логоFacebook  Twitter  YouTube  eMail

Кожувчанка

Молитви за лекување и исцелување

Господи, Ти си Извор на Животот. Испрати ми ја животворната сила на Духот да ми го излекува умот, душата, волјата и телото. Дарувај ми исцеление од сите психички и физички слабости и страдања. Дарувај ми здравје, сила и живот, младост и убавина и да се развијат во мене благодатните дарови и способности да можам да живеам, да се учам и да Ти служам.

Господи, помогни ми во овој тежок час да се ослободам од болеста за да Ти служам со радост. Сакам да го посветам животот во служба на Твојата Љубов, на исполнувањето на Твојата Волја.

Повеќе...


Pimen.blagoslov.jpg
Митрополитот Пимен, Владиката Европски говори за паганството во православната вера, за догмите и каноните, за односите со МПЦ, за разликите во Синодот на МПЦ, за изградбата на новите храмови и за некои недоследности во врска со тоа.


 

Што е за Вас Црква? Каков треба да биде вистинскиот пастир?

- Најпрвин, треба да се разграничи терминот Црква од терминот храм, бидејќи терминот Црква не означува неколку ѕида кои завршуваат со купола и крст на неа, туку е собор на живи и конкретни личности, собрани околу својот пастир и причестени во неа со Телото и Крвта на Богочовекот Христос кој е глава на Црквата. Кажано со едноставни зборови, градбата е храм, а народот собран во Христа е - Црква. Зарем немало Црква во првите три векови на христијанството, кога немало можност заради прогонот да се изградат храмови?

А вистинскиот пастир треба да биде пастир како од параболата Христова за добриот пастир, пастир кој душата своја ќе ја положи за овците свои, секако се мисли на словесните овци, односно верниот народ.

Имате невообичаен пристап за еден владика во Вашите колумни на порталот „Кирилица“. Имате ли за Вашите ставови - како оној дека „медиумите ги користиме повеќе за да се оправдаме кога за нешто сме нападнати, отколку за да кажеме нешто душеполезно и спасително“ - поддршка во Синодот? Има ли разногласие во САС на МПЦ за начинот на кој Црквата треба да комуницира со верниците?

- На сите ни е јасно дека тоа е така, без разлика дали ќе си го признаеме тоа или не. Освен кога е празник или кога има некој настан на кој ќе ни земат изјава, каде сме? А бидејќи сите стоиме на став дека се што е дадено од Бога е за да му користи на човекот и дека секогаш има употреба и злоупотреба, не гледам простор за несогласие. Та, нели, со нож може да си пресечеме леб, но можеме и да повредиме и усмртиме некого. Така, исто и со медиумите, ако не ги употребуваме - ќе се злоупотребуваат. Инаку, со оглед на генерациската разлика во Синодот, сигурно дека има разни погледи во начинот на комуникација со верниот народ. Постарите успеале да ја возобноват и да ја одржат Црквата во многу тежок период, токму со нивниот пристап кон народот и со тоа нам, на помладите, да ни дадат добра основа за ние да надградуваме врз неа. Неблагодарно ќе биде ако сметаме дека само нашите ставови вредат. Во православието нема два идентични начина на спасение, па оттука и можноста за пастирскиот пристап - секој да го гради на себе својствен начин. „Секому бев се, та некако да го придобијам“, ќе рече, светиот апостол Павле.

Зошто МПЦ „кокетира“ со традиционалните обичаи од паганството и ги сведува настаните во нејзините храмови на адети, само за да ја задржи масовноста? Зошто не се почитуваат поцврсто и подоследно каноните?

pimen.krstevka10.jpg

- Тоа е стар проблем кој води корени уште од помирувањето на државата со христијанството во Римската Империја, а продолжил во Византија, времето на првото омасовување на Црквата. И тогаш, кога наеднаш во Црквата влегло мноштво народ и кога со себе го донеле и светот и паганството изнедрено и поткрепено со елинската филозофија, Премудроста Божја во Црквата снисходела кон нив и пополека однатре само ги христијанизирала многуте адети и обичаи и празнувања. Но, со крсот успеала во тоа. Затоа, и кај нас Бог не суди за тоа што сме толерантни, туку би ни судел ако не најдеме начин верата на народот да ја втемелиме и практикуваме во Христа. Безусловното држење до каноните може да биде штетно, сепак, словото убива, а Духот Божји оживува. Не сите канони се од догматски карактер, па затоа, дел од нив се менливи или прилагодливи. Некои пак, и покрај тоа што се однесувале на определено време, веќе не се ни во функција на Црквата.

