ПРВ ДЕН
Во сеќавање на свети Варвар,
кој претходно бил разбојник
СликаБлажениот Варвар најпрво бил жесток разбојник во Луканските земји. Тој пролеал многу човечка крв и никој не можел да го фати, ниту пак да се бори со него, затоа што поседувал необична телесна сила. Но, преблагиот и човекољубив Бог, Кој не ја сака смртта на грешникот и го бара спасение за сите, како некогаш на апостол Павле, по дејство на Својата Промисла го уловил и разбојникот во мрежите на спасението. Еднаш, кога тој седел во една пештера и ги гледал купиштата ограбено злато, неочекувано до неговото срце се допрела Божјата благодат, која го изведува грешникот на патот на покајанието. Душата му се умилила и кога се сетил за страшниот Божји суд, почнал да тагува и да си зборува на себеси:
- Леле, што направив! Пролеав многу човечка крв, многу жени осквернив, украдов туѓ имот и направив многу други зла! Но, денес или утре ќе умрам; на кого ќе остане она што го стекнав?
И потоа повторно повикал:
- Знам дека Христос, според милоста Своја, го примил при Себе древниот разбојник; ќе ме прими и мене, ако се покаам. Затоа сега се каам и се скрушувам поради своите дела и го барам Неговото милосрдие.
Кога го рекол тоа длабоко во својата душа, Варвар станал без нешто да им каже на своите другари, го сокрил само мечот под својата облека и оставајќи сè, ноќта отишол во најблиската населба, каде што имало црква. Таму дошол за време на утрената и по завршувањето богослужбата, паднал во нозете на свештеникот, воскликнувајќи со солзи:
- Оче свети! Не отфрлај ме мене, бедниот грешник, кој дојде кај твојата светост, бидејќи сакам да се покаам за своите злодела.
Свештеникот го кренал од земјата, го однел до светиот олтар и рекол:
- Исповедај ги пред Бога своите гревовите, сине, а јас ќе бидам смирен сведок на твојата исповед и покајание.
Покајникот почнал да зборува:
- Оче, јас сум оној разбојник Варвар, за кој, мислам, си чул и ти. Преисполнет сум со мноштво гревови, со телесна нечистотија, грабежи и убиства, затоа што сум убил до триста лица, а со меч погубив и двајца свештеници, зашто не сакаа да ме пуштат до тајната на покајанието. И ете, ако мислиш дека Бог ќе ме прими во покајанието ми, преврзи ги со Божјите заповеди моите гревовни чирови според свое наоѓање; ако ли, пак, не, земи го овој меч и заповедај да ме убијат.
Но, свештеникот му рекол:
- Сине! Нема грев кој Го победува Божјото милосрдие; ти само не очајувај. Оди во мојот дом и исполни го на дело она што ќе ти го заповедам.
Кога излегол од црквата, свештеникот го видел Варвар како се движи по него на лакти и колена. Му рекол:
- Што правиш, сине?
  Варвар одговорил:
- Од моментот кога паднав на земја пред Бога со моите гревови, нема да се подигнам додека не ми бидат простени сите зли дела.
- Сине – му рекол свештеникот, – ти доброволно даваш завет за тоа на Бога. Запази го и ќе ти биде простено сé.
Кога стигнал дома, свештеникот повторно му рекол:
- Еве ги, сине, моите деца, робовите, добитокот и кучињата: кон кого сакаш да бидеш приброен за да јадеш заедно со нив?
Варвар одговорил:
- Оче, јас не се сметам за еднаков дури ни на кучињата, но заради телесната потреба од храна, стави ме кај нив, за да јадам со нив и да бидам без покрив во сите мои денови и ноќи.
На тоа свештеникот одговорил:
- Постапи онака како што зборуваш пред Бога, сине, и надевај се на Неговото големо милосрдие.
И Варвар така живеел кај свештеникот три години, како животно, лазејќи на раце и нозе и без да станува од земјата, бидејќи се сметал за недостоен да биде меѓу луѓето. Се хранел само со животните и кучињата и со нив останувал надвор од куќата дење и ноќе. По завршувањето на третата година, свештеникот му рекол:
- Доста, сине, престани да јадеш со кучињата, бидејќи Господ ти ја дарува Својата милост.
- Но јас, оче – одговорил Варвар, – сакам уште да се хранам со добитокот.
Свештеникот му рекол:
- Чедо! Бог го гледа и овој завет, кој Му го принесуваш со смирение, бидејќи така сакаш да пострадаш заради своите гревови.
