината, и

Можеш се и разболети ако се непрестано вређаш и љутиш се на друге.“Нађи мир у души својој, и хиљаде око тебе ће се спасти“, рекао је свети старац, мислећи да ако не узвраћаш злом за зло, не осуђујеш друге и не обраћаш пажњу на туђе речи, већ будеш „мртав за све“, нећеш код других изазивати агресију.

„Да застанеме, браќа, во домот на нашиот Бог и во дворовите Негови, и да ги прославиме Неговите величија и чудеса, зашто е дивен во Своите светии, кои се покоруваат на Неговите заповеди. Со нив и Наум пречудниот се радува“ (песна од канонот на Утрена на преп. Наум Охридски Чудотворец).

На 3.7.2023 година, во денот кога Црквата го прославува светиот отец наш Наум – Охридскиот Чудотворец и основоположник на словенското монаштво, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан богослужеше и проповедаше на Света Архијерејска Литургија во храмот посветен на свети Наум во скопската населба Радишани.

Да се има Бог во душата не е доволно за да се стане христијанин, - дури и многу од оние кои мислат дека Бог е во нивната душа, всушност го немаат Бог во душата. Да го имаш Бог во душата - значи постојано да се сеќаваш на Него и постојано да го насочуваш целиот свој живот кон Него, постојано да се обраќаш кон Бога преку молитвата и Тајните во Црквата. На тој начин, невозможно е да се носи Бог во душата без да се биде во Црквата.

Во тоа време, една сабота, Исус минуваше преку нивјето, а учениците Негови огладнеа, па почнаа да кинат класје и да јадат. Фарисеите, штом го видоа тоа, Му рекоа: „Ете, учениците Твои прават што не треба да се прави во сабота“. А Он им рече: „Не сте ли читале што направи Давид, кога самиот тој огладне и оние што беа со него?

Крајот на светот не значи уништување на светот, туку негово преобразување... Ќе се огласат Архангелските труби. Тие ќе одзвонуваат во душите и совеста! Сè тогаш ќе ѝ биде јасно на човечката совест... Тој оган ќе се запали во секој човек: Гледајќи го Крстот, едниот ќе се радува, а другиот ќе падне во очај. Така луѓето ќе бидат разделени за миг. Само внатрешната состојба на душата на човекот 

Доцна вечерта, еден човек умира на креветот во својата куќа.
Тој беше напреднат во години, но не можеше да каже за себе дека соодветно се подготвил за смртта: предоцна сфати дека патот до вечноста започнува од раѓањето, а не на прагот на смртта ...
И така неговата душа страдаше и страдаше.

Бог ни има сѐ дадено – и постоење и живот; и толку многу постојано ни дава, што сѐ околу нас е дар Божји, и просто е неописливо. Само ние сме духовно слепи. Вообичаено, очите ни се отвораат – на ниво на душевност, кога ќе се соочиме со смртта. Давањето ни ги отвора и

Со благослов на Светиот архијерејски синод на Македонската Православна Црква – Охридска Архиепископија, на 29.6.2023 година, во Архиепископскиот Соборен храм „Свети Климент Охридски“ – Скопје, по завршувањето на Вечерната богослужба и на Молебниот канон кон Пресвета Богородица,

И целиот ден му поминуваше низ глава: принудното слетување на авионот, губењето на интернет во автомобилот, погрешното вртење. Сето ова се случило не само затоа што Бог ја слушнал нејзината молитва да и помогне, туку и тој лично да добие шанса да го напушти материјалниот свет, да свати дека Бог постои и да им помогне на луѓето кои немаат ништо друго освен МОЛИТВА и цврста ВЕРА и ВЕРБА ВО БОГА!

Упознала сам Стелу лета 1979. у фабрици чоколаде. Била је обичан радник; радила доста предано, више од 9 сати сваки дан. Сви су је искоришћавали, сви су јој наређивали, и она би без поговора одмах послушала, и увек са осмехом. Стела – овамо! Стела – тамо! Послодавцу је била врло драга зато што је била вредна и послушна.

Имам озбиљну и ретку болест. Парализован сам и могу само да померам очи. Али имам веома благословену технолошку помоћ – компјутерски систем којим пишем очима, односно користим екран компјутера само очима. Имам привилегију да комуницирам са пацијентима који пате од тешких болести попут мене. Интернет је алат који ми служи да кажем утешну реч, реч нашег

Отсекогаш луѓето сонувале за подобар живот. Многу неправди се направени во име на правдата. Многу ропства се воспоставени во име на слободата. Такви се приказните за еднаквост и слобода: на почетокот имаат призвук на бајка, потем се претвораат во сурова стварност. Историјата е полна соништа претворени во кошмари. Полна утопии претворени во дистопии.