Како кај Вас созреа одлуката да се замонашите и да му го посветите животот на Господ и на верниците?

– Во Господа Бога ништо нема случајно, па оттука, ни мојата одлука. Но, сепак, на почеток навистина изгледаше случајно, кога во една кафе-ситуација јас изјавив дека ќе се обидам да се запишам на Теолошкиот факултет. Веднаш дојдоа и првите искушенија, преку убедувањата на моите другари дека нешто друго подобро ќе ми прилега, како и прашањата - толку ли сум конзервативен, па да верувам во Бога? Од една, да речам, случајна одлука, но одлука која секако значи и мое прво отворање за делување на Бога, во текот на студиите - од тоа се роди љубов за безрезервно служење на Бога. А, како единствено место за таков подвиг, лично го гледав монаштвото. За жал, како генерација немавме многу можност да ги црпиме непресушните благодети на монашкиот подвиг бидејќи набргу стапивме во свештеничките чинови заради потребите на нашата Света Црква.

Колку теолошки необразуваните „новокомпонирани“ верници „тргуваат“ со Бога, постејќи врз погрешна основа, на пример, а не воздржувајќи се „од лоши дела, лоши зборови, па и лоши помисли“? Како да се излезе од тој круг?

- Има три вида на односи со Бога. Робовски - кога се плашиме од Бога и се правиме од страв. Овој однос со тек на време, полека преминува во бизнис-однос во кој се пазариме со Бога, а треба да премине, со тек на време, во љубовен, синовски однос кога наместо да се плашиме или тргуваме со Бога, ние го сакаме и се што правиме е од тоа што не сакаме да го ражалостиме. Исто како што е случај и со нашите родители. Ама, за да преминеме од еден во друг однос со Бога, потребен ни е духовен раководител кој ќе не преведе од еден во друг однос со Него, а притоа ќе не заштити за да не паднеме во некоја ѓаволска замка.

Затоа, сметам дека излезот е во отвореноста кон Бога, но и кон духовниот отец кој ќе ја канализира нашата вера и ќе не насочи кон вистински континуиран духовен живот.

Што е за Вас националниот идентитет?

-Се што е создадено од нашиот заеднички Творец има во себе своја оргиналност, неповторливост, различност. Тоа го среќаваме и на личен план, но и на план на еден род-народ кој е плод на една оргиналност и различност која со векови, како непрекинлива нишка се пренесува од генерација на генерација. Таа живоносна нишка, во многу нешта иста, но и различна од останатите во овој свет, е нишката на мојот род македонски - кој како и сите и се друго што постои, на себе го носи благословот и печатот на од Бога даруваната оргиналност, неповторливост и различност. Тоа е за мене национален идентитет.

-Но, потребно е горенаведеното да се дополни со следното. Во Светото писмо, конкретно во Евангелието според св. апостол Матеј, ги среќаваме следните зборови на нашиот Господ Исус Христос. Тој вели: „Тогаш ќе се јави на небото знакот на Синот Човечки и ќе заплачат сите земни племиња, и ќе Го видат Синот Човечки како доаѓа на небесните облаци, со сила и голема слава; И ќе ги испрати Своите ангели со силен трубен глас и ќе ги соберат Неговите избраници од четирите ветра, од едниот до другиот крај на небесата“. (Матеј. 24, 30 - 31)

