(Продолжува)

Со тој печат, со тоа сведоштво на падот е обележано човековото тело. Од самото свое раѓање тоа е во непријателство, во борба против сè што го опкружува, но и со самата душа којашто живее во него. Го напаѓаат семожни стихии; на крај, истоштено од внатрешните и од надворешните борби, напаѓано од болести, притиснато со страсти, тоа паѓа на сечилото од косата на смртта, макар што е создадено бесмртно, и се распаѓа во прав.

И повторно се појавува големината на Божјиот образ! Таа се пројавува во самот човеков пад,  во начинот на којшто човекот е извлечен од падот. Бог го прима на Себе Својот образ: станал човек, и преку Себе го извлекол човекот од падот, го вратил во претходната слава, го повел кон слава неспоредливо повисока од онаа којашто му била дадена при создавањето. Праведен е Господ во Својата милост. При искупувањето Тој Својото образ го прославил повеќе одошто при создавањето: човекот самиот не го измислил падот – него го измислил паднатиот ангел, кого што, пак, го намамила во пад завидливоста, го излажало злото, прикриено со маската на доброто.

Сите три Лица на Бог Троица учествуваат во делото на очовечувањето, секое во својството на своето Лице. Отецот останува Оној Кој родил и Кој раѓа, Синот се раѓа, Светиот Дух дејствува.

Се воплотило Словото Божјо, Божјата Вистина – Синот станал човек. Вистината се исправила, ја очистила нашата мисла; нашиот дух станал способен за заедничарење со Светиот Дух. Светиот Дух го оживеал нашиот дух, умртвен со вечната смрт. Тогаш умот стапил во познание и гледање на Отецот.

Човекот троица бидува исцелен од Бог Троица: Словото ја исцелува мислата, ја преведува од лагата, од самоизмамата, во вистина; Светиот Дух го оживотворува духот, го преведува од телесните и од духовните чувствувања во духовни чувствувања; на умот му се јавува Отецот, и умот станува ум Божји. А ние имаме ум Христов – вели апостолот (1 Коринтјаните 2:16).  

До слегувањето на Светиот Дух човекот бил духовно мртов, и затоа барал: Господи, покажи ни Го Отецот (Јован 14:8). А кога го примил Духот на посинувањето и го почувствувал своето синовство и оживеал со духот заради Бога и заради спасението, од дејството на Светиот Дух тој му се обраќа на Отецот како на оној кого што го познава, како на Отец: Ава, Оче! (Римјаните 8:15).

Во водата на крштевањето се воспоставува паднатиот образ, човекот се раѓа за вечен живот преку водата и духот. Духот, Кој отстапил од човекот при неговиот пад, отсега присуствува заедно со човекот во неговиот земен живот, и притоа преку покајание ги исцелува раните коишто гревот му ги нанесува на човекот по неговото крштевање, и така, преку покајанието, го прави спасението можно до последниот здив.

На крштевањето Духот го воспоставува и образот Божји и красотата на Божјото подобие. Таа се умножува и усовршува преку исполнувањето на евангелските заповеди. Образецот на таа красота, полнотата на таа убавина е Богочовекот, Господ наш Исус Христос.

Угледајте се на мене, како што и јас на Христа! (1 Коринтјаните 11:1), објавува апостолот и ги повикува верните во себе да го возобноват  и усовршат Божјото подобие и укажува на Светиот Образец на совршенството на новите луѓе, пресоздадени, возобновени со искупувањето. Облечете се во Господа нашиот Исуса Христа (Римјаните 13:14).

При искупувањето на својот образ – човекот, Бог Троица дал таква можност за напредување во усовршувањето на подобието што подобието преминува во нова состојба при соединувањето на образот со Изворникот – соединување на бедното создание со неговиот сесовршен Творец.

