Затоа, кога христијаните се во некоја мака, тие не тажат и не се јадосуваат. Ако се испитуваат со сиромаштија или страдање, тие не треба да бидат изненадени, туку да ѝ се радуваат на сиромаштијата и да ја сметаат за богатство, а постот за празник, бесчестието и срамот – за слава.И обратно, ако се сретнат со нешто што во овој живот се смета за славно и тоа ги привлекува кон плотско успокојување,

Јас го забележав тоа, и ѝ рековː „Што правиш? Ти си правиш зло сама на себеси; се лишуваш од сета добродетел што ја имаш во твојата душа. И што претрпуваш ти во споредба со она што го претрпел Христос за тебе? Јас знам дека си презрела голем имот и дека многу си разделила на сиромасите, знем дека на него си гледала како на ѓубре

Накратко, зошто болести и страдања токму поради нашите гревови? Ете, од ова признание бега светот и човекот сака да го избегне, плашејќи се, како што сведочи со збор и Самиот Спасител, да не бидат исцелени . Сакаме исцеление? Тогаш да се прибереме како пилиња под раширените крилја на квачката, во Црквата, за да не ги чуеме оние страшни и апокалиптични зборови: Ерусалиме, Ерусалиме... Ете, ви се остава вашиот дом пуст.

Некој ти е пријател само кога има потреба од тебе, а те напушта во денот на твојата неволја;
Има пријател што станува непријател; твојата срамота на видело ќе ја изнесе.
Некој ти е пријател додека седи на твојата трпеза, но те напушта кога си во неволја;

Некогаш во древен Египет двајца пријатели од Александрија, решиле да го обиколат светот за да најдат барем еден мудар и среќен човек. По долги и бесплодни трагања, најпосле откриле еден свет Старец, којшто живеел осамено во планината. Отшелникот им се поклонил до земјата и радосно ги примил во својот дом.

"Се сеќавам, владико свети на една предбожикна ноќ", рекол старецот. Владиката го слушал со голема заинтересираност "Тоа беше одамна, тргнав во еден оддалечен град со санки. Ноќта беше ладна, темна, олујата постепено се смируваше. Каде и да погледнеш , снег. Наоколу бескрајна тишина, прекршена само со ѕвоното и крцкањето на снегот под санките ..

-Видов, тато! – одговори детето. – Јас сум единец, а тие деца имаат браќа и сестри. Ние пред куќата имаме базен, а тие имаат река во која пливаат и ловат риба. Ние имаме клима уред, а тие само ќе ги отворат прозорците и им доаѓа свежина од дрвјата пред куќата и од реката. Ние за птиците гледаме на телевизија, а кај нив вистински птици им слетуваат на прозорците.

 Чисто ги советувал, користејки го познавњето на Светото Писмо, велејќи им: Луѓе слушајте ваму, каков век иде, што пишува во Евангелието? Најпрво ќе исушат бресјата, ќе загинат водите, ќе има војни, поштујте празниците, немојте да го кодошите комшилукот... Распламтени со љубов кон Бога, некои од нив подоцна и се замонашиле. Еден од нив, Спасо, во монаштвото Софрониј, бил од Ракотинци и служел во манастирот заедно со архимандритот.

Oдeјќи вo пустината, тoј пoтпoлнo сe прeдал на вoлјата Бoжја, и сo тeлo и сo душа. И вoлјата Бoжја сe извршувала и на зeмјата на нeгoвoтo тeлo и на нeбoтo на нeгoвата душа. Ни гладoт, ни ѕвeрoвитe нe му гo пoврeдилe тeлoтo вo пустината за мнoгу гoдини, ниту пак душата му ја пoврeдилo oчајаниeтo заради oсамeнoста, ниту гoрдoста заради нeбeснитe видувања.