Преку овие Христови зборови разбираме дека до крајот на овој свет, односно, до крајот на овој за нас познат начин на егзистенција, ќе постојат „земните племиња“ со сета нивна оргиналност и различност. Но, неопходно е да се потенцира дека пред се и над се, ние како „избраници Христови“, како Негова Црква, како Негов народ, иако по своето тело припадници на конкретно „земно племе“, треба во длабочините на нашиот внатрешен човек да ја прифатиме и со својот живот да ја сведочиме есхатолошката вистината дека во Христа нема веќе ни Јудејци, ни Елини, ни роб, ни слободен, нема машко - женско, зашто сите ние сме едно во Христа Исуса. (Галат. 3, 28)

Зошто свештениците не се трудат повеќе да допрат до народот, туку се поставуваат над него и оставаат тажен впечаток дека им се поинтересни тарифите за црковните чинодејствија, отколку духовното водење на верниците, преку исповедта и проповедањето? Колку македонските верници имаат доверба во своите свештеници, по аферите како „Изгрев“, на пример, или со деценискиот спор со црковните имоти во Австралија...?

pimen.krstevka11.jpg

- Недовербата не би рекол дека произлегува од некои нерешени случаи во Македонската православна црква, туку повеќе од нашиот лош пристап кон верниот народ. Колку може народот да не препознае како свештенство, за да ни пристапи и да изгради однос со нас? Јас сосема го разбирам револтот што мојата колумна (во „Кирилица“ - http://www.kirilica.com.mk/, н.з.) го предизвика кај дел од свештенството кои се обидоа да ми кажат дека тие се фамилијарни и дека треба да се грижат и за своето семејство, но не разбирам каква е нивната грижа кон семејството, ако не го видам нивното семејство во денот Господен, во недела во црква. Ако тие самите немаат авторитет пред своите рожби да ги донесат во црква, да бидат дел од благодатната заедница, тогаш, за каква грижа станува збор? Тогаш, како очекуваат да имаат сила нивните апели да се доаѓа редовно во црква? А згора на тоа, и да се ставаат над обичниот народ. Тогаш е нормално главна тема да ни биде тарифата. А и таа не е објаснета - што ние добиваме од Бога со чинот, за потоа да бараме наплата.

Како ја оценувате навалицата на ктитори на новоизградени цркви – како плакнење на гревовите на транзиционите богаташи или се работи за вистински верници кои сакаат да остават трага на своето постоење? Зошто уште постојат луѓе „кои мислат дека на Бога му се потребни црквички и крстови расфрлени на околните ридови само за да се оддолжиме и да обележиме територија“? Каков е Вашиот став за изградбата на пет цркви во само една скопска општина, или за идејата на премиерот за градење на црква на централниот скопски плоштад...?

- Не е наше да судиме од кои побуди некој е ктитор на некоја црква или манастир, бидејќи, фала му на Бога, се гради и одржува она што веќе постои, но кога веќе се гради и вложува во тоа, дај барем рационално да се користат тие вложувања. Како што споменавте, централниот дел на Скопје се пренатрупа со храмови, а на потегот од Соборниот храм до Ѓорче Петров нема ниту еден храм. А кога ќе се пренатрупаат храмови на одредено место, не е реално да се очекува тие да се развијат како парохиски цркви, туку за очекување е дека тие попрво ќе бидат цркви на случајни минувачи. Истото важи и за храмовите изградени на некои места за одбележување на територија, за кои е прашање колку често ктиторите ги посетуваат. Смислата на градењето на храмови е тие да се на места каде што народот има потреба да се собира околу својот пастир. А колку се вложува во живата Црква, тоа е друго прашање.

Лично сметам дека плоштадот како и многу други метрополи, но и мали селца по светот, има потреба од еден сакрален објект. Сведоци сме во последниве години дека сите жалости и радости не собираат на плоштадот и палиме свеќи и се молиме, па наместо тоа да го правиме на местото што моментално се користи за украсување на елка за Нова година, би можеле тоа да го правиме во и околу храмот. Но, тоа секако не подразбира мегаломански проект, туку според мене, еден мал храм со димензии на оној во Клиничкиот центар кој ја оправда потребата од неговото постоење.

