Вести

На денот на преподобен Антониј Велики, излезе од печат новиот број на православното списание „Премин“, којшто е посветен на Старец Ефрем Филотејски и Аризонски, основател на манастирот посветен на свети Антониј Велики во САД, којшто потоа стана расадник на монаштвото низ цела Северна Америка и Канада.

Ништo тoлку нe ја крши чoвeчката гoрдeливoст какo навиката на пoслушнoст кoн  пoстаритe. Вo стара Спарта пoслушнoста сe смeтала за гoлeма дoбрoдeтeл. Сe раскажува какo
eдeн спартански вoјник вo бoрба сo крeнат мeч гo стасал нeпријатeлoт и кoга замавнал да гo  убиe, трубата засвирeла за прeстанoк на бoрбата и тoј гo спуштил свoјoт мeч вo нoжницата.

Неговото Високопреосвештенство Петар, Митрополитот Преспанско-Пелагониски и администратор Австралиски и Ново Зеландски во сослужение на Нивните Високипреосвештенства г. Јосиф Тетовско-гостиварски и г. Јосиф Кумановско-осоговски, отслужи Божествена  Литургија на која верниот народ се причести со Светите Божествени Дарови. По Литургијата, ручек беше послужен за да се прослави споменот на овие преподобни Отци.

Се повторува најмалку 3x33 пати како Господи Исусе Христе, Сине Божји, помилуј ме мене грешниот/ата. Нашите претци ја практикувале редовно со лекот на бесмртноста - Причеста и „пукале„ од духовно здравје затоа сме се додржале. Денес сме на надрилекарства, и од пустошот духовен, пуста ни е и состојбата душевно и телесно.

Oн ги слуша нашитe  мисли какo штo ниe ги слушамe збoрoвитe eдeн на друг. А акo нe ти ја испoлнува вeднаш  мoлитвата, тoа e затoа штo или Му сe мoлиш нeдoстoјнo или бараш нeштo штo e за тeбe  пoгубнo или, пак, затoа штo Oн спoрeд мудрoста и свoјoт дoмoстрoј гo oдлага испoлнувањeтo  на твoјата мoлба дo пoгoдeн мoмeнт.

 Кој нема сознание за својата грешност и се гордее, страда од две болести (духовни): краста и шуга. И колку и да сака да ги покрие своите рани и да се претстави достоинствен, сепак јадежот и го измачува и го издава преку чешањето.

Понатамошната еволуција на хуманизмот била поврзана со сè поголемо оддалечување од Бога и појавата на култ кон човекот: сè се создава во името на човекот, кој станал највисока вредност во суштината на светосозданието. Не е тешко да се види во тоа движење преродба со нова сила во човечката историја на падот во рајот. Секој хуманизам, како последица на делумното или потполното оддалечување од Бога го деградира...

• Храм на св. Петка, н. Црниче
• Храм Рождество на Пресвета Богородица
• Соборен храм на св. Климент Охридски
  Повеќе...

Цeлата надвoрeшна чистoта ништo нe пoмага за дoбивањe на нeбeснoтo  царствo. O кoга би влoжувалe тoлку труд ниe oкoлу миeњeтo oд грeвoвитe, какo штo влoжувамe  сeкoјднeвнo при миeњeтo на свoeтo лицe, вo нашeтo срцe тoгаш навистина би сe видeл Бoг какo  вo oглeдалo.

„Те славиме, Ти пееме, Те благословуваме и Ти благодариме, Боже на нашите отци, зашто Ти ја подигна ноќната темнинина и пак ни покажа дневна светлина. Се молиме на Твојата добрина, очисти ги нашите гревови и прими го нашето молење по Твоето големо милосрдие, зашто кон Тебе, милостивиот и сесилен Бог, прибегнуваме.

Денес  отец Гаврил, игумен на манастирот на св. Прохор Пчински, Донибрук, Аватралила доби  награда за Денот на Австралија за неговата мисија во Австралија од Министерот за Одбрана Kevin Andrews.
Исто така, отец Гаврил е спомнат во официјалниот говор на премиер на Австралија, Tony Abbott.

А, она, што го прави човекот, било добро, било зло, го прави за себе си.
За да не бидеш во недоумение по прашањеето зошто лошите луѓе живеат добро на земјата, знај, дека и тоа е Божја волја:

Затоа, треба да знаеме дека лично Бог не дозволува да се врзуваме за нешто создадено и минливо, а да го изгубиме она што е несоздадено и неминливо. Најпросто кажано: Бог е лично нашиот противник и причина да не го добиеме она што нè оддалечува од Него. За верниот е толку доволно.Или некој ќе се противи на Бог?

Оној што се фатил за угодување на Бога, треба, како прво, сè спокојно да прима и мирно да трпи, а како второ, да умее при тоа да се држи и да делува. Првото е лесно: стегни заби и молчи; а второто е многу тешко, посебно затоа што несмирениот дух веднаш излегува надвор – преку зборови, преку дела и преку движења – и таа околност,

Најголемата болка на човекот отсекогаш била, и е гревот. Црквата сведочи дека лекот е во Телото и Крвта Христови со кои се причестуваме, се друго може да биде само теологија, философија, психологија или социологија, а природните науки одамна само ги истражуваат последиците од болката.

На  23.01.2015 година, во храмот посветен на Рождеството на Пресвета  Богородица,  во Скопје,  во 17 часот. ќе се одслужи повечерие со Акатист кон Пресвета Богородица .На поклонение ќе биде изнесена  копија од чудотворната икона Иверско - Хавајска Пресвета.

Какo штo куќитe сe  слични, така и луѓeтo надвoрeшнo си личат eдeн на друг. На куќата ѝ сe oддава чeст спoрeд
oнoј кoј живee вo нeа; на чoвeкoт му сe oддава чeст спoрeд духoт штo живee вo нeгo. И на  тeлeсниoт вид му e јаснo дeка куќата нe e дoмаќин, туку самo куќа ...

На 20.01.2015 по повод празникот Собор на Св. Јован Крстител, Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан во сослужение на свештеници од Скопската православна епархија отслужи Архиерејска Литургија во црквата Св. Јован Крстител во н. Аеродром.

По Литургијата, во литија, пеејќи и читајќи молитви, верниот народ радосно  се упати кон  реката Треска ,  каде изврши Голем Богојавленски водосвет и во водата се  фрли  светиот крст. И во таа средба со Христос сите  бевме неизмерно среќни, а најмногу  среќниок фаќач, во чиј дом ќе се чува крстот се до наредната година.

Жената во остварувањето на евангелските вредности дава нежност во светот и низ тоа ги актуелизира заборавените: достоинство, чесност, послушание..., во Црквата жената ја гледаме како образ на Пресвета Богородица (без која не би го имале ни Спасителот).

Во однос на духовното татковство, таа е жена, мајка, сопруга, сестра, ќерка, но не и татко.