Варвар отишол надвор од селото заедно со добитокот, движејки се како четириножец и пасејќи ја оскудната трева. Тој останал на ливадата дванаесет години, сосема гол. Кожата му станала како кора на дрво; изгорена од сончевиот пот и испукана од студот, таа поцрнела како јаглен. И така блажениот Варвар станал доброволен маченик.
Кога поминале дванаесет години од неговитеа страдања, со Божествено откровение му било јавено за проштевањето на неговите гревови и за тоа дека му претстои подвигот на покајанието да го заврши маченички, пролевајќи ја својата крв. И ете, еднаш додека одел по ливадата, Варвар се доближил до патот, каде беа запреле некакви трговци. Тие помислиле дека се приближува некој ѕвер (бидејќи не виделе што се движи во густата трева), истрелале од своите лакови неколку стрели и го поразиле со три од нив. Кога се приближиле и виделе дека застрелале човек, тие се ужаснале. А Варвар им рекол да не се плашат и да не жалат, им раскажал сè за себе и наредил да му кажат на свештеникот на селото за неговата смрт. Потоа ја предал својата душа во Божјите раце.
А свештеникот, кога дознал од трговците за она што се случило, отишол на тоа место и го видел телото на блажениот Варвар просветлено, озарено од светлина. Тој го опеал мртвиот и го погребал на местото каде што бил убиен. Подоцна од гробот на блажениот Варвар почнало да се дава исцеление на болните од различни немоќи. После некое време, тука, заедно со презвитерот дошле луѓе, го отвориле гробот и виделе дека телото на Светителот не само што било нетлено, туку точело и исцелително миро. Тогаш сите се зачудиле и Го прославиле Бога, а чесните мошти на свети Варвар со големи почести ги пренеле во своето село и ги положиле во црквата, восхитувајќи се на чудесното човекољубие и милосрдие на нашиот Христос Бог, на Кого со Отецот и Светиот Дух се вознесува чест и слава во веки. Амин.
Заветување
Ако сум згрешил, должен сум да се покаам, зарем не е така? Но, кога да се каам?
По смртта е невозможно, нема повеќе време.
Во претсмртниот час е потешко, тогаш времето е кратко.
Нема друго време во моја власт, освен сегашноста. И така, или треба сега и веднаш да се покаам, или да останам без покајание.
Плод
Оваа вечер пред да си легнеш, испитај ја својата совест, потсети се на целиот изминат живот и помисли каков удел ти се дава.
Помоли се вака: Ги исповедам пред Тебе, мојот Господ, Бог и Создател, Кој е прославуван и и на Кој се поклонуваме во Света Троица Отец, Син и Свети Дух, сите свои гревови, извршени во сите дни на мојот живот, во секој час и сега, со дела, со зборови, со мисли: прејадување, опивање, ненавремено јадење, празнословие, униние, мрзеливост, дрскословие, непослушност, клеветење, осудување, невнимателност, самољубие, среброљубие, грабење, лага, кражба, давање на заем со лихва, завист, гнев, оскрбување на ближниот, плотска похот и нечистотија, злопаметење, омраза и она што згрешив со сите мои сетила: вид, слух, мирис, вкус, чувство и со сите душевни и телесни чувства, преку кои Те прогневив Тебе, мојот Бог и Творец, и го навредив својот ближен. Жалејќи за овие свои гревови, признавајќи се себеси за виновен (виновна) пред Тебе, мојот Бог, коленопреклоно паѓам и се каам, помогни ми, Господи, Боже мој, со солзи смирено Ти се молам. Прости ми ги според Твоето милосрдие, сите минати и сегашни согрешенија и ослободи ме од нив, како благ и човекољубец. Амин.
Достојно е навистина да Те блажиме, Богородице, секогаш блажена и пренепорочна, и Мајка на нашиот Бог. Почесна од херувимите и неспоредлива пославна од серафимите, нетлено Бог Словото што Го роди, Тебе, вистинска Богородице, ние Те величаме.
Слава Ти на Тебе, Христе Боже, надеж наша, слава Ти на Тебе.
Слава на Отецот, и Синот, и Светиот Дух, и сега и секогаш и во сите векови. Амин.
Господи, помилуј (3).
По молитвите на светите отци наши, Господи Исусе Христе, Боже наш, помилуј нé. Амин.
Извор: Света Гора Зограф

Преземено од: Наран Ата