Има ли можност за посовремен пристап за приближување на теолошкото учење на младите? Кој и како треба да ја предава веронауката? Како теолошки да се образуваат деца на родители кои заради минатото биле атеисти и лаици? Колку МПЦ им остави простор на разните ТВ-бајачи и гледачи кои на гледачите им порачуваа и да си ги исечат крушите во дворот како „ѓаволски дрвја“?

- Не само што има можност, туку има и потреба од посовремен пристап кон предавање на веронауката на младите. Колку би била интресна веронауката за децата кои се опкружени со „милион“ технички средства што го полнуваат нивното слободно време, ако им ја предадеме како уште еден схоластички предмет на кој вероучителот ќе им одржи четириесет и петминутно предавање? Ќе поставуваат ли децата прашања од областа што воопшто не ја познаваат? Ако не се осовремениме и не најдеме начин за да допреме до децата, се плашам дека ке биде тоа уште еден неуспешен обид за воведување на веронауката. Лично сметам дека мора да се направи тоа со презентации, комјутерски анимации, играни серии..., како би имале современ начин на предавање за да се задржи детското внимание, а потоа, од тоа да произлезе интерес за поставување на прашања и секое дете да добие одговор на сопствено прашање.

Имавте впечатливо чествување на Велигден во Лондон. Колку црквувањето кај нашите иселеници и гастајбајтери е прашање на носталгија, а колку можност за зачувување на идентитетот?

 

- Кај постарите генерации наши иселеници, за жал, верата е повеќе носталгија или традиција, адет и желба за зачувување на националниот идентитет. Но, кај децата на првите емигранти, или поточно, кај нашата нова емиграција од деведесетите години на минатиот век, сепак, е само вера и желба за духовен живот! Тоа е и за очекување бидејќи оној духовен препород од средината на деведесетите години што се случи во Македонија имаше ехо и кај нашата дијаспора.

Како ги оценувате актуелните односи на МПЦ со ГПЦ и СПЦ и каков е можниот понатамошен развој на односите?

- Актуелните односи се во своевидно мирување, со оглед на случувањата во Српската православна црква, додека пак, односите со Грчката православна црква се во своевидно заложништво на еден наметнат политички проблем кој, за жал, се покажа дека има големо влијание и на црковен план. Контакти секако постојат, иако поединечни, пред се, мислам на оние контакти остварени во рамките на Конференцијата во Охрид минатата година што беше организирана под покровителство на македонската Влада, како и контакти остварени по меѓусебни покани кои секако придонесуваат за да не се предадеме на оттуѓувањето, кое не е својствено во животот на Црквата, како и на првославното христијанско искуство. Сметам дека само доколку проблемите се решаваат на литургиска основа и со љубов во Христа - тие ќе бидат надминати, на начин на кој тоа го стори Руската православна црква со Задграничната Руска црква.

Напишавте дека и кога Македонците немале држава имале „Црква полна со живот“, дека „искушенијата се правопропорционални со благодатта“, а дека Македонија има доволно искушенија „од проблемот со јужниот сосед до внатрешните проблеми и поделби“... Како гледате на иднината на Македонија?

– Иднина не постои, исто како и минато. И првото и второто се само последици од сегашноста. Постои само сегашност! И затоа, поучен од семудрото православно духовно искуство, со сигурност можам да кажам дека нашата иднина зависи од тоа што ние како поединци, како народ и Црква, ќе го направиме во сегашноста. Доколку во сегашноста избереме да одиме по патот на Животот, а не по патот на смртта, односно, избереме да живееме во светлината и топлината на Божјата љубов, вистина и вредности, тогаш плодот на тој избор е извесен, а ако избереме некој друг пат, и тогаш нештата се јасни. Во еден свој псалм св. пророк и цар Давид го напишал следното: „Тој (праведниот човек, народ) е како дрво посадено крај вода изворска, кое својот род го дава навреме и чиј лист не венее; и во се што прави, напредува. Но, не се такви безбожинците; тие се како прав што го разнесува ветрот“. (Псалм 1, 3 - 4).

