Во животот на духовниот човек постојат денови и периоди кога тој во себе чувствува празнина, слабост на душата. Нешто недостасува и тој чувствува дека внатре во себе нешто напуштил, а не знае како да си дојде на себеси, како да ги поврати почетната сила и благодат што ги поседувала душата.

Не знае како да си ја поврати полнотата што ја изгубил.

Смртта за христијаните не е крај, не е исчезнување, туку е граница, премин, и почеток на вистинскиот живот, кој зависи од тоа, што сме посакувале во овој земен живот. Оној кој ја познал Вистината – Христос, и кој се трудел да се кае за сторените гревови, да не греши, да Го љуби Бога и ближните, да се причестува со Телото и Крвта Христови, таквиот уште во овој живот го започнал рајскиот живот, таквиот ја победил смртта заедно со воскреснатиот Христос.

Она што прво ни го носи молитвата е радоста. Мислиш дека си царско дете. Потоа, се богатиш во солзите. Сакаш да го прегрнеш целиот свет. И она што е со душа и она што е без душа. Сите луѓе ги гледаш како ангели. Впрочем, Апостол Павле кажува кои се плодовите на Духот: љубов, радост, мир, широкоградост, благост, добродушност, вера, кротост, воздржание (Галат. 5, 2).

А за колкава сума би се согласил да ти ги извадам очите? Или за колкава сума би го дал твојот слух?
Младичот не се согласил за никаква сума да ги продаде очите и ушите.
Тогаш учител му рекол:
- Гледаш ли мил мој, Бог ти дал такви дарови кои што ги надминуваат сите богатства на овој свет.

„Господ го познава срцето на секој човек, кое ако љуби и ќе простува, ако љуби и ќе се покајува, ако тоа го чини непрестајно ќе ја потврди верата во која живее, а со надежта која му е поткрепа во Воскресението и љубовта која е само Христова особина, а ние нели треба да се уподобиме на Христа, преку молитвите на единствениот човечки пример, Богородица и секогаш Дева Марија, и сите светии кои немале време за формалности,

Сите  Свети  Отци  го  почитуваат  смирението  како основа  на  секоја  добродетел.  При присуство на смирение во душата лесно се развиваат сите други добродетели. Но кога нема смирение, тогаш добродетелта престанува да биде добродетел, а светоста преминува во прелест; тогаш делата на милосрдието, подвигот на постот, умртвувањето на телото и тн., сето тоа се врши поради суета и сл.

Што велиме во храмот секоја вечер? „Светлино тивка од бесмртната слава, Светиот, и Блажениот, и Небесниот, Христе!“ Бог е тивка светлина, Он е  светлина која не те заслепува, не те уништува, не прави да се чувствуваш непријатно, туку убаво, комотно, прави да чувствуваш дека постоиш. Он не те брише за да може Он да постои, туку умира за да можеш ти да постоиш и постепено откриваш, дека сопостоиш заедно со Него и дури во Него.

На 24. 02. 2019 година, во  Неделата на блудниот син, кога го прославуваме споменот на светиот маченик Георгиј Кратовски и светиот Власиј, во храмовите на Австралиско – сиднејската епархија беа отслужени Свети Божествени Литургии, на кои верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.

Дали забележувате, дека полесно е да купиш икона и да ја поставиш на ѕид, отколку вистински да посветиш време за молитва пред неа. Тоа е еден вид „православното користољубие“ кое ги заменува сите овие дејства – како просење, барање, чукање и.т.н. Користољубието е дел од нашиот нормален начин на живот. Нашата култура нè има научно само да консумираме, односно да се здобиваме со предмети. Ние не ја добиваме храна, туку ја купуваме.

Цeлoтo Eвангeлиe учи дeка трeба да сe oстави пoмалoтo заради пoгoлeмoтo, минливoтo заради нeминливoтo, лoшoтo заради дoбрoтo, eвтинoтo заради драгoцeнoтo. Кoга Eвангeлиeтo нe би вeтувалo пoгoлeми врeднoсти, тoгаш кoј би гo oставил пoмалoтo?

Кoга нe би гo oткривалo сјајoт на драгoцeнoтo благo, кoј би ги напуштил пoeвтинитe блага?

Кога ќе ви се нафрлат некакви фантазии, не спротивставувајте ѝм се сами, туку фрлете со камен по нив. А каменот е Христовото Име, Исусовата молитва...Да се истераат помислите не во ваша моќ, туку да не се прифатат: ги изгонува Исусовото Име. Кога понекогаш молитвата не е со внимание, кога е расеана, не треба да се паѓа со духот.

Затоа, ако некој на својата рака или на својата облека закачи мартинка или бројаница со некаква вера дека тоа, самото по себе, ќе му донесе здравје и среќа, треба да знае дека од тој момент (свесно или несвесно) се откажал од Бог, односно од Православната Вера и Црква, и не може да учествува во нејзините Свети Тајни.

Тогаш, од златото ќе прави свети путири, а од скршените камбани - полиелеи, а пак од старите, фрлени хартии - ќе прави чисти салфети. Кога пак, срцето е лукаво - и доброто злато ќе го смета за бронза и од него ќе направи куршуми или топови. Затоа, срцето ќе треба да се очисти, со тоа што во него ќе внесуваме само добри помисли за сите, и со тоа што нема да примаме телеграми од лукавиот, затоа што од срцето излегуваат сите зла, (Мт. 15, 19) и повторно од вишокот на срцето зборува устата (Мт. 12, 34).

Барате да го изложам моето кредо. Иако кредото на секој христијанин и, се разбира, свештеник, веќе е изразено во Символот на верата. Вашето прашање е сосема во ред. Христијанството е неисцрпливо. Уште во апостолско време, среќаваме цел ред на видови христијанство, кои се дополнуваат еден со друг. И така, ако се изразиме накратко, за мене верата што ја исповедам, е христијанството како динамичка сила, која ги опфаќа сите аспекти на животот,

На 24 февруари 2019 година, кога Црквата го слави споменот на свети Ѓорѓи Кратовски, во храмот на свети Ѓорѓи Кратовски во Кратово, Неговото Високопреосвештенство митрополитот Кумановско-осоговски г. Јосиф, во сослужение со митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, отслужи света Златоустова Литургија. Верниот народ на Литургијата се причести со Светите Христови Тајни.
По завршувањето на Литургијата, на градскиот плоштад во Кратово беше осветен славскиот колач.

За време на молитвата, особено пред молитвата, во своето послушание, чувај се од непотребни разговори, за да можеш подоцна да се молиш нерасеан и неповреден, бидејќи многуте зборови предизвикуваат и многу недоразбирања. Ако сакаш да зборуваш, Христос со радост сака да Му се обраќаат Неговите деца низ молитвата.

Од многу големо значење се зборовите на Преподобниот старец Порфириј за тоа дека темнината не исчезнува кога ти говориш за неа. Не говорете за темнината, туку говорете за светлината и не дискутирајте за непријатни работи дома.
Колку повеќе дискутираш за нив, толку повеќе ги умножуваш, колку повеќе говориш за нив, толку повеќе тие се зголемуваат.

Си било еднаш едно момче кое со денови, недели и месеци учело молитви. Но во неговата глава не се задржувало ништо. Се' истекувало како вода, ништо од важното не останувало. Потполно разочарано, момчето решило да престане да се моли. Во меѓувреме слушна за еден старец, голем молитвеник кој се подвизувал во пустина.