На eдна плoча вo црквата “Св. Сoфија” билe врeжани збoрoвитe: “Изми ги грeвoвитe свoи а нe самo лицeтo”. Кoј и да влeзeл вo таа славна црква гo читал oвoј натпис и сe пoтсeтувал дeка христијанската вeра бара oд нeгo мoрална чистoта: чистoта на душата, на срцeтo и на умoт. Нo какo штo e вo срцeтo духoвниoт чoвeк, така и Гoспoд рeкoл: “Блажeни сe чиститe пo срцe”.

Додека св. Арсениј носел облека во злато исткаена во царскиот двор, никој не го нарекувал Велики. Велики го нарекле тогаш кога безобѕирно целиот се предал во служба на Бога и се облекол во партали.

Покрај тоа што духовно разубавува, внатрешната убавина на душата и надворешно го осветува човекот, Божествената благодат го издава. Таа ги осветува и ги прави убави дури и парталавите алишта што ги носи облагодатениот човек Божји.

И на тeлeсниoт вид му e јаснo дeка куќата нe e дoмаќин, туку самo куќа вo кoја живee дoмаќинoт;

нo самo на духoвниoт вид му e јаснo дeка тeлoтo нe e чoвeкoт туку самo куќа вo кoја живee  чoвeкoт.  

Но, Го распнале токму затоа што Он ја изобличувал нивната религиозност како лажна религиозност или, кажано со нашиот современ јазик, ги изобличил нив заради превратувањето на религијата имено во идеологија. Зашто целата смисла на конфликтот меѓу Христос и оние што Го распнале, се сведувал на едно. Он, Христос, го поставил човекот над сè друго, го направил него, и само него, предмет на љубовта, предмет на апсолутно внимание.

Еве еден вечно жив и актуелен евангелски пример како човек, иако имајќи само почетна и несовршена вера, од преголема желба и копнеж да Го види Господ или да провери дали е Он, може да се откаже од својата човечка слава, знаејќи дека со својата постапка ќе изгледа смешен, или дури и споулавен, во очите на целата јавност ..

Гревот, кој се обидувал да ја разруши Божјата промисла за светот и за луѓето, гревот, кој бил движен од ѓаволската сила, не успеал да победи! Не успеал, затоа што Христос, Синот Божји, постанал и Син Човечки, и однел победа над гревот, односно над злото. Господ Исус Христос Својот животен пат го поминал во целосно општење со Бог Отецот. Во целосно соединување на Својата со волјата на Божја...

На 19 јануари 2018 година, кога Црквата го слави Крштението Господово – Богојавление, во соборниот храм на Свети Димитриј во Крива Паланка, митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф служеше света Златоустова Литургија. Верниот народ на Литургијата се причести со Светите Христови Тајни. После Литургијата беше извршен Голем Богојавленски водосвет.

Оние пак, што ја оправдуваат својата злоба со божемно поправање на другите, а не на самите себеси, или со тоа што на светот му ги објавуваат црковните состојби и нешта, што не е во ред да ги обзнануваат, барајќи оправдување во она “Кажи ѝ на Црквата” (Мт. 17, 18) најпрво нека си ја уредат својата мала Црква - своето семејство или братство. Тогаш нека ја срамотат и Мајката Црква.

За да бидеме посилни, треба да помниме дека постојано нѐ очекуваат неочекувани разочарувања, маки кои не можеме да ги предвидиме, страданија, таги што како бура ќе ја снајдат нашата душа, но да сме свесни за неочекуваната радост што како на крилја ќе нѐ вознесе на небо… Страдањето ниско ја наведнува човековата глава, за да може човекот преку него да го познае претстојниот мир и да зајакне.

 На 18 јануари 2018 година, во навечерието на Богојавление, Неговото Високопреосвештенство митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф служеше света Василиева Литургија во храмот на свети Мина во Куманово. Верниот народ на Литургијата се причести со Светите Христови Тајни. После Литургијата беше извршен Голем Богојавленски водосвет.