                                                                                    
пишува: СИНИША СТАНКОВИЌ

 

извор: „Глобус магазин“,број 61 од 17.06.2008

Посети:{moshits}


dobrotoljubie

Поуки од Светите Отци

dobrotoljubie

Духовност

Октомври 20, 2024
TviTER281

Монашки и свештенички семинар во митрополијата на Киншаса (06.09.2024 21:29)

Со Божја благодат и благослов на Неговата Светост Папата и Патријарх Александриски и на цела Африка г. Теодор II, во Митрополијата на Киншаса, во Конго, се одржаа семинари за монасите и свештениците.
Јуни 30, 2024
Avraamovo.GOSTOLJUBIE

Света Троица во Стариот Завет

„Секоја енергија која од Бога се простира на творевината и се именува со многу имиња, од Отецот излегува, низ Синот се протега, а во Духот Свет се совршува“ (Свети Григориј Ниски, „За тоа дека не смее да се говори за три Бога“). Вистината за постоењето на…

За нафората

HRISTOS.nafora
Нафората е осветен леб,кој бил принесен на жртвеникот и чија средина е извадена и…

Проскомидија

TVIT602
·Што е Проскомидија? Еретиците немаат Проскомидија. Проскомидијата е уводниот дел на…

Јован Дебарски Архиепископ Охридски (30 август/12 септември)

Сеп 13, 2021 Житија 3213
Овој свет и богоносен отец наш Јован Дебранин, Архиепископ Охридски и прв ктитор на…

Свети свештеномаченик Харалампиј

Фев 23, 2020 Житија 7698
ih3387
Секој човек со своето раѓање добива лично име по кое го препознаваат во текот на целиот…

Наука и Култура

Септември 25, 2024
Zivko.Grozdanoski3

Интервју со Живко Грозданоски: ДПМ може да дејствува гласно, сложно и независно

Ми се чини дека надворешните предизвици, како на пример отсуството на соработка со некои членови (на Управниот одбор) на ДПМ, некои обиди за саботажа итн. (сè се тоа нешта што веројатно секогаш ќе ги има); па сега слабиот рејтинг на ДПМ меѓу членството и во…
Август 29, 2024
TviTER231

„РАДОСТА НЕ ДОАЃА САМА, ТАА МОЖЕ ДА ЈА ЗАСЕНИ ТАГАТА“ Академик Ќулавкова добитничка на наградата „Браќа Миладиновци“ на СВП

Пред 35 години, август 1989-та, ми беше доделена првата награда за најдобра поетска книга на годината, напишана на македонски јазик, ‘Браќа Миладиновци’. Тоа беше мојата книга ‘Жедби’, со поднаслов ‘Престапни песни’. Во неа, во шест циклуси, опеав неколку…

По премиерата на новиот филм „The Walk“ во Њујорк на двојната кандидатка за Оскар - Тамара Котевска

Ное 14, 2023 Филм, Театар 2021
Tamara.Kotevska
Работејќи од нејзините разговори со Асил и другите деца бегалци, режисерката направи…

„ПОЕЗИЈА ОД МАКЕДОНИЈА“ и „Версвил“

Авг 19, 2023 Литература 2538
TVIT762
Реномираното меѓународно списание за поезија „Версвил“, својот најнов број во целост го…

Беседи

Жарко Ѓорѓиевски: Беседа,13. октомври 2024 година

Жарко Ѓорѓиевски: Беседа,13. октомври 2024 година

Како што постојат места на земјата на кои успева само еден вид растение и нема такви други места на кои истото растение би растело, така и во Црквата Христова постои...

