Никоне свети мачениче,
трпелив во трудовите, велик во љубовта,
ненаситен во подвигот, учител на смиреномудрието,
преку тебе свет подвижниче
сто деведесет и девет ѕвезди небото задоби.

О свето покајание – тебе Евтимиј
те позна на патот од твоето преумување.
По молитвите на Пресветата ветрот
се смири и благодатта се врати
која на подвиг исповеднички те приведе,
свет страдалнику моли се за нас предТропар на светата

Пример за подвижништво помеѓу епископите,
молитвенику кој Бога непрестајно го призиваше,
исповеднику на вистинската вера во Господа,
Јакове свети исповедниче, маките и страдањата
твојата душа ја прекалија и до небесните дворови ја донесоа,

Сите твои дела кои ги правиш не во име на Небото и без дозвола на Небото, ќе ти донесат горчлив плод, бидејќи Небото нема да ги залее со благодатниот дожд, ниту ќе ги осветли со својата животворна светлина.
Што и да намеруваш, слушни го советот од Небото.
Што и да ткаеш, врзувај ги конците за небото.

Торжествува небесата денес о Фотино славна великомаченице,
Христос Спасителот во Своите раце те имаше поттикнувајќи те
на подвиг кој разумот го надминува,
која ти исполнета со благодат храбро го издржа,
и пример стана за останатите маченици,

Тој видел, лево од себе густ мрак, како непробоен ѕид, позади кој се слушало шум, викотници и метеж. Загледувајќи се повнимателно во мракот тој видел широка река која се бранувалa, напред и назад, лево и десно. Во неа имало многу луѓе и кога и да се појавел некој бран во реката - пред неговите очи и до неговите уши допирал некој таинствен глас кој му објаснувал:

Мудроста одозгора вам ви ја дарува слободата
Хрисанте и Даријо, напоени со благодатта
која човечкиот ум го подигнува кон Небесата,
никаква земна мака вас не ве допираше,
о, вие слуги на Бога Великиот,

О Кириле оче свети,
над тебе многу пати прогонството
Петрово се исполни, но ти смирено
твоето послушание го изврши,
верата чиста ја запази, вдовици заштитуваше,

Можеме да го соединиме времето за молитва и работата. Многу е важно на тој начин да се учиме на Исусовата молитва во нашиот секојдневен живот. И исто така добро е да ги учиме и децата на Исусовата молитва. Тие можат одвреме навреме да ја повторуваат Исусовата молитва уште

Постот, всушност, не е ништо друго, освен крстоносење. Ете, 40 дена треба да го носиме Крстот Господов. Кога постиш, речи си себеси: „Господ на Крстот умре, а мене ми е тешко денес да постам без леб!“ Кога човек ќе тргне во борба против гревот, тогаш гледа дека за време на постот, секој христијанин е крстоносец.

Постот е света добродетел, скалило на лествицата од земјата до Небото. Постот, славниот пост, дури (е) и цела лествица од земјата до Небото. Секоја добродетел е мал рај, секоја добродетел ја негува душата, ја облажува, во твојата душа воведува божествена небесна милост. Секоја добродетел (е) златно и дијамантско скалило во лествицата на твоето спасение која се протега меѓу земјата и Небото, се протега

Подвиг имајќи – секогаш на работа,
бдение и непрестана молитва,
десницата Господова те осени тебе Макарие свети,
 мудроста не те одмина да бидеш пастир,

Кратката, најгорна греда го претставува натписот закован на Христовиот Крст, кој гласел: ОВА Е ЦАРОТ ЈУДЕЈСКИ (Лука 23,28; во Евангелието според Јован натписот гласи: „Исус Назареецот, Цар Еврејски“).
Долната, искосената греда од распетието, е за потпора на нозете. Сите распетија ги имале овие

Исполнет со благодат Христова,
епископе свети Аристовуле,
светило сјајно постана во земјата Британска.
Смирено и трпеливо работејќи на нивата Господова,
мноштво страдања и неволји помина исповедувајќи го

Радоста од подвигот за Христа принесен
уште повеќе ја збогати душата твоја о лекаре Никaндар,
кога срцето со благодат се исполни
и ти Бога го прослави во страдањата твои.

"Суштинскиот аспект на чување на срцето (Изр.4,23) е навистина борба против страстите. Под страст не подразбираме овде само сексуална похот, туку секој несреќен апект т.е. нагон кој насилно ја запоседнува нашата душа: гнев, љубомора, прејадување, алчност, властољубие, гордост, лага, и останато...

Мнoгу духoвни бoгаташи, свeтитeли сe правeлe бeзумни прeд свeтoт за сo привиднoтo бeзумствo да ја скријат гoлeмата мудрoст и сила вo сeбe. Авва Исаија пишува: “Пријатни Му сe на Бoга дoбрoдeтeлитe штo сe прават вo тајнoст”. А св. Нил Синајски вeли: “Пoкриeната кoжа на тeлoтo e бeла, а oткриeната – изгoрeна и црна”. Така e и сo нашитe скриeни и oбјавeни
дoбри дeла.

Зoштo дoјдe Христoс на Зeмјата, браќа? Да нè направи пoдoбри oд рoбoвитe, да ни дадe правo какo синoви и дoлжнoст какo гoспoдари. Правo на синoвитe e сo имeтo Христoвo да Гo викаат Бoга: Oтeц, а дoлжнoст на гoспoдаритe e да владeат сo сeбe, над свoeтo тeлo, над свoитe мисли и жeлби и над цeлата прирoда oкoлу сeбe.

Дрскоста не е храброст, кукавичлук е!
Навредите не се модерни, излитени се!
Озборувањето не е интересно, заморно е!
Лошотилукот не е здрав, те гние одвнатре!

(ТРЕТ АКАТИСТ) Преп. Теофилакт еп. Никомидиски; св. свешт-мч. Теодорит