...цел живот сонувам како си одам од дома со брод, што ги носи скитачите на Запад (Рундек...) и цел живот вежбам, ако дојдам во ситуација да морам да бегам, да не носам куфер со себе, туку само основните работи, што се на мене – телото и духот... Душата ќе ја престорам во птица-пасош и со неа ќе ги надлетам сите граници...)

 Овој светител беше родум од Антиохија и живееше во времето на царевите Диоклецијан и Максимијан. Се подвизувше крепко на Ливанската Гора и имаше од Бога голем дар на чудотворство. Како архиереј тргна да го проповеда Евангелието. Кога дојде во Охрид, Еразмо го воскресна синот на некој човек по име Анастас и го крсти овој човек. Во таа прилика крсти и мнозина други незнабошци

Бог ја бара од нас нашата автентичност и реално прифаќање на нашите егзистенцијални граници. Бог ја сака нашата човечност и искреност. Она што може да ни ја затвори вратата на Неговото царство нема да биде нашиот грев, туку нашето лицемерие и лага. Нашиот прикриен и откриен  егоизам, кој верувајте ми, знае да се прикрие многу добро дури и во нашите очигледни добродетели.”

Душа тело не прашува
надземно станува тоа,
вечност да го поткрепи
крила да добие мора,
кога Ти ме повика.

Еве пак кон Тебе приоѓам,
веќе што добивам –

Фактот за Неговото Воскресение, Вознесението и испраќањето на Светиот Дух врз Апостолите е потврден и потпишан со крвта, телесна и духовна, на безбројните Маченици. Сите тие не умреле за некаков обичен учител или духовен водач. Никој, со здрав разум и правилна свест, не би

На 10.06.2021 година, во спомен на Вознесението Христово, настан што се случил 40 дена по Воскресението, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан, во сослужение на свештенослужители, отслужи Божествена Литургија во храмот„Свето Вознесение“ во населбата Драчево. На Литургијата во ѓаконски чин беше ракоположен дипломираниот богослов Илија Петров.

Во време на луто иконоборство во 8 век, главата на Свети Јован Крстител беше пренесена во местото Комане, место на прогонството на Свети Јован Златоуст. А кога престана иконоборството, во времето на царот Михаил и патријархот Игнатиј, во 850 година, чесната глава на Свети Јован беше пренесена во Цариград и положена во придворната царска црква.

Во оваа нова состојба се чини дека смртта и болката имаат позитивно значење, како другата кожна облека со која Бог ги облекол Адам и Ева кога го напуштиле рајот за да ги утеши во нивното прогонство. Смртта му става крај на злото, инаку тоа засекогаш би постоело на земјата.Физичката болка нѐ предупредува на болест, за да се пронајде точниот лек.

Децата се слични на компјутерите: уште додека се сосема мали, во своите глави регистрираат се што ќе видат или чујат во нивниот дом. Ако видат дека таткото и мајката се караат, преколнуваат и пцујат, тоа и ќе го регистрираат во лентата на својот ум.Кога еден ден ќе пораснат, ...

Кога некое лице ќе го повика Нејзиното Пресвето Име, тој веднаш ја чувствува Нејзината помош.  Таа е Мајка.  Додека беше на земјата како човечко суштество, и таа страдаше поради истите работи за кои страдаме и ние.  Поради тоа, и Таа  сочувствува со тажните души и брзо им доаѓа на помош.

Зборувајќи за растот на верата во Бога во човековата душа и за нејзиното значење во животот на луѓето, нашиот Спасител вели: „Ако имате вера колку синапово зрно, ќе и речете на оваа планина: »Премести се одовде таму«, и таа ќе се премести, и ништо нема да биде за вас неможно“ (Мт. 17, 20). Неспорно е дека денешната технологија и наука прават големи напредоци, 

Таа знае само за добри работи во животот, додека оние лошите и се непознати. Тоа е друга категорија на луѓе која има позитивни мисли и ја гледа само добрата страна на работите. Тие секогаш се трудат да го прикријат злото за да ги заштитат ближните; напротив, луѓето од првата категорија се трудат да го изложат злото и да го изнесат на површина. 

„“Тешките зборови“ на Господ Христос и на сите духовни отци што заедничарат со Него, имаат за цел да ги строшат тврдините што ги гради човечката надменост и да однегуваат кај верното чедо смерна навика да се учи од „кроткиот и смирен“ Господ (сf. Мт 11, 29).“

Се случија две средби помеѓу слепородениот и Христос: првата додека уште беше слеп; и втората, откако прогледа и откако Го оправда Христос пред фарисеите. И фарисеите двапати се сретнаа со човекот: првиот пат, кога не поверуваа дека бил слеп; и вториот пат, кога сакаа да го омаловажат делото Христово, а и Самиот Христос. И додека фарисеите паѓаа од грев во грев 

Никогаш и никому не треба да му ја нагласуваме неговата слабост, неговиот проблем. Никогаш не треба да го потсетуваме на неговиот недостаток, на неговиот грев... Бидејќи човекот не се менува со навреди, ниту со примедби... Само оној што е добродетелен може да промени некого.