 Aрхим. Георги Капсанис: ВО ЗНАК НА НАШАТА ЉУБОВ

Aрхим. Георги Капсанис: ВО ЗНАК НА НАШАТА ЉУБОВ

Незамисливо е да се биде христијанин без подвиг и крст. Оној што води лесен живот не може да се нарече христијанин. Некои луѓе отсекогаш верувале дека христијанин е оној кој...

Отец Александар Шмеман: Воздвижение на Чесниот Крст

Отец Александар Шмеман: Воздвижение на Чесниот Крст

Тоа бил празникот на христијанското царство, кое се родило под закрилата на Крстот, во денот кога царот Константин го видел Крстот над кој пишувало:: „Со ова ќе победиш…” Тоа е...

Митрополит Софрониј - ПРОПОВЕД ЗА РОЖДЕСТВО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Митрополит Софрониј - ПРОПОВЕД ЗА РОЖДЕСТВО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Во Ветената земја - Палестина, дадена на израилскиот народ од Бога, во планините на Галилеја се наоѓа градот Назарет. Во тоа време тој бил толку непознат и малку важен, што...

Свети Јован Крстител беше испратен од Бог да ги повика луѓето на покајание

Свети Јован Крстител беше испратен од Бог да ги повика луѓето на покајание

Самиот тој, со својот начин на живот, е олицетворение на покајанието. И нормално, не би ни можел да биде повикан од Бог да проповеда покајание ако целата негова сила не...

БОГОРОДИЦА

БОГОРОДИЦА

„Испитувајќи што му е најпотребно на молитвеникот за да беседи со Бог, по кој пат доаѓа молитвата, Богородица го пронаоѓа свештеното тихување..., оддалеченост од светот, заборав на сè земно и...

Св. Јован Кронштатски - Слово на денот на Успение на Пресвета Богородица

Св. Јован Кронштатски - Слово на денот на Успение на Пресвета Богородица

И колку славно било Нејзиното успение! Со каква светлина сјаело Нејзиното пречисто лице. Колку прекрасно, неописливо, неспоресливо благоухание извирало од нејзиното пречисто, приснодевствено тело, како што пишува св. Дионисиј Ареопагит,...

Свети Лука (Војно - Јасеницки): СЛОВО ЗА УСПЕНИЕТО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Свети Лука (Војно - Јасеницки): СЛОВО ЗА УСПЕНИЕТО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Многу е важно правилно да разбереме и да ги запомниме зборовите на тропарот на великиот празник на Успението на Пресвета Богородица: „... По Успението не си го оставила светот, Богородице...’’.Нејзината...

Архива: Беседа на Преображението на Господ и Бог и Спасителот наш, Исус Христос – Свети Григориј Палама

Архива: Беседа на Преображението на Господ и Бог и Спасителот наш, Исус Христос – Свети Григориј Палама

А и зошто Господ, пред почетокот на Преображението ги избира најглавните од апостолскиот лик и ги возведува со Себе на гората? Секако, за да им покаже нешто големо и таинствено....

« »

Сè што е соединето со Бог, спасено е

Whatever is united to God, it is saved

Православен календар (2)

 

22/12/2024 - недела

Божикен пост (на риба)

Зачнувањето на Света Ана; Св. Ана, мајката на Пророкот Самуил; Преп. Стефан Новосјаен; Св. Софрониј, архиепископ Кипарски;
Правила и одредби на Православната Црква за постот
Православен календар за овој месец - МПЦ

Кожувчанка

Молитви кон Пресвета Богородица за секој ден во седмицата

 Радувај се, Ти Која од ангелот ја прими радоста на добрата вест дека Бог Слово ќе прими тело од Тебе! Радувај се оти го носеше Создателот во Твојата утроба! Радувај се Ти Која го роди Бога во тело, Спасителот на светот! Повеќе...

Тропар

Тропар на св. Христови маченици Мина, Ермоген и Евграф 10 декември / 23 декември 2024

Тропар на св. Христови маченици Мина, Ермоген и Евграф 10 декември / 23 декември 2024

Велики сте вие Мино и Ермогене,кои лично Христово присуство вовашите страдања измоливте.Благодатта преку вас не само Евграфа туку и целото...