Прекрасен е, чудесен е образот Божји, тој образ од кого свети, дејствува Бог! Сенката на апостолот Петар исцелувала! Некој човек излажал пред него и наеднаш се струполил мртов, зашто излажал пред Бога! Коските на пророкот Елисеј воскреснале мртовец чие тело – поради брзањето на погребниците, исплашени пред непријателот кој наближувал – се допрело во гробот со одамна закопаните коски на духоносецот!

Најблиско подобие, соединување, човекот добива – и по добивањето го чува – така што пребива во евангелските заповеди. Бидете во Мене, и Јас ќе бидам во вас. Јас сум лозата, а вие прачките; и кој е во Мене, и Јас во него, тој ќе даде многу плод (Јован 15:4, 5).

Христијанинот добива блажено соединување кога со чиста совест, очистен со оддалечувањето од секаков грев, со точно исполнување на евангелските заповеди, се причестува со светото тело Христво и со светата крв Негова, а воедно и со – соединето со нив – Божеството Негово. Кој јаде од Моето тело и пие од Мојата крв, ќе биде во Мене и Јас во него (Јован 6:56).

Разумен образу Божји! Размисли: за каква слава, за какво совршенство, за какво величие те повикал и те предодредил Бог! Неспознатливата премудрост на Создателот ти овозможила од себе да го направиш тоа што сакаш да го направиш.

Разумен лику Божји! Зарем не сакаш да станеш достоен лик Божји, зарем сакаш да се обезличиш, да се претвориш во лик на ѓаволот, да се спуштиш на нивото на бесловесните?

Не залудно ги излеал Бог Своите блага, не без причина го создал чудесниот свет, не без потреба му укажал почитување на Својот образ така што пред неговото создавање се посоветувал, а кога образот веќе паднал, не го искупил туку така, без полагање сметка за тоа! За сите Свои дарови Тој бара извештај. Тој ќе суди како се употребени Неговите богати дарови, како е оценето Неговото вочовечување, како е оценета Неговата крв којашто ја пролеал за нас при нашето искупување.

Тешко, тешко на оние коишто ги пренебрегнале добрите дела на Бога, Создателот, Искупителот!

Вечниот оган, одамна запален, неизгаслив, огнената бездна подготвена за ѓаволот и за неговите ангели, ги очекува обезличените ликови Божји коишто самите себеси се направиле непотребни. Таму тие вечно ќе горат и нема да изгорат довека!

Браќа! Додека сме на земјата, додека сме во предворјето на вечноста – во овој видлив свет – да се потрудиме да ги доведеме до правилност цртите на образот Божји кого што Бог го втиснал во нашите души, да им дадеме убавина, живост и свежина на нијансите и на боите на подобието, и Бог ќе види, на страшното испитување, дека сме подготвени за влегување во Неговото вечно, блажено живеалиште, во Неговиот вечен ден, во Неговиот вечен празник и славење. 

Да се охрабриме, маловерни! Да се придвижиме, мрзливи! Човек склон кон страсти, како и ние, кој во почетокот во својата помраченост ја гонел Црквата Божја, и кој бил противник, непријател Божји, толку многу го исправил во себе, по своето обраќање, од Бога дадениот образ Божји, до таа мера го усовршил подобието, што можел смело да каже за себе: И јас веќе не живеам, туку Христос живее во мене (Галатјаните 2:20).

Никој нека не се сомнева во вистинитоста на тој глас! Тој глас бил до таа мера преисполнет со сесветската вистина, до таа мера бил помаган од Светиот Дух, што на гласот на Павле мртвите воскреснувале, демони излегувале од опседнатите, демонската пророчица останувала нема, непријателите на Божјата светлина останувале без сјај во очите, незнабошците ги отфрлале своите идоли, го спознавале Христа – вистинскиот Бог, и Му се поклонувале. Амин.

ЗА ОБРАЗОТ И ПОДОБИЕТО БОЖЈО ВО ЧОВЕКОТ

Подготви: д-р Драган Михајловиќ

 Посети:{moshits}