Тропар на светата Господова пророчица Ана мајка на Пророк Самоил 9 декември / 22 декември 2024

Тропар на светата Господова пророчица Ана мајка на Пророк Самоил 9 декември / 22 декември 2024

Се зарадува душата твоја во Господа,а таа радост по твоите молитви Христос ја пренесе на верните свои,о Ано смирена слугинко...

Тропар на светиот апостол Андреј Првоповикан 30 ноември / 13 декември 2024

Тропар на светиот апостол Андреј Првоповикан 30 ноември / 13 декември 2024

Како првоповикан меѓу апостолите,и брат на врховниот апостол,Андрее, моли го Владиката на сите,мир да ѝ подари на вселената,и на душите...

Духовната убавина на Богородица се пројавува и во моментот на Распнувањето на Нејзиниот Син

Тебе, Богородице поборнице – војвотко, ние слугите Твои, откако се избавивме од зло, Ти пееме победни и благодарствени песни. Ти имаш сила непобедна, од секакви опасности ослободи не за да Ти пееме : Радуј се, Невесто Неневесна! Повеќе...

Болестите според светоотечкото учење

Значи, не се надевај на лекарска вештина без благодат и не ја отфрлај своеволно, туку моли Го Бога да ја спознаеш причината за казната, а потоа моли за избавување од немоќта, трпејќи сечење, горење, горчливи лекови и сите лекарски казни Повеќе...

Свети Лука Симтерополски: Архиепископ и хирург

Едноставно е да се претпостави дека професорот – епископ, соединувајќи го во своите раце крстот и скалпелот, ги порази современиците токму со тоа необично соединување на двете разновидни сфери на активност.  Повеќе...

Духовни поуки: „Помоли се за мене“

Со Бога зборувај многу, а со луѓето малку; ако во Божјиот закон се подучуваш - ќе успееш и во едното и во другото. Повеќе...

Живот без стрес

Ако разбереме што се крие зад стресот, ако ја видиме лагата, која што се крие зад него, на крајот ќе увидиме дека не постои причина за да бидеме во стрес.. Повеќе...

Митрополит Струмички Наум - Да пораснеме барем до Стариот Завет

И не само што немаат туку се и очигледна пречка за влез во Царството Небесно, и пречка да се сфати и пренесе неговата идеја и порака. Повеќе...

Епископ Тихон Шевкунов: „НЕСВЕТИ, А СВЕТИ“

Несвети, а свети. Луѓе, кои навидум живееле во нашето секојдневие, се соочувале со проблемите со кои ние се судираме, боледувале од болести од кои ние боледуваме, често осудувани од околината, а сепак, не биле секојдневни. Луѓе, кои не се на иконите, но го предавале животот од иконите во сите нивни дела, зборови, мисли. Луѓе, за кои тишината прозборила дека се свети.  Повеќе...

ГОЛЕМАТА ТАЈНА НА ДИВЕЕВО - Кој ќе доживее, ќе види

Како дополнување на оваа тајна, еве што слушнав од устата на 84-годишната игуманија на манастирот Дивеево, Марија. Бев кај неа во почетокот на 1903 година веднаш по канонизирањето на преподобниот Серафим и заминувањето на царското семејство од Дивеево. Повеќе...

Арх. Калиник Мавролеон: Монологот БОЖЈИ

 

Те гледав кога се разбуди угрово. Чекав да ми кажеш два-три збора, да се заблагодариш за се што ти се случува, да побараш мое мислење за се што треба да правиш денес. Повеќе...

За Моето име

Поуки на грузискиот Старец Гаврил Ургебадзе за последните времиња

 

„Ѓаволот има 666 мрежи. Во времето на антихристот луѓето ќе очекуваат спасение од космосот. Тоа ќе биде и најголемата замка на ѓаволот: човештвот ќе бара помош од вонземјаните, не знаејќи дека тоа се, всушност. – демони.“ Повеќе...

Взбранной Воеводе победительная